Het wonderbaarlijke leven
Vanavond keken we met de hele familie naar Life of Pi, de verfilming van Ang Lee van het prachtige boek van de Canadese schrijver Yann Martel, die er in 2002 de Booker Prize mee won. Het boek vertelt het onwaarschijnlijke verhaal van Piscine Molitor Patel en hoe die 227 dagen in een reddingssloep overleefde nadat het schip dat hem en zijn familie, én de dieren van de zoo van vader Patel, naar Canada zou brengen in een storm ten onder ging.
Het verhaal begingt met de kleine Piscine die niet kan kiezen tussen de verschillende godsdiensten die in India worden beleden. Hij start als Hindoe, krijgt er het christendom bij en bidt met zijn hoofd naar Mekka. Waarom zou je kiezen tussen de verschillende goden? Ik kan me daar helemaal in vinden :-) Vader Patel vindt dat maar niets. Hij is hoog opgeleid en baat een zoo uit. Hij heeft het niet hoog op met religie. “Je mag het over alles oneens zijn met mij,” zegt hij, “als je maar je verstand gebruikt.”
Piscine – Pi voor de vrienden – was niet de enige overlevende van de bootramp: hij deelde zijn reddingssloep met Richard Parker, een grote Bengaalse tijger. Dat ging niet zonder strubbelingen: de tijger zag zo’n lekker Indisch hapje wel zitten.
Pi vertelt het verhaal aan een Canadese schrijver die inspiratie zoekt. Hij vertelt hoe de vertegenwoordigers van de rederij van het schip hem bezoeken en zijn verhaal niet geloven. En dus vertelt hij hen een andere versie, een waarin niet alleen Pi maar ook zijn moeder en twee mannen van de crew het hebben overleefd. Tot alleen Pi overblijft.
Dan vraagt hij aan de schrijver welk verhaal hij het mooist vindt. In beide gevallen is de uitkomst hetzelfde, in beide gevallen is hij de enige overlevende en in beide gevallen is de tocht verschrikkelijk. De schrijver aarzelt even maar kiest dan resoluut voor het eerste verhaal, dat is het mooist. Dat is met religie ook zo, zegt Pi.
Ik ben helemaal onder de indruk. Hij zegt het met zo'n kalmte en evidentie. En ik ben het helemaal met hem eens.
Het verhaal begingt met de kleine Piscine die niet kan kiezen tussen de verschillende godsdiensten die in India worden beleden. Hij start als Hindoe, krijgt er het christendom bij en bidt met zijn hoofd naar Mekka. Waarom zou je kiezen tussen de verschillende goden? Ik kan me daar helemaal in vinden :-) Vader Patel vindt dat maar niets. Hij is hoog opgeleid en baat een zoo uit. Hij heeft het niet hoog op met religie. “Je mag het over alles oneens zijn met mij,” zegt hij, “als je maar je verstand gebruikt.”
Piscine – Pi voor de vrienden – was niet de enige overlevende van de bootramp: hij deelde zijn reddingssloep met Richard Parker, een grote Bengaalse tijger. Dat ging niet zonder strubbelingen: de tijger zag zo’n lekker Indisch hapje wel zitten.
Pi vertelt het verhaal aan een Canadese schrijver die inspiratie zoekt. Hij vertelt hoe de vertegenwoordigers van de rederij van het schip hem bezoeken en zijn verhaal niet geloven. En dus vertelt hij hen een andere versie, een waarin niet alleen Pi maar ook zijn moeder en twee mannen van de crew het hebben overleefd. Tot alleen Pi overblijft.
Dan vraagt hij aan de schrijver welk verhaal hij het mooist vindt. In beide gevallen is de uitkomst hetzelfde, in beide gevallen is hij de enige overlevende en in beide gevallen is de tocht verschrikkelijk. De schrijver aarzelt even maar kiest dan resoluut voor het eerste verhaal, dat is het mooist. Dat is met religie ook zo, zegt Pi.
Ik ben helemaal onder de indruk. Hij zegt het met zo'n kalmte en evidentie. En ik ben het helemaal met hem eens.
Reacties