Het licht van de sterren. Of toch niet.

Daar stonden we op het dak, mijn liefste en ik, om naar de sterrenregen van de Perseïden te kijken. Het was nog maar net na middernacht, maar 2015 beloofde een superjaar te worden voor liefhebbers van meteoren. Tegen een uur of twee zouden er niet minder dan 100 vallende sterren per uur te zien zijn en om middernacht moesten dat er al 49 zijn. Het is immers nieuwe maan en dus hebben we geen last van het licht van de maan, zodat de vallende sterren perfect te zien moesten zijn in de nachtelijke hemel als je in de richting van het sterrenbeeld Perseus keek.

Niet dus. Het was niet het licht van de maan dat ons parten speelde, maar het licht van de stad. Ik herinner me een nachtelijk tripje sterrenkijken in Frankrijk, waar de witte stippen prachtig te kijk stonden in het zwart van de ruimte. Hier in Antwerpen was de hemel iets tussen vuilgroen en lichtpaars in. Met mijn ogen half dichtgeknepen loensde ik naar boven om de minuscule stipjes toch vaagweg te kunnen zien. Maar vallende sterren? Neen, die zagen we niet. Daarvoor was het veel te licht. Je kon er je gazet bij lezen, zoals mijn moeder het plastisch zou uitdrukken.

Zo ziet Vlaanderen er ’s nachts uit gezien vanuit het internationaal ruimtestation ISS. Er wordt zoveel licht gesmost dat elk boerengat en zelfs gebouwen vanuit de lucht kunnen worden gezien.
Lichtvervuiling, het is een bijproduct van onze economische groei. In de jaren zestig van de vorige eeuw vonden astronomen al dat het moeilijker werd om ’s nachts goede waarnemingen te doen omdat het gewoon niet donker genoeg meer werd. Rond de grote observatoria werd daar iets aan gedaan, maar verder deed men helemaal niets. Het ging dus van kwaad naar erger.

De Unesco stelde in het verleden dat de verheldering van de nachtelijke hemel door kunstlicht niet meer mocht zijn dan 10%. Mag ik nu eens heel hard lachen? In heel Vlaanderen bedraagt die verheldering al meer dan 300% en in sommige delen van Vlaanderen zelfs meer dan 900%. Je leest het goed: negenhonderd procent! De hemel boven ons stukje wereld is gewoon één grote lichtkoepel.

Nochthans beloofde onze overheid daar iets aan te doen. Elk jaar worden in veel grote steden op gezette tijdstippen de lichten uitgedaan. Ook op de autostrades gaan de lichten niet meer altijd aan. Maar dat is een druppel op een hete plaat. Tegen 2020 moet de helderheid op minstens 8% van ons grondgebied teruggebracht worden tot minder dan 33%. Euh ... heeft er iemand nog ergens een extra Ardennen in de schuif steken ofzo?

Meer info: http://www.vvs.be/werkgroepen/werkgroep-lichthinder/over-werkgroep-lichthinder


Reacties

Populaire posts van deze blog

De heksenrunen

Zuiverende eitjes: egg cleansing

De numerologie van je heksennaam