Imbolc (AmmaDevi)
Gisteren was het de tweede les van de nieuwe AmmaDevi lesgroep en het was al meteen prijs. Voor sommige van onze heksen-in-spe - of hoe moet ik ze anders noemen :-) - zou dit het allereerste jaarfeest worden. Spannend!
Elenor had in 2009 al een ritueel geschreven voor Imbolc, met een visualisatie om Bridget te ontmoeten. Dat ritueel zou de basis worden voor de viering van de avond. Eirinn zou het ritueel uitvoeren. Elenor vertelde dat ze het aan de stok had gehad met Freya, haar godin, die het absoluut niet fijn vond dat haar priesteres een ritueel zou doen voor een andere godin die op hetzelfde niveau staat als zijzelf. Indertijd was ze nog niet toegewijd aan Freya, en was dat geen probleem, maar nu wel.
Als ik er eens bij stil sta, is Imbolc waarschijnlijk mijn favoriete jaarfeest. Dat komt niet doordat het een feest rond Bridget is - die toch verwant moet zijn aan Brigindu - maar omwille van de pannenkoeken. Niet lachen, ik meen het echt! Omdat Imbolc door de katholieke kerk werd overgenomen voor Maria Lichtmis, zijn die pannenkoeken zo'n integraal deel geworden van onze Vlaamse volkscultuur, dat Imbolc geen viering is voor een groepje ingewijden maar voor de hele familie, en dat vind ik super. Wij zijn niet voor niets pannenkoeken gaan eten bij mijn schoonouders! En heb ik het niet eens gehad over mijn rotsvaste overtuiging dat Onze Lieve Vrouw van Vlaanderen eigenlijk de oude moedergodin is? Zo zijn we weer bij Brigindu ...
Nadat we samen de cirkel hadden getrokken en de elementen hadden uitgenodigd met hun elementalen (deze keer was de statige Vuurheer in het gouden harnas terug. Ik denk dat dat was omdat het Imbolc was, het feest voor Bridget, de godin van het vuur), verwelkomden we ook de godin - Bridget uiteraard - en haar mannelijke equivalent, Angus Og, de Keltische god van de liefde en de poezie. En dan begon het echte werk: een visualisatie om Bridget te ontmoeten. Ik heb zelf ooit een visualisatie met de coven begeleid om Brigindu te ontmoeten, die ik had gebaseerd op een visualisatie rond Bridget. Ik ben nog steeds niet helemaal zeker over de (al dan niet) overeenkomsten tussen Bridget en Brigindu. Rondsnorrend op het internet ben ik er van overtuigd geraakt dat Brigindu de Gallische oerversie moet zijn van Bridget, die dan samen met de Belgae de oversteek heeft gemaakt naar Groot-Brittannië en Ierland, om dan nadien onder de vorm van Bridget naar ons terug te keren. Ik was dus benieuwd wie ik nu precies zou zien: Bridget of Brigindu.
Eirinn leidde ons langs een pad door de heuvels naar een tempel. Ik liep langsheen mijn gebruikelijke pad, maar liep veel verder door dan ik gewoonlijk doe. Het was nacht, de lucht was zwart en bezaaid met sterren. Toch was het niet echt donker, ik kon het pad duidelijk zien. Plots zag ik in de verte een klein huisje met een rieten dak. Een tempel zag ik niet. Ik moest meteen denken aan het huisje van Baba Yaga, en zette me al schrap, maar kippenpoten zag ik gelukkig niet. Het zag er gezellig uit, met een rookpluim die door de schouw naar buiten kringelde en vensters die uitnodigend verlicht waren. Ik hoorde gelach en het getinkel van glazen en liep naar binnen.
Het huisje leek binnen zo mogelijk nog kleiner. Het had maar één kamertje, met een houten tafel in het midden en een open haard langs één kant. Het huisje zat propvol met vrouwen, die allemaal gezellig door elkaar heen aan het roezemoezen waren en hun glas bijschonken. Ze zagen mij wel maar onderbraken hun vrolijk drinkgelag niet. Ze wezen naar de achterdeur, die ik tot dan toe nog niet had gezien. Achter die deur vertrok een klein paadje naar beneden. Er stonden fakkels in de grond geplant langs beide kanten van de deur en het pad werd afgeboord met kleine vlammetjes in schoteltjes, het leken wel minipotkaarsen.
Het pad leidde naar een meertje en aan de oever zag ik een vrouw staan. Eventjes dacht ik dat dit het meer was waar ik reeds eerder ben geweest tijdens visualisaties, maar aan de andere kant ofzo, maar dit meertje was veel kleiner. Het was eerder een vijver. Achter de vijver zag ik grote bomen staan, hun dikke eeuwenoude stammen scherp afgetekend tegen de zwarte lucht. Ik zag geen enkel rimpelingetje op het wateroppervlak. Het water was pikzwart en blonk als een spiegel. Er hing een speciale sfeer, alsof de bomen hun adem inhielden, en dat in combinatie met dat griezelig onbeweeglijke water vond ik eigenlijk best wel een beetje eng.
De vrouw aan de vijver draaide zich naar me om en keek me aan. Ze verwachtte duidelijk dat ik naar haar toe kwam en dat deed ik dan ook. In haar handen had ze een zilveren kelk. Ze ging door de knieën en schepte water in de kelk. Daarna stond ze weer recht en bood me de kelk aan. Ik gruwde, het was duidelijk de bedoeling dat ik van dat zwarte spul zou drinken... Met tegenzin zette ik mijn lippen aan de kelk en dronk. Meteen verscheen achter het meertje een deur. Het was een zware eikenhouten deur, in een dikke lambrisering. Het hout van de lambrisering was mooi versierd met houtsnijwerk, de deur zelf was simpel en praktisch. Het was gewoon een deur. Ik liep rond het meertje, naar de deur toe. Erachter was niets, gewoon de bomen die er tevoren ook al waren geweest. Nieuwsgierig liep ik rond de deur. Ik moest denken aan die Disney film, Monsters Inc., waar achter elke deur een toegang zit naar onze wereld. Wat zou hier achter zitten? Voorzichtig duwde ik de deur open, en jawel, achter de deur was een grote ruimte. Het zou er aardedonker zijn geweest als er geen groot vuur had gebrand. Ik ging nog niet naar binnen, maar keek nog eens langs de deur. Neen hoor, achter de deur was nog steeds gewoon het bos te zien, maar als je doorheen de deur keek, zag je echt een andere ruimte. Ik liep naar binnen.
Aan het vuur zat een vrouw. Ze was met een stok het vuur aan het opporren en de vlammen knetterden luid. Ze keek op toen ik binnenkwam, stond recht en kwam naar me toe. Ze leidde me naar een plek achter het vuur, waar een stoel stond. Het was een soort van Middeleeuws aandoende stoel, als twee halve cirkels die omgekeerd op elkaar waren gezet. De stoel was ook fijn bewerkt en er lag een stuk pels eroverheen gedrapeerd. In de stoel zat een vrouw, nonchalant, met de benen over elkaar heen geslagen. Haar gezicht kon ik niet helemaal scherp zien (dat heb ik meestal wel, alsof ik twee beelden tegelijk zie die net een fractie van een milliseconde asynchroon zijn), maar ik denk dat ze zwart haar had, net als Brigindu. Dat moest dus Bridget zijn, of was het toch Brigindu? De vrouw die me naar achter had geleid, deed teken dat ik aan de voeten van de godin moest gaan zitten. Ik keek naar haar voeten, die in leren sandalen staken. Brigindu droeg meestal zachte leren laarzen, maar ik had haar ook al met Romeins aandoende sandalen gezien.
Eirinn's stem vertelde ons dat Bridget ons een kelk aanbood, maar dat deed de godin niet. Met een afwachtende en ietwat geamuseerde blik bood ze me een appel aan. Ik ontspande me. Allez vooruit, hier gingen we weer! Ik nam de appel aan en beet er een hap uit. De godin lachte en bood me een kelk aan, die de vrouw haar geruisloos was komen brengen. "Drink," zei ze. Ik dronk, spoelde de stukjes appel weg. Er zat fris en verkwikkend water in de kelk en ik realiseerde me hoe dorstig ik wel was. De godin dronk zelf ook, rustig peinzend zat ze in haar zetel en nipte glimlachend van een beker. Ik hoorde hoe Eirinn's stem luid een vraag stelde, die de godin volgens de visualisatie moest stellen, maar de godin zei niets: "Gij hebt van mijn kelk gedronken, wat geeft gij daarvoor terug?" "Zichzelf," hoorde ik een stem weergalmen in mijn hoofd. Verbaasd keek ik op. Had ik dat gezegd? Ik dacht het niet! Toen besefte ik dat het de stem van Brigindu was geweest. De godin in de stoel lachte nu luidop en keek me met pretlichtjes in haar ogen aan. "Mijn zuster mag zich gelukkig prijzen," zei ze geamuseerd. Verbaasd keek ik haar aan. Dit was dus Bridget.
Zo bleven we daar nog even zitten, ik afwisselend stukjes bijtend van de appel en sippend uit de kelk, zij genietend van wat er ook in haar beker zat. Ik voelde me helemaal ontspannen, het enige geluid was het geluid van het vuur dat knetterde. Ik herkende het gevoel als volledige tevredenheid.
Toen stond Bridget op en liep het duister achter haar stoel in. Ze leek op te lossen in de lucht. Ik stond ook op en daar was de vrouw weer. Ze bracht me weer naar de deur. Ik herkende het pad met de lichtjes, maar het huisje zag ik nergens. Het pad sloot netjes aan op mijn gebruikelijke pad en ik kwam gemakkelijk terug. Beduusd vroeg ik de andere meisjes wat zij hadden gezien, want ik was best nieuwsgierig naar hun ervaring.
Daarna kregen we van Eirinn een houten ijsbeertje. Ik koos een mooi feloranje exemplaar uit. Die kleur past volgens mij perfect bij Imbolc. Het is de kleur van vuur! Bedoeling was dat we er thuis de raad van de godin op schreven, zodat we daarnaar konden teruggrijpen als we het nodig hadden. Welke raad? We hadden niet echt een gesprek gevoerd, maar dat was ook niet nodig geweest. Ik besloot thuis om er gewoon VUUR en KRACHT op te schrijven, twee kernbegrippen die we allemaal wel kunnen gebruiken, in gelijk welke situatie ook.
Nadat Eirinn en Elenor de grote rite hadden uitgevoerd - zoals de kelk staat voor het vrouwelijke, zo staat de athame voor het mannelijke - en we de kelk met rijstmelk aan elkaar hadden doorgegeven met de mooie woorden "ik schenk je licht en creativiteit" en de gebruikelijke zoen, bedankten we iedereen die bij het ritueel aanwezig was geweest - Bridget, Angus Og, de spirits van het land, de elementen en hun aanhang - en openden we de cirkel. Ik stond bol van de energie, ik moest dringend iets eten. Eirinn had voor pannenkoeken gezorgd en die liet ik mij dan ook zeer goed smaken. Niets zo heerlijk als pannenkoeken op Imbolc. Had ik al gezegd dat Imbolc mijn favoriete jaarfeest is?
---
Nodig voor het ritueel:
Verwelkoming:
We zijn vandaag samengekomen om Imbolc te vieren. Het Keltische woord Imbolc betekent ‘in de buik’. Hiermee wordt verwezen naar de ooien de binnenkort gaan lammeren. Een andere naam is Oimelc, waarmee verwezen wordt naar de ooien die melk gaan geven. Hiermee wordt het begin van de lente aangekondigd en verwelkomd, nu de aarde bol staat van nieuw leven: de sneeuwklokjes die hun kopje reeds boven de grond steken, de krokussen die al bloeien, de hyacintjes waarvan het groen al zichtbaar is. De knoppen van de vroegste bomen zwellen al. Het zaad dat in de grond zit, begint stilaan te kiemen.
Er worden meestal veel kaarsen bij de viering gebruikt, waarmee het lengen van de dagen werd gevierd, en om de aarde te helpen met de opwarming, zodat de groene tekenen van de lente ontspruiten. Het licht wordt sterker en de Aarde ontwaakt uit haar winterslaap.
Imbolc is ook het feest van rituele zuivering om de aarde na de winter opnieuw vruchtbaar te maken als voorbereiding op het ploegen en zaaien. Daarbij trok vaak het hele dorp rond de akkers met een beeltenis of symbolische voorstelling van de godin die het graan zou beschermen. Poppetjes of kruizen, gevlochten uit het graan dat de vorige zomer was geoogst, werden tijdens de processies meegedragen om de akkers weer vruchtbaar te maken. Voor de Kelten was het de godin Brigid die als beschermvrouwe voor het graan optrad. Imbolc wordt dan ook wel Brigid genoemd.
Vandaag gaan we het feest een Keltisch tintje geven door met Brigid te werken.
Trekken van de cirkel:
We gaan vandaag de cirkel trekken door ons voor te stellen dat we licht door te geven, waarmee we de toenemende kracht van de zon symbolisch weergeven.
Van licht tot licht trek ik deze cirkel.
Van licht tot licht en van hart tot hart hebben we deze cirkel getrokken. In deze cirkel zijn we tussen de werelden, beschermd voor invloeden van buitenaf. Laat ons even stilstaan bij wie we zijn en waarom we vandaag hier zijn. Blessed be.
Wijden en aanroepen van de elementen:
Krachten van het Oosten,
Krachten van de wind en de zingende vogels,
wees welkom.
Krachten van het Zuiden,
Krachten van de hoogstaande zon en de rijzende fenix
wees welkom
Krachten van het Westen,
Krachten van diepe oceanen en zachte regens
wees welkom
Krachten van het Noorden,
Krachten van vruchtbare velden en rijke bossen
wees welkom
Aanroepen van Godin en God:
Godin: Brigid
Kaarsje op het altaar wordt aangestoken.
Brigid, Godin van de dichtkunst,
Vul onze geest met leven en licht
Breng daarbij een nieuwe betekenis
Brigid, Godin van het haardvuur,
Vul onze harten met een vurig licht,
en breng daarbij nieuwe kracht
Brigid, Godin van heling,
Stuur alle ziektes op de vlucht,
en breng daarbij nieuwe heelheid
Wees welkom.
God: Angus Og
Kaarsje wordt aangestoken.
Angus Og,
God van liefde
Vul onze geesten met vrolijkheid,
en breng daarbij nieuwe geboorte
Wees welkom.
Verwelkomen geesten van het land:
Geesten van dit land
Geesten van planten en dieren en van de aarde waarop wij leven
Krachten van ons moederland
Wees welkom.
Muziek: Face and ghost (Live)
You got it bad
You got it good
You saw the sun
like you knew that you would
we gotta make this better
gotta make this right
ain't no peace in the valley baby
'til the darkness turns to light
can you hear that children's song?
Can you take me to that place?
High above the lamentation up on the desert plane
do you hear that children's song?
Can you take me there?
Lost in the maya
overboard in the sea
there was void and then that water broke
then something calls “me”
now a trip to the desert to look at the sky
it's like never-ending mirrors
playing tricks on my eyes
the face and ghost my guide
I must move on
it's the face of one ravaged by love
it's both dead and alive
you got it bas lover
no you got it good
you saw the sun like you knew that you would
in spite of my confusion
up above all my pain
I gotta death-grip on this vision
here we go again
Magisch werk:
Meditatie/visualisatie: Ontmoeting met Brigid.
Ga gemakkelijk zitten en sluit je ogen. Adem diep in door je neus en uit door je mond. Ontspan je gehele lichaam, te beginnen met je tenen. Ontspan de spieren van je voeten, je scheenbenen, je kuiten en je knieën. Adem nogmaals diep in door je neus en uit door je mond. Ontspan je bovenbenen, je billen en je onderbuik. Ontspan je rug en je borstkas, je schouders. Adem diep in door je neus en uit door je mond. Ontspan je vingers, je handen, je onderarmen, ellebogen en bovenarmen. Ontspan je nek, je gelaatsspieren en je hoofd. Je bent nu helemaal ontspannen en ademt rustig. Er kan je niks gebeuren.
Het is nacht en je wandelt alleen in een heuvelachtig landschap. Een klein schijnsel aan de horizon in de diepe duisternis lokt je. Je wandelt verder over de heuvels. Dichterbij het licht aangekomen worden de contouren zichtbaar van iets dat op een gebouw of een grot lijkt. Het licht lijkt sterker te worden totdat het gebouw duidelijk de vormen van een tempel aanneemt. Zacht klinken vrouwenstemmen, zingend, dan weer pratend. De stemmen spreken je vriendelijk aan en nodigen je uit in de tempel. Omdat je weet dat je altijd terug kan komen, stap je vol vertrouwen de tempel in. Daar zie je een prachtig schouwspel, honderden kaarsen verlichten het pad naar een waterplaats, een natuurlijke bron met kristalhelder water. Je volgt het pad en houdt stil aan de rand van de bron. Naast de bron staat een jonge vrouw met in haar handen een kelk. Ze vult de kelk met het bronwater en geeft het je. Je drinkt van de kelk en voelt de weldadigheid van het water. Het water verzacht de vermoeidheid, lest elke dorst, voedt elke honger en geeft een verkwikkend gevoel. Je sluit de ogen en geniet.
Een lichte aanraking doet je de ogen opslaan. De vrouw is verdwenen evenals de bron. Je ziet een zware eikenhouten deur voor je en loopt er naartoe, de kelk nog in je handen. Al lopende naar de deur opent deze zich en openbaart een langwerpige kamer met een groot vuur in het midden. Naast het vuur staat een vrouw geduldig te wachten en achter het vuur is een zetel zichtbaar waar een tweede vrouw op zit. De staande vrouw wenkt je naderbij te komen. Beide vrouwen zien er tijdloos uit, hun leeftijd niet te schatten. De staande vrouw legt nieuw hout op het vuur en zegt: "We verwachtten je al, Brigid wacht op je, kom en volg mij." De vrouw neemt de kelk over en loopt om het vuur heen naar de vrouw in de zetel. Je volgt haar en zet je neer op de grond aan de voeten van de vrouw in de zetel. Ze glimlacht en in haar ogen zie je haar eeuwenoude wijsheid. "Drink uit mijn kelk en deel mijn wijsheid."
De vrouw naast haar geeft je de kelk aan en tot je verbazing is de kelk gevuld met een witte vloeistof. Je drinkt met gesloten ogen en proeft het nieuwe leven, de belofte van de nieuwe lente. Door je aderen stroomt creativiteit, je bruist van de energie om vorm te geven aan het jaar dat gaat komen.
"Welke vlam ontspringt in jouw bron?" vraagt Brigid.
"Welke gave ga jij benutten?"
"Wat geef jij terug aan de aarde?"
Het antwoord op haar vragen voel je opkomen uit de diepte van je ziel. Brigid pakt een twijg van de grond en steekt de twijg in het vuur. De twijg vat vlam en de hitte van de twijg is eender aan de hitte van het grote vuur.
"Elke uitgevoerde wens of idee is als deze twijg, afkomstig uit dezelfde bron, krachtig als de bron". Je herinnert je oudste dromen, wensen, ideeën, er is slecht één vonk nodig om ze in daden om te zetten.
Als je wil, kan je nog even tijd nemen om met Brigid te praten of haar vragen te stellen. Na afloop bedank je Brigid en je neemt in je ziel de eeuwige vlam van haar vuur mee. Ga terug door de eikenhouten deur, langs de waterbron en langs het verlichte kaarsenpad tot je weer buiten staat. Als reiziger ben je gekomen, als ontwakend kind ga je terug.
Adem de frisse nachtlucht in en begin aan je weg terug over de heuvels, zoals je gekomen bent. Als je er klaar voor bent, mag je je ogen openen.
Muziek: Lines written (in early spring) (Mairan)
I heard a thousand blended notes
while in a grove I sat reclined
In that sweet mood when pleasant thoughts
Bring sad thoughts to the mind
to her fair works did Nature link
the human soul that through me ran
and much it grieved my heart to think
what man had made of man
through primroses in that green bower
the periwinkle trailed its wreaths
this is my faith that every flower
enjoys the air it breathes
the birds around me hopped and played
their thoughts I cannot understand
their every otion seems to say
what man has made of man
the budding twigs spread out their fan
to drink and catch the breezy air
and I must think, do all I can
that there was only pleasure there
If this believe's from heaven sent,
If such is Nature's holy plan
Have I not reason to lament
What man has made of man!
Om dit ontwakende kind te versterken en te koesteren, kan je op een stukje hout het antwoord dat je gekregen hebt van Brigid, samenvatten in een woord en dat stukje hout bij je houden (bv. In je broekzak), om je eraan te herinneren dat je vandaag opnieuw bent ontwaakt. Koester dit stukje hout en het zal je bijstaan op het moment dat je net die moeilijke beslissing moet nemen om daar te komen waar je eigenlijk wil zijn.
Grote rite:
Vervang de heilige rode wijn door melk. Melk wordt gewijd als volgt (Elenor assisteert):
Zoals de kelk is voor de Godin
Zo is de athame voor de God
en samen brengen zij de gelukzaligheid.
De melk wordt doorgegeven met de volgende woorden:
Ik schenk jou kracht en creativiteit.
Muziek: Muzikaal stuk (Loreena McKennit)
Sacred Shabbat
Bedanken geesten van het land:
Geesten van dit land
Geesten van planten en dieren en van de aarde waarop wij leven
Krachten van ons moederland
Dank u en vaarwel
Bedanken Godin & God:
God: Angus Og
De groene kaars wordt uitgeblazen.
Angus Og,
God van liefde
U hebt onze geesten met vrolijkheid gevuld,
en daarbij nieuwe geboorte gebracht
Dank u en vaarwel.
Godin: Brigid
De rode kaars op het altaar wordt uitgeblazen.
Brigid, Godin van de dichtkunst,
U hebt onze geest met leven en licht gevuld
En daarbij een nieuwe betekenis gebracht
Brigid, Godin van het haardvuur,
U hebt onze harten met een vurig licht gevuld,
en daarbij nieuwe kracht gebracht
Brigid, Godin van heling,
U hebt alle ziektes op de vlucht gestuurd,
en daarbij nieuwe heelheid gebracht
Dank u en vaarwel
Bedanken elementen:
Krachten van het Noorden,
Krachten van vruchtbare velden en rijke bossen
Dank u en vaarwel
Krachten van het Westen,
Krachten van diepe oceanen en zachte regens
Dank u en vaarwel
Krachten van het Zuiden,
Krachten van de hoogstaande zon en de rijzende fenix
Dank u en vaarwel
Krachten van het Oosten,
Krachten van de wind en de zingende vogels,
Dank u en vaarwel
Openen van de cirkel:
Van licht tot licht open ik deze cirkel
Van licht tot licht en van hart tot hart hebben wij deze cirkel geopend, maar niet verbroken. In vreugde kwamen we bij elkaar en in vreugde zullen we elkaar weerzien.
Merry meet, merry part and merry meet again.
Cake & wine
Libation
Elenor had in 2009 al een ritueel geschreven voor Imbolc, met een visualisatie om Bridget te ontmoeten. Dat ritueel zou de basis worden voor de viering van de avond. Eirinn zou het ritueel uitvoeren. Elenor vertelde dat ze het aan de stok had gehad met Freya, haar godin, die het absoluut niet fijn vond dat haar priesteres een ritueel zou doen voor een andere godin die op hetzelfde niveau staat als zijzelf. Indertijd was ze nog niet toegewijd aan Freya, en was dat geen probleem, maar nu wel.
Als ik er eens bij stil sta, is Imbolc waarschijnlijk mijn favoriete jaarfeest. Dat komt niet doordat het een feest rond Bridget is - die toch verwant moet zijn aan Brigindu - maar omwille van de pannenkoeken. Niet lachen, ik meen het echt! Omdat Imbolc door de katholieke kerk werd overgenomen voor Maria Lichtmis, zijn die pannenkoeken zo'n integraal deel geworden van onze Vlaamse volkscultuur, dat Imbolc geen viering is voor een groepje ingewijden maar voor de hele familie, en dat vind ik super. Wij zijn niet voor niets pannenkoeken gaan eten bij mijn schoonouders! En heb ik het niet eens gehad over mijn rotsvaste overtuiging dat Onze Lieve Vrouw van Vlaanderen eigenlijk de oude moedergodin is? Zo zijn we weer bij Brigindu ...
Nadat we samen de cirkel hadden getrokken en de elementen hadden uitgenodigd met hun elementalen (deze keer was de statige Vuurheer in het gouden harnas terug. Ik denk dat dat was omdat het Imbolc was, het feest voor Bridget, de godin van het vuur), verwelkomden we ook de godin - Bridget uiteraard - en haar mannelijke equivalent, Angus Og, de Keltische god van de liefde en de poezie. En dan begon het echte werk: een visualisatie om Bridget te ontmoeten. Ik heb zelf ooit een visualisatie met de coven begeleid om Brigindu te ontmoeten, die ik had gebaseerd op een visualisatie rond Bridget. Ik ben nog steeds niet helemaal zeker over de (al dan niet) overeenkomsten tussen Bridget en Brigindu. Rondsnorrend op het internet ben ik er van overtuigd geraakt dat Brigindu de Gallische oerversie moet zijn van Bridget, die dan samen met de Belgae de oversteek heeft gemaakt naar Groot-Brittannië en Ierland, om dan nadien onder de vorm van Bridget naar ons terug te keren. Ik was dus benieuwd wie ik nu precies zou zien: Bridget of Brigindu.
Eirinn leidde ons langs een pad door de heuvels naar een tempel. Ik liep langsheen mijn gebruikelijke pad, maar liep veel verder door dan ik gewoonlijk doe. Het was nacht, de lucht was zwart en bezaaid met sterren. Toch was het niet echt donker, ik kon het pad duidelijk zien. Plots zag ik in de verte een klein huisje met een rieten dak. Een tempel zag ik niet. Ik moest meteen denken aan het huisje van Baba Yaga, en zette me al schrap, maar kippenpoten zag ik gelukkig niet. Het zag er gezellig uit, met een rookpluim die door de schouw naar buiten kringelde en vensters die uitnodigend verlicht waren. Ik hoorde gelach en het getinkel van glazen en liep naar binnen.
Het huisje leek binnen zo mogelijk nog kleiner. Het had maar één kamertje, met een houten tafel in het midden en een open haard langs één kant. Het huisje zat propvol met vrouwen, die allemaal gezellig door elkaar heen aan het roezemoezen waren en hun glas bijschonken. Ze zagen mij wel maar onderbraken hun vrolijk drinkgelag niet. Ze wezen naar de achterdeur, die ik tot dan toe nog niet had gezien. Achter die deur vertrok een klein paadje naar beneden. Er stonden fakkels in de grond geplant langs beide kanten van de deur en het pad werd afgeboord met kleine vlammetjes in schoteltjes, het leken wel minipotkaarsen.
Het pad leidde naar een meertje en aan de oever zag ik een vrouw staan. Eventjes dacht ik dat dit het meer was waar ik reeds eerder ben geweest tijdens visualisaties, maar aan de andere kant ofzo, maar dit meertje was veel kleiner. Het was eerder een vijver. Achter de vijver zag ik grote bomen staan, hun dikke eeuwenoude stammen scherp afgetekend tegen de zwarte lucht. Ik zag geen enkel rimpelingetje op het wateroppervlak. Het water was pikzwart en blonk als een spiegel. Er hing een speciale sfeer, alsof de bomen hun adem inhielden, en dat in combinatie met dat griezelig onbeweeglijke water vond ik eigenlijk best wel een beetje eng.
De vrouw aan de vijver draaide zich naar me om en keek me aan. Ze verwachtte duidelijk dat ik naar haar toe kwam en dat deed ik dan ook. In haar handen had ze een zilveren kelk. Ze ging door de knieën en schepte water in de kelk. Daarna stond ze weer recht en bood me de kelk aan. Ik gruwde, het was duidelijk de bedoeling dat ik van dat zwarte spul zou drinken... Met tegenzin zette ik mijn lippen aan de kelk en dronk. Meteen verscheen achter het meertje een deur. Het was een zware eikenhouten deur, in een dikke lambrisering. Het hout van de lambrisering was mooi versierd met houtsnijwerk, de deur zelf was simpel en praktisch. Het was gewoon een deur. Ik liep rond het meertje, naar de deur toe. Erachter was niets, gewoon de bomen die er tevoren ook al waren geweest. Nieuwsgierig liep ik rond de deur. Ik moest denken aan die Disney film, Monsters Inc., waar achter elke deur een toegang zit naar onze wereld. Wat zou hier achter zitten? Voorzichtig duwde ik de deur open, en jawel, achter de deur was een grote ruimte. Het zou er aardedonker zijn geweest als er geen groot vuur had gebrand. Ik ging nog niet naar binnen, maar keek nog eens langs de deur. Neen hoor, achter de deur was nog steeds gewoon het bos te zien, maar als je doorheen de deur keek, zag je echt een andere ruimte. Ik liep naar binnen.
Aan het vuur zat een vrouw. Ze was met een stok het vuur aan het opporren en de vlammen knetterden luid. Ze keek op toen ik binnenkwam, stond recht en kwam naar me toe. Ze leidde me naar een plek achter het vuur, waar een stoel stond. Het was een soort van Middeleeuws aandoende stoel, als twee halve cirkels die omgekeerd op elkaar waren gezet. De stoel was ook fijn bewerkt en er lag een stuk pels eroverheen gedrapeerd. In de stoel zat een vrouw, nonchalant, met de benen over elkaar heen geslagen. Haar gezicht kon ik niet helemaal scherp zien (dat heb ik meestal wel, alsof ik twee beelden tegelijk zie die net een fractie van een milliseconde asynchroon zijn), maar ik denk dat ze zwart haar had, net als Brigindu. Dat moest dus Bridget zijn, of was het toch Brigindu? De vrouw die me naar achter had geleid, deed teken dat ik aan de voeten van de godin moest gaan zitten. Ik keek naar haar voeten, die in leren sandalen staken. Brigindu droeg meestal zachte leren laarzen, maar ik had haar ook al met Romeins aandoende sandalen gezien.
Eirinn's stem vertelde ons dat Bridget ons een kelk aanbood, maar dat deed de godin niet. Met een afwachtende en ietwat geamuseerde blik bood ze me een appel aan. Ik ontspande me. Allez vooruit, hier gingen we weer! Ik nam de appel aan en beet er een hap uit. De godin lachte en bood me een kelk aan, die de vrouw haar geruisloos was komen brengen. "Drink," zei ze. Ik dronk, spoelde de stukjes appel weg. Er zat fris en verkwikkend water in de kelk en ik realiseerde me hoe dorstig ik wel was. De godin dronk zelf ook, rustig peinzend zat ze in haar zetel en nipte glimlachend van een beker. Ik hoorde hoe Eirinn's stem luid een vraag stelde, die de godin volgens de visualisatie moest stellen, maar de godin zei niets: "Gij hebt van mijn kelk gedronken, wat geeft gij daarvoor terug?" "Zichzelf," hoorde ik een stem weergalmen in mijn hoofd. Verbaasd keek ik op. Had ik dat gezegd? Ik dacht het niet! Toen besefte ik dat het de stem van Brigindu was geweest. De godin in de stoel lachte nu luidop en keek me met pretlichtjes in haar ogen aan. "Mijn zuster mag zich gelukkig prijzen," zei ze geamuseerd. Verbaasd keek ik haar aan. Dit was dus Bridget.
Zo bleven we daar nog even zitten, ik afwisselend stukjes bijtend van de appel en sippend uit de kelk, zij genietend van wat er ook in haar beker zat. Ik voelde me helemaal ontspannen, het enige geluid was het geluid van het vuur dat knetterde. Ik herkende het gevoel als volledige tevredenheid.
Toen stond Bridget op en liep het duister achter haar stoel in. Ze leek op te lossen in de lucht. Ik stond ook op en daar was de vrouw weer. Ze bracht me weer naar de deur. Ik herkende het pad met de lichtjes, maar het huisje zag ik nergens. Het pad sloot netjes aan op mijn gebruikelijke pad en ik kwam gemakkelijk terug. Beduusd vroeg ik de andere meisjes wat zij hadden gezien, want ik was best nieuwsgierig naar hun ervaring.
Daarna kregen we van Eirinn een houten ijsbeertje. Ik koos een mooi feloranje exemplaar uit. Die kleur past volgens mij perfect bij Imbolc. Het is de kleur van vuur! Bedoeling was dat we er thuis de raad van de godin op schreven, zodat we daarnaar konden teruggrijpen als we het nodig hadden. Welke raad? We hadden niet echt een gesprek gevoerd, maar dat was ook niet nodig geweest. Ik besloot thuis om er gewoon VUUR en KRACHT op te schrijven, twee kernbegrippen die we allemaal wel kunnen gebruiken, in gelijk welke situatie ook.
Nadat Eirinn en Elenor de grote rite hadden uitgevoerd - zoals de kelk staat voor het vrouwelijke, zo staat de athame voor het mannelijke - en we de kelk met rijstmelk aan elkaar hadden doorgegeven met de mooie woorden "ik schenk je licht en creativiteit" en de gebruikelijke zoen, bedankten we iedereen die bij het ritueel aanwezig was geweest - Bridget, Angus Og, de spirits van het land, de elementen en hun aanhang - en openden we de cirkel. Ik stond bol van de energie, ik moest dringend iets eten. Eirinn had voor pannenkoeken gezorgd en die liet ik mij dan ook zeer goed smaken. Niets zo heerlijk als pannenkoeken op Imbolc. Had ik al gezegd dat Imbolc mijn favoriete jaarfeest is?
---
Nodig voor het ritueel:
- Altaar in midden, met rood altaarkleedje, kaarsjes voor god (vredesduif) en godin (stoomtrein)
- Altaarversieringen: beeldje van drievoudige Brigid
- Rijstmelk als offer in kommetje, atame, houtjes voor magisch werk
- Cake & wine: verse pannenkoeken, karamelthee
Verwelkoming:
We zijn vandaag samengekomen om Imbolc te vieren. Het Keltische woord Imbolc betekent ‘in de buik’. Hiermee wordt verwezen naar de ooien de binnenkort gaan lammeren. Een andere naam is Oimelc, waarmee verwezen wordt naar de ooien die melk gaan geven. Hiermee wordt het begin van de lente aangekondigd en verwelkomd, nu de aarde bol staat van nieuw leven: de sneeuwklokjes die hun kopje reeds boven de grond steken, de krokussen die al bloeien, de hyacintjes waarvan het groen al zichtbaar is. De knoppen van de vroegste bomen zwellen al. Het zaad dat in de grond zit, begint stilaan te kiemen.
Er worden meestal veel kaarsen bij de viering gebruikt, waarmee het lengen van de dagen werd gevierd, en om de aarde te helpen met de opwarming, zodat de groene tekenen van de lente ontspruiten. Het licht wordt sterker en de Aarde ontwaakt uit haar winterslaap.
Imbolc is ook het feest van rituele zuivering om de aarde na de winter opnieuw vruchtbaar te maken als voorbereiding op het ploegen en zaaien. Daarbij trok vaak het hele dorp rond de akkers met een beeltenis of symbolische voorstelling van de godin die het graan zou beschermen. Poppetjes of kruizen, gevlochten uit het graan dat de vorige zomer was geoogst, werden tijdens de processies meegedragen om de akkers weer vruchtbaar te maken. Voor de Kelten was het de godin Brigid die als beschermvrouwe voor het graan optrad. Imbolc wordt dan ook wel Brigid genoemd.
Vandaag gaan we het feest een Keltisch tintje geven door met Brigid te werken.
Trekken van de cirkel:
We gaan vandaag de cirkel trekken door ons voor te stellen dat we licht door te geven, waarmee we de toenemende kracht van de zon symbolisch weergeven.
Van licht tot licht trek ik deze cirkel.
Van licht tot licht en van hart tot hart hebben we deze cirkel getrokken. In deze cirkel zijn we tussen de werelden, beschermd voor invloeden van buitenaf. Laat ons even stilstaan bij wie we zijn en waarom we vandaag hier zijn. Blessed be.
Wijden en aanroepen van de elementen:
Krachten van het Oosten,
Krachten van de wind en de zingende vogels,
wees welkom.
Krachten van het Zuiden,
Krachten van de hoogstaande zon en de rijzende fenix
wees welkom
Krachten van het Westen,
Krachten van diepe oceanen en zachte regens
wees welkom
Krachten van het Noorden,
Krachten van vruchtbare velden en rijke bossen
wees welkom
Aanroepen van Godin en God:
Godin: Brigid
Kaarsje op het altaar wordt aangestoken.
Brigid, Godin van de dichtkunst,
Vul onze geest met leven en licht
Breng daarbij een nieuwe betekenis
Brigid, Godin van het haardvuur,
Vul onze harten met een vurig licht,
en breng daarbij nieuwe kracht
Brigid, Godin van heling,
Stuur alle ziektes op de vlucht,
en breng daarbij nieuwe heelheid
Wees welkom.
God: Angus Og
Kaarsje wordt aangestoken.
Angus Og,
God van liefde
Vul onze geesten met vrolijkheid,
en breng daarbij nieuwe geboorte
Wees welkom.
Verwelkomen geesten van het land:
Geesten van dit land
Geesten van planten en dieren en van de aarde waarop wij leven
Krachten van ons moederland
Wees welkom.
Muziek: Face and ghost (Live)
You got it bad
You got it good
You saw the sun
like you knew that you would
we gotta make this better
gotta make this right
ain't no peace in the valley baby
'til the darkness turns to light
can you hear that children's song?
Can you take me to that place?
High above the lamentation up on the desert plane
do you hear that children's song?
Can you take me there?
Lost in the maya
overboard in the sea
there was void and then that water broke
then something calls “me”
now a trip to the desert to look at the sky
it's like never-ending mirrors
playing tricks on my eyes
the face and ghost my guide
I must move on
it's the face of one ravaged by love
it's both dead and alive
you got it bas lover
no you got it good
you saw the sun like you knew that you would
in spite of my confusion
up above all my pain
I gotta death-grip on this vision
here we go again
Magisch werk:
Meditatie/visualisatie: Ontmoeting met Brigid.
Ga gemakkelijk zitten en sluit je ogen. Adem diep in door je neus en uit door je mond. Ontspan je gehele lichaam, te beginnen met je tenen. Ontspan de spieren van je voeten, je scheenbenen, je kuiten en je knieën. Adem nogmaals diep in door je neus en uit door je mond. Ontspan je bovenbenen, je billen en je onderbuik. Ontspan je rug en je borstkas, je schouders. Adem diep in door je neus en uit door je mond. Ontspan je vingers, je handen, je onderarmen, ellebogen en bovenarmen. Ontspan je nek, je gelaatsspieren en je hoofd. Je bent nu helemaal ontspannen en ademt rustig. Er kan je niks gebeuren.
Het is nacht en je wandelt alleen in een heuvelachtig landschap. Een klein schijnsel aan de horizon in de diepe duisternis lokt je. Je wandelt verder over de heuvels. Dichterbij het licht aangekomen worden de contouren zichtbaar van iets dat op een gebouw of een grot lijkt. Het licht lijkt sterker te worden totdat het gebouw duidelijk de vormen van een tempel aanneemt. Zacht klinken vrouwenstemmen, zingend, dan weer pratend. De stemmen spreken je vriendelijk aan en nodigen je uit in de tempel. Omdat je weet dat je altijd terug kan komen, stap je vol vertrouwen de tempel in. Daar zie je een prachtig schouwspel, honderden kaarsen verlichten het pad naar een waterplaats, een natuurlijke bron met kristalhelder water. Je volgt het pad en houdt stil aan de rand van de bron. Naast de bron staat een jonge vrouw met in haar handen een kelk. Ze vult de kelk met het bronwater en geeft het je. Je drinkt van de kelk en voelt de weldadigheid van het water. Het water verzacht de vermoeidheid, lest elke dorst, voedt elke honger en geeft een verkwikkend gevoel. Je sluit de ogen en geniet.
Een lichte aanraking doet je de ogen opslaan. De vrouw is verdwenen evenals de bron. Je ziet een zware eikenhouten deur voor je en loopt er naartoe, de kelk nog in je handen. Al lopende naar de deur opent deze zich en openbaart een langwerpige kamer met een groot vuur in het midden. Naast het vuur staat een vrouw geduldig te wachten en achter het vuur is een zetel zichtbaar waar een tweede vrouw op zit. De staande vrouw wenkt je naderbij te komen. Beide vrouwen zien er tijdloos uit, hun leeftijd niet te schatten. De staande vrouw legt nieuw hout op het vuur en zegt: "We verwachtten je al, Brigid wacht op je, kom en volg mij." De vrouw neemt de kelk over en loopt om het vuur heen naar de vrouw in de zetel. Je volgt haar en zet je neer op de grond aan de voeten van de vrouw in de zetel. Ze glimlacht en in haar ogen zie je haar eeuwenoude wijsheid. "Drink uit mijn kelk en deel mijn wijsheid."
De vrouw naast haar geeft je de kelk aan en tot je verbazing is de kelk gevuld met een witte vloeistof. Je drinkt met gesloten ogen en proeft het nieuwe leven, de belofte van de nieuwe lente. Door je aderen stroomt creativiteit, je bruist van de energie om vorm te geven aan het jaar dat gaat komen.
"Welke vlam ontspringt in jouw bron?" vraagt Brigid.
"Welke gave ga jij benutten?"
"Wat geef jij terug aan de aarde?"
Het antwoord op haar vragen voel je opkomen uit de diepte van je ziel. Brigid pakt een twijg van de grond en steekt de twijg in het vuur. De twijg vat vlam en de hitte van de twijg is eender aan de hitte van het grote vuur.
"Elke uitgevoerde wens of idee is als deze twijg, afkomstig uit dezelfde bron, krachtig als de bron". Je herinnert je oudste dromen, wensen, ideeën, er is slecht één vonk nodig om ze in daden om te zetten.
Als je wil, kan je nog even tijd nemen om met Brigid te praten of haar vragen te stellen. Na afloop bedank je Brigid en je neemt in je ziel de eeuwige vlam van haar vuur mee. Ga terug door de eikenhouten deur, langs de waterbron en langs het verlichte kaarsenpad tot je weer buiten staat. Als reiziger ben je gekomen, als ontwakend kind ga je terug.
Adem de frisse nachtlucht in en begin aan je weg terug over de heuvels, zoals je gekomen bent. Als je er klaar voor bent, mag je je ogen openen.
Muziek: Lines written (in early spring) (Mairan)
I heard a thousand blended notes
while in a grove I sat reclined
In that sweet mood when pleasant thoughts
Bring sad thoughts to the mind
to her fair works did Nature link
the human soul that through me ran
and much it grieved my heart to think
what man had made of man
through primroses in that green bower
the periwinkle trailed its wreaths
this is my faith that every flower
enjoys the air it breathes
the birds around me hopped and played
their thoughts I cannot understand
their every otion seems to say
what man has made of man
the budding twigs spread out their fan
to drink and catch the breezy air
and I must think, do all I can
that there was only pleasure there
If this believe's from heaven sent,
If such is Nature's holy plan
Have I not reason to lament
What man has made of man!
Om dit ontwakende kind te versterken en te koesteren, kan je op een stukje hout het antwoord dat je gekregen hebt van Brigid, samenvatten in een woord en dat stukje hout bij je houden (bv. In je broekzak), om je eraan te herinneren dat je vandaag opnieuw bent ontwaakt. Koester dit stukje hout en het zal je bijstaan op het moment dat je net die moeilijke beslissing moet nemen om daar te komen waar je eigenlijk wil zijn.
Grote rite:
Vervang de heilige rode wijn door melk. Melk wordt gewijd als volgt (Elenor assisteert):
Zoals de kelk is voor de Godin
Zo is de athame voor de God
en samen brengen zij de gelukzaligheid.
De melk wordt doorgegeven met de volgende woorden:
Ik schenk jou kracht en creativiteit.
Muziek: Muzikaal stuk (Loreena McKennit)
Sacred Shabbat
Bedanken geesten van het land:
Geesten van dit land
Geesten van planten en dieren en van de aarde waarop wij leven
Krachten van ons moederland
Dank u en vaarwel
Bedanken Godin & God:
God: Angus Og
De groene kaars wordt uitgeblazen.
Angus Og,
God van liefde
U hebt onze geesten met vrolijkheid gevuld,
en daarbij nieuwe geboorte gebracht
Dank u en vaarwel.
Godin: Brigid
De rode kaars op het altaar wordt uitgeblazen.
Brigid, Godin van de dichtkunst,
U hebt onze geest met leven en licht gevuld
En daarbij een nieuwe betekenis gebracht
Brigid, Godin van het haardvuur,
U hebt onze harten met een vurig licht gevuld,
en daarbij nieuwe kracht gebracht
Brigid, Godin van heling,
U hebt alle ziektes op de vlucht gestuurd,
en daarbij nieuwe heelheid gebracht
Dank u en vaarwel
Bedanken elementen:
Krachten van het Noorden,
Krachten van vruchtbare velden en rijke bossen
Dank u en vaarwel
Krachten van het Westen,
Krachten van diepe oceanen en zachte regens
Dank u en vaarwel
Krachten van het Zuiden,
Krachten van de hoogstaande zon en de rijzende fenix
Dank u en vaarwel
Krachten van het Oosten,
Krachten van de wind en de zingende vogels,
Dank u en vaarwel
Openen van de cirkel:
Van licht tot licht open ik deze cirkel
Van licht tot licht en van hart tot hart hebben wij deze cirkel geopend, maar niet verbroken. In vreugde kwamen we bij elkaar en in vreugde zullen we elkaar weerzien.
Merry meet, merry part and merry meet again.
Cake & wine
Libation
Reacties