Dromen van een witte kerst
"Stop eens met zagen over de sneeuw ... en de regen in de herfst en het warme weer in de zomer .... dat noemen ze seizoenen !!!!" Dat postte Eirinn vandaag op Facebook en ze heeft natuurlijk gelijk. Maar zoveel sneeuw als we de laatste tijd letterlijk op ons dak hebben gekregen, daar zou een gemiddelde Vlaming al wel eens vaker over durven doordrammen.
55.000 ton zout is er al gestrooid op onze wegen. Dat is meer dan er normaal in een hele winter wordt doorgedraaid. Het is al meer dan een week wit, het sneeuwt ook regelmatig terug bij en dat zijn we hier niet meer gewoon. Vorig jaar viel er op één nacht 5 cm en het hele land lag al lam. Mijn Poolse artiesten moesten daar toen ongelooflijk hard mee lachen. Voor hen was het nauwelijks winter :-)
Het ziet er dus meer en meer naar uit dat we een witte kerst gaan krijgen. Hoera hoera hoera! Ik kan mij al niet meer herinneren wanneer dat voor het laatst het geval was. Heel vaag zie ik door de vensters de witbesneeuwde tuin van mijn grootouders in Waterloo maar ik weet niet of dat eigenlijk wel met kerstmis was, al vierden we dat elk jaar in Waterloo, met fazant en veenbessen en een bompapa die enthousiast de pakjes verdeelde. Dat moet dus al wel heel lang geleden zijn.
's Ochtends loop ik nu met de kleintjes doorheen het park. Ik word helemaal high van de schoonheid van de vroege ochtend. Het is stil, het geluid wordt door de sneeuw gedempt. Ik hoor alleen het opgewonden bonzen van mijn hart en het kraken van de sneeuw onder onze sneeuwlaarzen. De winter is echt niet mijn seizoen, maar zo'n beetje sneeuw doet mijn gemoed helemaal smelten ...
55.000 ton zout is er al gestrooid op onze wegen. Dat is meer dan er normaal in een hele winter wordt doorgedraaid. Het is al meer dan een week wit, het sneeuwt ook regelmatig terug bij en dat zijn we hier niet meer gewoon. Vorig jaar viel er op één nacht 5 cm en het hele land lag al lam. Mijn Poolse artiesten moesten daar toen ongelooflijk hard mee lachen. Voor hen was het nauwelijks winter :-)
Het ziet er dus meer en meer naar uit dat we een witte kerst gaan krijgen. Hoera hoera hoera! Ik kan mij al niet meer herinneren wanneer dat voor het laatst het geval was. Heel vaag zie ik door de vensters de witbesneeuwde tuin van mijn grootouders in Waterloo maar ik weet niet of dat eigenlijk wel met kerstmis was, al vierden we dat elk jaar in Waterloo, met fazant en veenbessen en een bompapa die enthousiast de pakjes verdeelde. Dat moet dus al wel heel lang geleden zijn.
's Ochtends loop ik nu met de kleintjes doorheen het park. Ik word helemaal high van de schoonheid van de vroege ochtend. Het is stil, het geluid wordt door de sneeuw gedempt. Ik hoor alleen het opgewonden bonzen van mijn hart en het kraken van de sneeuw onder onze sneeuwlaarzen. De winter is echt niet mijn seizoen, maar zo'n beetje sneeuw doet mijn gemoed helemaal smelten ...
Reacties