A-Ma(i) Macao!
Toen "mijn" artiesten in maart naar Macao vertrokken om er verder te trainen in het City of Dreams theater, had ik nooit gedacht dat ik zelf ooit ginder zou geraken. Maar kijk, op 17 september gaat House of Dancing Water feestelijk in première en ik heb twee felbegeerde toegangsticketjes op zak :-)
Macao was eeuwenlang een Portugese kolonie, tot de Portugese regering in 1999 de soevereiniteit overdroeg aan China. Het was de oudste Europese kolonie in China, gesticht in 1557. Nu is het een zogenaamde SAR, een speciale autonome regio binnen China, waar andere regels gelden. Toen de Portugezen hier vierhonderd jaar geleden aan land gingen, vertelden de lokale inwoners hen dat dit het land A-Ma-ngao, de "haven van de godin A-Ma". De Portugezen maakten er Macao van.
Het mag dan vooral de macht van het geld zijn waar de lokale inwoners tegenwoordig in geloven - er worden niet voor niets aan recordtempo goktempels bijgebouwd - toch is ook de zeegodin A-Ma nog overal aanwezig. Dat hoeft niet te verwonderen: de Macanezen hebben al van oudsher een band met de zee, dat kunnen de oude vissersdorpjes op Coloane nog steeds getuigen. Je eet hier niet voor niets vis en zeevruchten zoals je ze nog nooit hebt geproefd in Europa ... :-)
De oude tempel van A-Ma waar de Portugezen volgens de overlevering aan land gingen, staat er ook nog steeds. Hij zou dateren van 1488 en is daarmee één van de oudste tempels van de regio, iets dat het statuut van UNESCO werelderfgoed meer dan rechtvaardigt. Onze kerken mogen dan leeg lopen, daar is hier niks van te merken. De tempel ligt op wandelafstand van het centrum en hoort dan ook tot het standaard toeristische traject van Macao. Wij liepen ook braafjes het parcours van ons gidsje af, niet echt onder de indruk van al die koloniale kerken. Als je de kathedraal van Antwerpen gewend bent, lijken de kerken hier niet echt bijzonder (op het feit na dat ze in China staan natuurlijk). Maar de tempel van A-Ma, dat was iets anders ... We liepen vol ontzag de trappen van de tempel op, omhoog de berg op, naar het hart van het heiligdom, waar zowel toeristen zoals wij en Macanezen eerbiedig offers kwamen brengen aan de godin.
Het verhaal gaat dat A-Ma een arm meisje was, Lin Mo, uit de provincie Fujian. Lin Mo was veel slimmer dan andere kinderen van haar leeftijd. Ze kon geluk en ongeluk voorspellen. Op een goede dag wilde ze naar Kanton. Geen van de rijke kooplui wilde haar meenemen op zijn jonk, tot een arme visser haar meenam in zijn kleine vissersbootje. Er stak een verschrikkelijke storm op en alle schepen gingen ten onder, behalve het kleine vissersbootje waar het meisje op zat. Ze ging aan land in Macao en verdween. Later verscheen ze opnieuw als de godin A-Ma, die kooplui en vissers beschermde tegen gevaar. Op de plaats waar de godin aan land was gegaan, bouwden de vissers de tempel.
Voor de Chinezen is A-Ma één van de vormen van de moedergodin Lin Moniang. In Macao heet ze A-Ma, in Taiwan Matzu en in Hong Kong Tin Hau. Zoals nog wel wat andere Aziatische godinnen wordt ze meestal afgebeeld met een vaas in de hand die ze omgekeerd houdt, om het reddende water op de aarde te gieten zodat de mensen uit gevaar worden gered.
De mix van Portugal en China zie je overigens het best in de klassieke afbeelding van A-Ma. Alle Chinese symbolen zitten er in, maar de godin zelf lijkt dikwijls op een klassieke Europese schoonheid met amandelvormige ogen. Ik vind die mengeling van Oosterse en Westerse invloeden bij de iconografie van de godin fascinerend én inspirerend. Ze past perfect bij een eclectische groep als Arcadia ...:-)
Macao was eeuwenlang een Portugese kolonie, tot de Portugese regering in 1999 de soevereiniteit overdroeg aan China. Het was de oudste Europese kolonie in China, gesticht in 1557. Nu is het een zogenaamde SAR, een speciale autonome regio binnen China, waar andere regels gelden. Toen de Portugezen hier vierhonderd jaar geleden aan land gingen, vertelden de lokale inwoners hen dat dit het land A-Ma-ngao, de "haven van de godin A-Ma". De Portugezen maakten er Macao van.
Het mag dan vooral de macht van het geld zijn waar de lokale inwoners tegenwoordig in geloven - er worden niet voor niets aan recordtempo goktempels bijgebouwd - toch is ook de zeegodin A-Ma nog overal aanwezig. Dat hoeft niet te verwonderen: de Macanezen hebben al van oudsher een band met de zee, dat kunnen de oude vissersdorpjes op Coloane nog steeds getuigen. Je eet hier niet voor niets vis en zeevruchten zoals je ze nog nooit hebt geproefd in Europa ... :-)
De oude tempel van A-Ma waar de Portugezen volgens de overlevering aan land gingen, staat er ook nog steeds. Hij zou dateren van 1488 en is daarmee één van de oudste tempels van de regio, iets dat het statuut van UNESCO werelderfgoed meer dan rechtvaardigt. Onze kerken mogen dan leeg lopen, daar is hier niks van te merken. De tempel ligt op wandelafstand van het centrum en hoort dan ook tot het standaard toeristische traject van Macao. Wij liepen ook braafjes het parcours van ons gidsje af, niet echt onder de indruk van al die koloniale kerken. Als je de kathedraal van Antwerpen gewend bent, lijken de kerken hier niet echt bijzonder (op het feit na dat ze in China staan natuurlijk). Maar de tempel van A-Ma, dat was iets anders ... We liepen vol ontzag de trappen van de tempel op, omhoog de berg op, naar het hart van het heiligdom, waar zowel toeristen zoals wij en Macanezen eerbiedig offers kwamen brengen aan de godin.
 |
| De oude A-Ma tempel van Macao |
 |
| Wierook branden om de bescherming van A-Ma te vragen |
De mix van Portugal en China zie je overigens het best in de klassieke afbeelding van A-Ma. Alle Chinese symbolen zitten er in, maar de godin zelf lijkt dikwijls op een klassieke Europese schoonheid met amandelvormige ogen. Ik vind die mengeling van Oosterse en Westerse invloeden bij de iconografie van de godin fascinerend én inspirerend. Ze past perfect bij een eclectische groep als Arcadia ...:-)
Reacties