Prikbollen en gepofte kastanjes
Na een week van helse stress op het werk na dagen en dagen thuiskomen om elf uur 's avonds, porde mijn wederhelft mij zondagochtend het bed uit. Ik was - jammer genoeg of gelukkig, 't is maar hoe je het bekijkt :-) - vergeten dat ik had beloofd om mee te gaan herfstwandelen met vrienden. Veel liever had ik mij gewoon omgedraaid, het hoofd diep in het kussen geboord, om nog een dag of wat verder te slapen, maar mijn betere helft was onverbiddellijk. Kreunend kroop ik uit bed. Binnensmonds vervloekte ik alle Antwerpenaren om hun verschrikkelijke drang om uurwerken als leidraad te nemen in hun goed geregelde leven, maar na een douche en een sloot thee besloot ik uiteindelijk dat ik wakker genoeg was om het huis te verlaten ...
Plaats van afspraak was het park Vordenstein in Schoten, een groene long aan de rand van de stad, dat naar eigen zeggen een oase wil zijn van rust en stilte. Honden zijn er verboden, enkel wandelaars zijn welkom "om het drukke leven van alledag even achter te laten en te komen genieten van de groene, deugddoende stilte". Yeah right. Met ons aller kleine volkje rumoerig voor ons uit dartelend, hoopte ik al dat we niet te veel van dat rustige en stille volk tegen het lijf zouden lopen, want die van mij lijken op hun moeder en horen al zeker niet tot die rustige en stille soort :-)
Vordenstein is - zeker voor een kasteelpark - echt wel gigantisch. Onze vrienden waren er al eens halvelings verloren gelopen en dat geloofde ik meteen. Voorzichtig en met een kinderkoets doorheen de aarden paadjes laverend liepen we verder en verder het park in. Naarmate we verder het groen in liepen, kikkerde ik meer en meer op. Ik snoof diep: het rook er heerlijk schoon en fris en groen en lekker.
De kindjes hadden zakjes gekregen om hun vondsten in te doen. Hoog en vrolijk schalden hun opgewonden stemmetjes doorheen de ochtendstilte: "Kijk, mama, prikbollen!" Verlekkerd gingen we allemaal op zoek naar de kastanjes die in die prikbollen hadden gezeten en handenvol verdwenen in de zakken, samen met prikbollen, eikels, herfstbladeren, takken en vermolmde stukjes hout.
Nadat we zo een hele zak hadden geraapt, met gepofte kastanjes in het achterhoofd, liepen we verder naar de Oranjerie. Daarachter lag immers de Heksentuin, zei de vijfjarige Sarah geheimzinnig. Daar was ze met haar oma al geweest. Nieuwsgierig liepen we verder. De heksentuin bleek een mooie moestuin annex kruidentuin te zijn, met een hoop vergeten groenten en meer soorten thijm en munt dan ik wist dat er bestonden :-)
Toen we opnieuw thuis waren, vulden Kaat en Dries een grote schotel met de oogst die uit hun zakken kwam. Het werd een prachtige herfstschaal, versierd met herfstblaadjes en eikels. Toen ik zo met de kleintjes bezig was, besefte ik het pas: Vordenstein had zijn belofte ingelost, ik had het drukke leven van alledag inderdaad even achter gelaten. De Week van het Bos had niet beter kunnen beginnen ...
---
Wat heb je nodig voor gepofte kastanjes? Alleen maar een hoop kastanjes, uit de winkel of zelf geraapt, en een microgolfoven (zijn we stadsheksen, of wat? :-)).
Snij elke kastanje kruiselings in met een mes.
Doe de kastanjes in een glazen schaal en zet vijf minuten in de microgolfoven. Je zal de juiste tijd een beetje moeten zoeken in functie van de sterkte van je microgolfoven.
Als de kastanjes zacht zijn, kan je ze heel gemakkelijk pellen. De bittere velletjes rond het binnenste van de kastanjes kan je ook weghalen, maar dat hoeft niet persé.
Ze smaken een beetje naar droge zoete aardappelen. Lekker!
Plaats van afspraak was het park Vordenstein in Schoten, een groene long aan de rand van de stad, dat naar eigen zeggen een oase wil zijn van rust en stilte. Honden zijn er verboden, enkel wandelaars zijn welkom "om het drukke leven van alledag even achter te laten en te komen genieten van de groene, deugddoende stilte". Yeah right. Met ons aller kleine volkje rumoerig voor ons uit dartelend, hoopte ik al dat we niet te veel van dat rustige en stille volk tegen het lijf zouden lopen, want die van mij lijken op hun moeder en horen al zeker niet tot die rustige en stille soort :-)
Vordenstein is - zeker voor een kasteelpark - echt wel gigantisch. Onze vrienden waren er al eens halvelings verloren gelopen en dat geloofde ik meteen. Voorzichtig en met een kinderkoets doorheen de aarden paadjes laverend liepen we verder en verder het park in. Naarmate we verder het groen in liepen, kikkerde ik meer en meer op. Ik snoof diep: het rook er heerlijk schoon en fris en groen en lekker.
De kindjes hadden zakjes gekregen om hun vondsten in te doen. Hoog en vrolijk schalden hun opgewonden stemmetjes doorheen de ochtendstilte: "Kijk, mama, prikbollen!" Verlekkerd gingen we allemaal op zoek naar de kastanjes die in die prikbollen hadden gezeten en handenvol verdwenen in de zakken, samen met prikbollen, eikels, herfstbladeren, takken en vermolmde stukjes hout.
Nadat we zo een hele zak hadden geraapt, met gepofte kastanjes in het achterhoofd, liepen we verder naar de Oranjerie. Daarachter lag immers de Heksentuin, zei de vijfjarige Sarah geheimzinnig. Daar was ze met haar oma al geweest. Nieuwsgierig liepen we verder. De heksentuin bleek een mooie moestuin annex kruidentuin te zijn, met een hoop vergeten groenten en meer soorten thijm en munt dan ik wist dat er bestonden :-)
Toen we opnieuw thuis waren, vulden Kaat en Dries een grote schotel met de oogst die uit hun zakken kwam. Het werd een prachtige herfstschaal, versierd met herfstblaadjes en eikels. Toen ik zo met de kleintjes bezig was, besefte ik het pas: Vordenstein had zijn belofte ingelost, ik had het drukke leven van alledag inderdaad even achter gelaten. De Week van het Bos had niet beter kunnen beginnen ...
---
Wat heb je nodig voor gepofte kastanjes? Alleen maar een hoop kastanjes, uit de winkel of zelf geraapt, en een microgolfoven (zijn we stadsheksen, of wat? :-)).
Snij elke kastanje kruiselings in met een mes.
Doe de kastanjes in een glazen schaal en zet vijf minuten in de microgolfoven. Je zal de juiste tijd een beetje moeten zoeken in functie van de sterkte van je microgolfoven.
Als de kastanjes zacht zijn, kan je ze heel gemakkelijk pellen. De bittere velletjes rond het binnenste van de kastanjes kan je ook weghalen, maar dat hoeft niet persé.
Ze smaken een beetje naar droge zoete aardappelen. Lekker!
Reacties