Mamagolf
Onze Mamapoes heeft dezelfde ecologische voetafdruk - of pootafdruk - als een Volkswagen Golf. Dat zeggen tenminste Robert en Brenda Vale, als ik De Standaard mag geloven. Zij hebben onderzoek gedaan naar het verbruik van onze huisdieren en hebben daar een boek over geschreven: Time to Eat the Dog: The real guide to sustainable living. Het lijkt absurd en zelfs een beetje erover maar volgens hen zijn huisdieren erger voor het klimaat dan de gemiddelde terreinwagen ...
Onze ecologische voetafdruk is een manier om te meten hoe milieubelastend onze levensstijl is. Er wordt berekend hoeveel oppervlakte er nodig is om alle onderdelen van wat we verbruiken voort te brengen. De gemiddelde Belg heeft een ecologische voetafdruk van 5,1 hectare. Dat is bijna dubbel zoveel als het wereldgemiddelde.
Aangezien ook onze huisdieren verbruiken, hebben zij ook een ecologische voet- of pootafdruk. Om vlees en granen te "telen" - de ingrediënten van dierenvoeding - heb je immers een bepaalde oppervlakte nodig. Een middelgrote hond eet elke dag ongeveer 300 gram droogvoer. Daarin zitten 90 gram gedroogd vlees en 156 gram gedroogde granen verwerkt. Dat is 450 gram vers vlees en 250 gram granen per dag, ofwel 164 kilo vlees en 95 kilo granen per jaar. Een doorsnee hond met een gemiddeld dieet heeft dus een pootafdruk van 0,84 hectare, bijna vijf keer minder dan een Belg.
De Vales vergelijken de ecologische pootafdruk van huisdieren met de ecologische wielafdruk van een grote terreinwagen. Wie 10.000 kilometer per jaar rijdt met een Toyota Land Cruiser 4.6 verbruikt (aan brandstof en afschrijving van grondstoffen voor de bouw van de auto) 0,46 hectare. Dat is maar de helft van een gemiddelde hond!
Onze Mamapoes doet het met haar 0,15 hectare iets beter, maar dat is nauwelijks minder dan een VW Golf!
Met hun boek hebben de schrijvers alvast gezorgd voor een stevige discussie over de verschillende manieren om het klimaat te redden. En dat was ook de bedoeling van de auteurs. Zij wilden aantonen dat het oplossen van de klimaatverandering over meer gaat dan het uitschakelen van de standby knop van je TV of het indraaien van spaarlampen. De klimaatverandering dwingt ons om keuzes te maken "die net zo moeilijk zijn als het opeten van je eigen hond".
Zullen we alvast beginnen met wat minder op vakantie te gaan met het vliegtuig? Dat lijkt me een gemakkelijker en minder pijnlijke keuze ...
Onze ecologische voetafdruk is een manier om te meten hoe milieubelastend onze levensstijl is. Er wordt berekend hoeveel oppervlakte er nodig is om alle onderdelen van wat we verbruiken voort te brengen. De gemiddelde Belg heeft een ecologische voetafdruk van 5,1 hectare. Dat is bijna dubbel zoveel als het wereldgemiddelde.
Aangezien ook onze huisdieren verbruiken, hebben zij ook een ecologische voet- of pootafdruk. Om vlees en granen te "telen" - de ingrediënten van dierenvoeding - heb je immers een bepaalde oppervlakte nodig. Een middelgrote hond eet elke dag ongeveer 300 gram droogvoer. Daarin zitten 90 gram gedroogd vlees en 156 gram gedroogde granen verwerkt. Dat is 450 gram vers vlees en 250 gram granen per dag, ofwel 164 kilo vlees en 95 kilo granen per jaar. Een doorsnee hond met een gemiddeld dieet heeft dus een pootafdruk van 0,84 hectare, bijna vijf keer minder dan een Belg.
De Vales vergelijken de ecologische pootafdruk van huisdieren met de ecologische wielafdruk van een grote terreinwagen. Wie 10.000 kilometer per jaar rijdt met een Toyota Land Cruiser 4.6 verbruikt (aan brandstof en afschrijving van grondstoffen voor de bouw van de auto) 0,46 hectare. Dat is maar de helft van een gemiddelde hond!
Onze Mamapoes doet het met haar 0,15 hectare iets beter, maar dat is nauwelijks minder dan een VW Golf!
Met hun boek hebben de schrijvers alvast gezorgd voor een stevige discussie over de verschillende manieren om het klimaat te redden. En dat was ook de bedoeling van de auteurs. Zij wilden aantonen dat het oplossen van de klimaatverandering over meer gaat dan het uitschakelen van de standby knop van je TV of het indraaien van spaarlampen. De klimaatverandering dwingt ons om keuzes te maken "die net zo moeilijk zijn als het opeten van je eigen hond".
Zullen we alvast beginnen met wat minder op vakantie te gaan met het vliegtuig? Dat lijkt me een gemakkelijker en minder pijnlijke keuze ...
Reacties
Persoonlijk vind ik een dergelijk gegeven - het opeten van je eigen hond - echter compleet absurd. Je kan het als je dat wilt nog véél verder doortrekken. herinner je die SciFi film uit 1973 'Soylent Green'? Film speelt zich af in 2022 - uiteindelijk ook niet meer zo veraf - en gaat over een compleet overbevolkte aarde met een gigantisch tekort aan voeding. Mensen overleven door een randsoen aan Soylent Red, Soylent Yellow en later ook Soylent Green. Dit laatste is een koekje gemaakt van lijken...
Als we ervan uitgaan dat de wetenschap op zoek moet gaan naar manieren om 'afval' om te zetten naar energie, dienen we ons misschien ook de vraag te stellen wat de definitie is van 'afval' en hoe ver we bereid zijn daarin te gaan...
Soit, ook dit is mijns inziens absoluut (nog? :-)) niet aan de orde. Ik ben ervan overtuigd dat het onze persoonlijke verantwoordelijkheid is om onze eigen ecologische voetafdruk, CO2-uitstoot en energieverbruik te verminderen. En dat laatste kan al snel met 10 tot 15% gereduceerd worden door het gebruik van spaarlampen en het uitzetten van de waaklampjes op elektrische toestellen. Eerst voor je eigen deur poetsen vooraleer je kan verwachten dat je een propere straat krijgt is mijn motto alvast :-).
Veel liefs aan jou en de jouwen!
Het gaat erom dat iedereen zijn verantwoordelijkheid neemt, ook al is het gemakkelijker om op je gat te blijven zitten (iets waar Arcadia heksen alvast geen probleem mee hebben :-)).
Iedereen die zichzelf een heks noemt, weet dat of zou dat moeten weten ...