Appelen voor de kraaien (Samhain ritueel)
Samhain is voor mij een moeilijk feest. Elke keer denk ik terug aan de Samhain voor de geboorte van Kaat. Samhain 2003 vierden we tijdens een Arcadia weekend. Toen ik in een meditatie naar beneden ging, kwam ik in een zomerlandschap terecht, een appelboomgaard die in volle bloei stond en waar mijn grootouders me stonden op te wachten. Trots kwam ik hen het kindje in mijn buik voorstellen. Het was het verderzetten van de lijn en ik was heel trots en blij om dit met hen te kunnen delen. Het was een prachtig moment maar het afscheid was loodzwaar, ik had er eeuwig kunnen blijven, omringd door hun liefde. Gelukkig dat ze me 4 maand later zelf van hun eiland afschopten bij de even loodzware bevalling van Kaat. :-)
Sindsdien heb ik moeite met Samhain. Het lijkt alsof je helemaal opnieuw moet beginnen met rouwen, al zijn het heel gelukkige momenten daar beneden. De prijs die je betaalt voor die momenten is echter een pijnlijk afscheid en daarvoor ben ik nu dus op mijn hoede.
Deze Samhain was voor mij een opluchting. Ik ben nog steeds aan het worstelen met de appels die ik links en rechts aangereikt krijg - misschien moet ik eens een goed recept voor appeltaart opzoeken :-) - en op de ene of de andere manier zat het er deze keer weer in: wie moest de appels doorsnijden? Juist, Bryd.
In het ritueel staat het nog eens zwart op wit: "De appel staat symbool voor het eeuwige leven, de cyclus die steeds opnieuw aanvangt. Wie bijt van de appel, aanvaardt het geschenk van wedergeboorte, maar ook de pijn en de opoffering die eraan vooraf dient te gaan." Als recht-voor-de-raap (appel?) kan dat tellen. Na PaGE2008 heb ik beslist om de appel aan te nemen, de volgende keer dat ik hem aangeboden kreeg. Sindsdien geen appel meer gezien ...
Oooooh, zei Moira achteraf, dat is echt toeval, dat was helemaal niet bewust.
Bestaat dat dan, toeval? :-)
---
SAMHAIN 2008
Het altaar wordt aangekleed met in het centrum de afbeeldingen van Morrighan en Herne, de kaarsen voor Morrighan, haar speer, de ravenveren, ...Voor de rest wordt het altaar versiert met de typische Samhain kleuren en symbolen. Mogen zeker niet ontbreken op het altaar : mes of boline, kelk, salie en veer, aansteker.
Aanwezig voor/onder het altaar: een kommetje met 1 of 2 granaatappelen,een lepeltje (om de zaden eruit te halen) een bord met 1 of 2 appelen, wijn (liefst al in een kan geschonken), grote libationschaal, bordje met brood, klein flesje met melk, servieten genoeg voor iedereen.
Woordje uitleg Samhain - Moira
Er is hier vandaag niemand aanwezig die de betekenis van Samhain niet kent. Nieuwjaar, keerpunt, einde en begin, alles in één.
En dat is Samhain zeker ook voor ons dit jaar als coven, een einde en een begin, een keerpunt en toch ook een bevestiging van wat we bereikt hebben het voorbije jaar. We hebben in onze veilige, warme groep kunnen werken aan onze eigen schaduw en welk feest is er beter geschikt dan Samhain om dit type werk een extra duwtje in de rug te geven?
Dus zetten we onze harten open, want we zijn veilig, onder zusters en we bevestigen tradities, ontsteken terug het vuur van de haard net zoals vorig jaar, zodat we net als toen onze voorouders de weg kunnen wijzen naar ons, met dit vuur van verbondenheid.
Moira:
We call upon The Sacred Three
To Save and Shield and Surround
This hearth, this house, this home, this circle
This day, this night and every night!
Zuivering
Iedereen krijgt kort de kans om in enkele woorden te vertellen waar ze sinds we elkaar de laatste keer gezien hebben mee bezig zijn geweest of wat er op hun lever ligt. Alles wat niet thuishoort in de cirkel, maar kan dreigen het ritueel te verstoren, zowel positief als negatief. Daarna wordt de persoon die aan het woord geweest is gesmugded met salie door de voorgaande persoon.
Zegening
Leden van Ursa Mayor staan recht tegenover elkaar met het altaar tussen hen in.
Bryd:
Zoals de Vuurvogel oprijst uit de as van het vuur, zo worden wij nu gezuiverd.
Moira:
Grote Moeder, Godin van onze harten, zegen ons en zuiver ons.
Hemelvader, laat uw stralen ons wijden en maak ons klaar voor dit ritueel
Anthea:
Open onze geest voor uw dimensies.
Laat onze lippen enkel nog de waarheid spreken.
Elenor:
Laat onze harten de weg van de Goden, volgen nu en altijd
Schenk onze handen de gave van het magische werk
Phuri Dai:
Laat onze voeten de heilige paden bewandelen,
In uw gezelschap en in het gezelschap van gelijke.
Allen:
Blessed Be
Cirkel wordt getrokken
Allen:
Van hand tot hand trek ik deze cirkel
Moira :
Van hand tot hand en van hart tot hart trek ik deze cirkel
Laat ons even een ogenblik stilstaan en beseffen wie je bent en waarom je hier bent
Moira:
Ik vraag jullie nu eerst om even diep naar binnen te keren. Neem enkele keren diep adem; in door je neus en uit door je mond. Wees je heel bewust van je lichaam en ontspan elke vezel in je lichaam.
Open je wortelchakra, je ziet een rode kleur die zich langzaam verspreidt vanop de plek waar je met Moeder Aarde verbonden bent; je voeten, je zitvlak, je stuit.
Open nu je heiligenbeenchakra. Je ziet een feloranje kleur die langzaam groter en sterker wordt.
Open nu je zonnevlecht. Je ziet een gele kleur die langzaam groter en sterker wordt.
Open nu je hartchakra. Je ziet een groene kleur die langzaam groter en sterker wordt.
Open nu je heelchakra. Je ziet een blauwe kleur die langzaam groter en sterker wordt.
Open nu je voorhoofdchakra. Je ziet een violette kleur die langzaam groter en sterker wordt.
Tenslotte open je nu je kruinchakra. Je ziet een witte kleur die langzaam groter en sterker wordt.
Je voelt deze warme en vruchtbare krachten door je lichaam stromen. Je voelt de kracht van moeder aarde via je voeten in je doorstromen. Boven je kruin zie je een helder wit licht en je voelt de energie van de kosmos je lichaam binnenvloeien en zich vermengen met de aarde-energie. Laat al deze krachten zich met elkaar vermengen.
Via je linkerarm laat je de energie nu doorvloeien aan de persoon die links van je staat. Tegelijkertijd ontvang je via je rechterarm de kracht die de persoon rechts van je doorgeeft. Laat de krachten vloeien. Je bent een schakel in deze cirkel van licht. Zie hoe de energie steeds krachtiger wordt en verder uitdeint. Je aura versmelt met deze van de andere aanwezigen en samen vormen we een krachtige cirkel.
(klap)
Kwartieren worden verwelkomd
Diegene die in het kwartier staat van het Oosten begint met het oproepen ervan door gewoon het element te benoemen, daarna maakt ieder om beurt, deosil door de cirkel een associatie met het element, zowel emotioneel als materieel, tot we 3 keer de cirkel rond zijn. Hetzelfde gebeurt met het Zuiden, het Westen en het Noorden.
Verwelkomen van de geesten van het land
Phuri Dai:
Ik vraag de geesten van dit land, van deze streek, van planten en dieren en van de aarde waarop wij leven, om zich bij ons te voegen. Ik vraag de krachten van ons moederland om ons offer te aanvaarden op deze samhainavond.
Phuri Dai giet melk & een stukje brood in de offerschaal en zegt:
Zielen van het land, zegen ons en schenk ons geluk en vrede in deze nieuwe cyclus.
Verwelkoming van onze voorouders
Elenor :
Ik vraag onze voorouders, onze dierbare overledenen, zij die ons zijn voorgegaan om zich bij ons te voegen. Zij die onze roep telkens weer beantwoorden en tijdens ons dagdagelijkse leven zo dikwijls als een stille kracht aan onze zijde staan. Ik vraag onze voorouders om dit offer te aanvaarden op deze samhainavond.
Elenor giet melk & een stukje brood in de offerschaal en zegt:
Zielen van onze overledenen, zegen ons en schenk ons geluk en vrede in deze nieuwe cyclus.
Bryd:
De Ouden zijn gekomen! Staan hier aan de kant.
Waar ook de plaats en waar ook het land.
Ze verlaten ons nooit, bewaken ons goed!
Vlees van ons vlees, bloed van ons bloed.
Voorouders, vrienden, groot is hun macht!
Geesten van vroeger, aanwezig in kracht!
Dood in dit leven, maar springlevend in geest,
Eet, drink, geniet en vier mee op dit feest
Uw hart is ons hart, uw bloed ons bloed,
Vertel uw verhaal, wij zeggen gegroet.
God & Godin worden uitgenodigd
Anthea:
Cernunnos, Heer van de dieren en het woud,
Herne, Heer van de duistere kanten van onze ziel,
Diep verborgen in de schaduwen van boomreuzen,
Diep verborgen in de donkere hoeken van ons onderbewustzijn,
Schitterende zon, donkere dood,
Zonnekind, uit de winter geboren.
Gehoornde!
Ongetemd, jager en prooi.
Eeuwig stervend, eeuwig levend
Cernunnos, Herne
Raak ons, motiveer ons, drijf ons
Naar onze diepste kern
Wees welkom!
Moira:
Morrighan, duistere Godin,
Morrighan, Koningin van de Geesten
Brenger van het noodlot,
Bewaker van de poorten
Beschermster van het Heilige Land,
Meesteres van alles wat moet zijn.
Dochter van Ernmas,
Zuster van Eriu, Banba en Fotla,
Eén met Badb en Macha.
Grote Koningin,
Kom en leidt ons in je duisternis
En leer ons te vertrouwen
Op het licht dat we daar zullen vinden.
Bij de kracht van je dodelijke speer,
Bij de sterkte van een stille blik,
Bij de macht van de gave van het tweede zicht,
Zoek ik jou,
Ik zoek jou,
Ik zoek jou!
Kom binnen in onze levens
Zodat we de mogelijkheid tot verandering,
De kans om te leven,
De onvermijdelijkheid van de dood,
En de zekerheid van wedergeboorte
Leren aanvaarden.
Wees Welkom!
Morrighan’s chant :
Allen :
Morrighan, Warrior Woman,
Morrighan, Help us be strong!
Morrighan, Queen of the Battle,
Morrighan, Make us our own!
Teach us, teach us, magic
Teach us, teach us, your ways
Help us to understand your mysteries!
Teach us, teach us, of life
Teach us, teach us, of death
Help us to understand your mysteries!
Morrighan als initiator
Moira :
Morrighan is buiten een Godin van Oorlog ook een Godin die initieert en dit aspect van haar is het duidelijkst wanneer we de verhalen lezen over CuChulain.
Ze ontmoet deze held het eerst als hij nog een jongen is en ’s ochtens naar buiten trekt om zijn mentor, een druïde, te ontmoeten. In plaats van zijn mentor, ontmoet hij een spookverschijning met een half hoofd die een lijk op de schouders draagt. De verschijning gooit hem het lijk toe en beveelt hem de last te dragen. Hij weigert en worstelt met de verschijning, die hem op de grond gooit en natuurlijk wint. Op dat moment verschijnt Badb, die hem volledig belachelijk maakt en CuChulain, die heel opvliegend is, wordt woest, staat recht neemt zijn ‘Hurley stick’, iets gelijkaardigs aan een hockeystick, en slaat daarmee het hoofd van de geest af.
Het lijkt nogal een gruwelijk verhaal, maar bij de Kelten was het niet ongewoon om helden aan te moedigen en zo tot grotere hoogten in krijgskunst te drijven door hen eerst belachelijk te maken of uit te lachen.
Later gaat CuChulain op zoek naar het eiland van Scathach, een krijgsvrouwe die erom bekend staat om de beste krijgers op te leiden. Alleen al de tocht naar het eiland is een queeste, een tocht die vol gevaren zit en alleen door de sterkste kan overleefd worden. Scathach wordt in sommige bronnen genoemd als een dochter van de Morrighan.
Als CuChulain volwassen is ontmoet hij Morrighan voor een tweede keer. Op een nacht wordt hij wakker van een vreselijke, angstaanjagende schreeuw uit het Noorden (Morrighan een godin van de aarde zijnde...). Hij staat haastig op, laat zijn vrouw hem helpen om zijn kleding en wapenuitrusting aan te doen rijdt dan in de richting van het geluid, samen met zijn menner. Ze komen aan bij ‘Ath de Ferta’ of het ford van de twee karassen en daar zien ze een wagen waar een kastanjekleurig paard voor gespannen is. Het paard heeft een been, een oog en een oor en de as van de wagen steekt door zijn lichaam. In de wagen zit een gevreesd vrouwmens, met rode wenkbrauwen en een scharlakenrode mantel rond haar. Naast de wagen stapt een reusachtige, krachtig gebouwde man. Ook hij draagt een scharlakenrode mantel en een gevorkte staf van wit hazelnoothout. Voor hem drijft hij een fantastische koe met een glanzende pels. CuChulain daagt de man uit over de koe, daar hij als taak heeft het befaamde Ulster vee te beschermen. Maar Morrighan antwoordt hem uit de hoogte : Ben je dan een druïde dat je denkt de beslissingen te kunnen maken over het al dan niet bezitten van vee? Je denkt teveel van jezelf CuChulain! CuChulain wordt gefrustreerd en boos en vraagt waarom een vrouw hem antwoordt wanneer hij spreekt met de man en eist de naam van de man te weten. De man weigert echter te spreken. In de plaats daarvan antwoord de Morrighan in de vorm van een volgorde van onsamenhangende woorden en zegt dat dat de naam van de man is. Dan draait CuChulain zich naar de Morrighan en eist haar naam, waarop de man antwoordt en zegt dat haar naam is : de scherp gekante kleine mond, het verminkte lichaam, het puntige haar en een korte en ellendige tijd. Op deze manier oefent Morrighan haar recht uit, onder de Ierse wetten als een vrouw om de vragen te beantwoorden, maar ze lacht CuChulain uit en maakt hem kwaad. Hij kan zijn woede niet van zich afzetten, voelt zich belachelijk gemaakt en neemt dan een grote sprong, recht in de vrouw haar wagen. Hij landt met zijn voeten op haar schouders en zet zijn scherpe speer tegen de rand van haar vlammende rode haren. Zij geeft hem onder zijn voeten om haar te bedreigen en weer eist hij haar neem. Morrighan vertelt hem dat ze een vrouwelijke poëet is en dat de koe haar beloning is voor een geweldig gedicht dat ze voor een adellijk persoon heeft geschreven. Dan eist CuChulain om een gedicht te horen, waarin ze toestemt op voorwaarde dat hij eerst van haar af gaat en uit haar wagen stapt. Ze reciteert het gedicht, en CuChulain maakt zich weer klaar om als ze gedaan heeft terug in de wagen te springen, maar wanneer hij dit probeert zijn het paard, de man, de wagen en de koe verdwenen en blijft er alleen een kraai achter. Pas dan realiseert hij zich wie hij ontmoet heeft en begrijpt hij dat hij zich niet correct heeft gedragen. Waarom de kraai hem zegt Ik bewaak je dood en zal deze blijven bewaken.
Wat verder in de sage wordt er weer beroep gedaan op CuChulain om het Ulster vee te beschermen. Koningin Medb van Connacht probeert de legendarische bruine stier van Ulster te bekomen. Wanneer het haar niet lukt met haar sexualiteit of met cadeautjes, probeert ze het via de nationale sport, namelijk het stelen van vee. Jammergenoeg zijn de mannen van Ulster allemaal onder een vloek (die lang ervoor gemaakt is door Macha, een van de Godinnen die deel uitmaakt van de Morrighan!), dat het hen volledig onmogelijk maakt om te vechten, wanneer ze het meest nodig zijn in strijd. CuChulain is de enige die overblijft om het ganse leger van Medb tegen te houden. Hij houdt stand tegen het leger, waardoor Medb haar eigen held Loch moet manipuleren en omkopen om toch met CuChulain te vechten. Terwijl deze twee elkaar bekampen, valt Morrighan CuChulain drie keer aan, telkens in de vorm van een ander dier. De eerste keer is ze een witte koe, zonder horens en met rode oren (elfentekenen) en hij prikt een van haar ogen uit. De tweede keer is ze een grote zwarte paling die zich drie keer om zijn benen windt en hem zo immobiliseert, waardoor Loch hem kan verwonden. Als antwoordt breekt CuChulain de ribben van de paling en slaat de helft van zijn hoofd eraf. Een derde keer komt de Morrighan als een grijs-rode wolf die CuChulain in de arm bijt. Hij verwondt echter haar overgebleven oog, maar terwijl hij afgeleid is, verwondt Loch hem nogmaals. Hij doodt dan Loch met de speer, zijn (én Morrighan’s) signatuur wapen, maar niet voordat Loch hem een derde keer verwondt. Omdat CuChulain zelf een afstammeling is van de Goden (hij is de zoon van Lugh), zijn de verwondingen van de Morrighan blijvend, tenzij CuChulain haar zegent bij genezing. Na het gevecht echter neemt ze de gedaante aan van een oude vrouw en toont zich aan CuChulain terwijl ze een koe met drie uiers aan het melken is. Zo misleidt ze hem in haar te genezen, want CuChulain is gek van dorst en hij zegent haar telkens nadat hij van één van de uiers van de koe heeft mogen drinken. Tegen de tijd dat hij zich realiseert dat hij misleid is, is het natuurlijk te laat.
De volgende dag blijkt echter dat Morrighan CuChulain al vergeven heeft, want ze verschijnt dan in haar vermomming als Nemain om hem te helpen een deel van Medb’s leger te vernietigen.
Koningin Medb is nu vastbesloten om wraak te nemen op CuChulain omdat deze een groot deel van haar beste krijgers heeft vernietigd. Ze huurt de diensten van drie zusters, de Badbs genaamd, die de dochters zijn van de magiër Cailitin. Ze zijn specifiek getraind om de teloorgang van CuChulain te bewerkstelligen. De zusters zouden monsterachtig eruitzien. Wanneer ze aankomen in Emain Macha slaken ze een gigantische schreeuw (oorlogskreet van Morrighan) en zetten een spookgevecht op dat CuChulain moet verleiden om zich te mengen in het gevecht. Hij wordt echter weggebracht naar een andere Glenn in de hoop dat hij daar het lawaai niet meer hoort en niet in de val trapt. Alle pogingen van de drie zusters falen, tot één van hen aan zich voordoet als een van de Niam’s vrouwen en zo Niam en een deel van haar vrouwen weglokt en vervloekt. Dan verschijnt ze in de gedaante van Niam aan CuChulain en reciteert een gedicht wat met haar zal gebeuren als hij niet terugkomt om te vechten. Tegen alle pogingen van de druïden en de vrouwen in de Glenn om hem te overtuigen om te blijven, vertrekt hij terug naar Emain Macha. Op zijn tocht ernaar toe ontmoet hij Morrighan opnieuw in haar gedaante van Wasser aan het ford. Ze wordt beschreven als blank van huid en blonde haren, een jonge maagd en mooi meisje. Een druïde die met hem mee is gegaan voor de tocht legt hem uit wat dit symboliseert : Zie je het niet, Kleine Hond, dat Badb’ dochter ginder je kleren en wapenuitrusting aan het wassen is. Ze rouwt en is voor eeuwig verdrietig, want ze vertelt over je val en ze symboliseert je nederlaag voor Medb’s grootste kracht en de tovenarij van de kinderen van Cailitin.
Toch negeert CuChulain alle voorspellingen en gaat door op zijn tocht. Hij ontmoet 3 oude vrouwtjes, die allen blind zijn aan het linkeroog. Ze vragen hem mee te eten van datgene wat ze gekookt hebben. Ze hebben namelijk hondenvlees bereid op spiesen van lijsterbes met gif en spells. De godin, in haar triple en crone aspect, wil het in ieder geval goed doen... In beide gevallen zal CuChulain een eed breken die hij gezworen heeft. Namelijk hij heeft gezworen nooit hondenvlees te eten, daar honden zijn totemdieren zijn. Maar hij heeft ook gezworen om nooit eten te weigeren. Hoe dan ook zal hij één van zijn eden moeten breken. Hij eet van de pot, onwetend dat het om hondenvlees gaat en verliest zo de kracht in de linkerkant van zijn lichaam.
Eén laatste keer probeert Morrighan hem nog te redden, wanneer hij naar het gevecht vertrekt dat zijn dood zal betekenen, probeert ze hem te stoppen om zijn leven te redden. Ze vernietigt zijn strijdwagen, maar CuChulain overtuigt zijn paard om toch zijn gebroken strijdwagen in de strijd te trekken en gaat zo zijn eigen doem tegemoet.
Dan gaat CuChulain zijn laatste strijd tegemoet, samen met zijn paard en wagenmenner. Op weg wordt hij geplaagd en uitgedaagd door 3 van Koningin Medb’s barden, die zijn eer bedreigen, waardoor hij zich gedwongen voelt om hen te doden met zijn drie speren.
De mannen van de koningin verzamelen zijn speren en geven ze aan Lughaid, de koning van Munster en Leinster die de speren teruggooit naar CuChulain. De eerste speer dood zijn wagenmenner, de tweede speer dood zijn paard en de derde verwond hem in de buik en zorgt ervoor dat zijn ingewanden uit zijn lichaam vallen.
CuChulain lacht dan voor de laatste keer als een van de raven van Badb aan zijn voeten landt en er een stuk van zijn darmen op de raaf valt waardoor deze erover struikelt en valt. Kwestie van galgenhumor kan dat wel tellen.
Wanneer hij stervende is, bindt CuChulain zich aan een staande steen om zichzelf te verhinderen dat hij al zittende of liggende zou sterven, aangezien dat geen goede dood zou zijn van een strijder. Terwijl hij sterft komt er een kraai op zijn schouders zitten. Wanneer Lughaid zijn hoofd eraf hakt en zo zijn lichaam verminkt, slipt het zwaard van CuChulain en hakt de arm van de koning af. Dit is Morrighan haar manier om haar belofte te houden dat ze zou waken over zijn dood.
Doorheen heel zijn leven daagt de Morrighan CuChulain uit. Ze valt hem aan, helpt hem, drijft hem om uiteindelijk een onsterfelijke held te worden. Ze lijkt diegene te zijn die de situaties creëert waarin hij kan schitteren als strijder, als held. Ze dwingt hem om eden te breken die hem hinderen en door de gevolgen ervan te dragen, groeit CuChulain uit boven zijn eigen verwachtingen.
Eventuele Trance Prophecy
Allen :
Morrighan, blood-red, spearhead bright,
Crow, black-feathered, hair dark Queen of the night!
Grote Rite + Zegening van de granaatappel en appel
De granaatappel(s) wordt doorgesneden door Elenor en de zaden ervan worden in een kommetje geschept.
Elenor :
De granaatappel is een symbool van de onderwereld. De zaden ervan zijn het leven dat verborgen zit in de dood.Wie deze zaden eet, weet niet wat haar zal gebeuren, maar vertrouwt erop dat in alle vormen van dood, van sterven, nieuw leven verborgen zit.
Ik zegen deze vrucht met....
De appel(s) wordt doorgesneden door Bryd en op een bord gelegd.
Bryd :
De appel staat symbool voor het eeuwige leven, de cyclus die steeds opnieuw aanvangt. Wie bijt van de appel, aanvaardt het geschenk van wedergeboorte, maar ook de pijn en de opoffering die eraan vooraf dient te gaan.
Ik zegen deze vrucht met...
Wijn wordt gewijd (in kan) door Bryd & Elenor (manier Janet & Gavin). De wijn wordt nog niet doorgegeven en gedeeld.
Elenor :
Er bestaat geen mannelijk zonder vrouwelijk
Bryd :
Geen wit zonder zwart
Elenor :
Geen zon zonder maan
Bryd :
Het aardse kan alleen gebalanceerd worden door het spirituele
Elenor :
En een god heeft behoefte aan een Godin
Bryd :
Zoals het licht staat ten opzichte van het duister
Elenor :
Zo ook het leven tegenover de dood
Birgit :
Want alles heeft zijn evenwicht
En zonder natuurlijke balans is er chaos
Elenor :
Met dit gebaar verenig ik de twee polen
Ze zijn altijd samen en nooit alleen.
Elenor :
Deze kelk is onze Heilige Graal en de vloeistof erin ons levenswater, dat heelt, verfrist, geneest, herstelt.Wanneer we hiervan drinken aanvaarden we de gaven die onze Oude Goden en Godinnen zo rijkelijk schenken.
Magisch werk
De schaal met granaatappelzaden wordt doorgegeven. Elk van ons neemt er een beetje van met de handen en werpt het in de schaal voor libation en verbindt aan dit offer een persoonlijke eigenschap, een emotie, een materieel iets... wat ze kwijt wil in haar leven. Dit mag luidop verwoord worden, of stilzwijgend gebeuren, maar gebeurt het offer ter ere van Morrighan die deze energie kan transformeren. Daarna neemt de persoon nogmaals een beetje van de zaden en eet deze op, ten teken dat ze aanvaardt dat dood, sterven, verlies, het duister, schaduw... een deel is van haar leven. Ook hierbij mag ieder iets zeggen als ze dat willen.
Daarna wordt de schaal met de appel doorgegeven. Ook hier neemt elk van ons een stuk appel, bijt ervan en legt dat stuk in de schaal voor libation. Dit offer staat symbool voor datgene wat we willen aanmoedigen in onszelf, iets wat we willen bekomen, worden, naar groeien. Ook hier schenken we een deel van de appel aan Morrighan in ruil voor haar steun tijdens onze transformatie. Daarna bijten we nogmaals van de appel, dit maal om het stukje op te eten en zo onszelf te voeden voor de inspanningen die we gaan moeten leveren en de transformatie te bespoedigen die moet gebeuren. Nogmaals ieder die zich geroepen voelt om iets te vertellen, mag dat zeker doen.
Als laatste wordt de kelk met wijn doorgegeven. Een beetje wordt ook nu weer in de libationschaal gegoten als offer aan Morrighan, daarna drinkt ieder ervan om zichzelf te helen, verfrissen, herstellen, datgene te doen, waar ieder het meest behoefte aan heeft.
Bedanking van onze voorouders
Bryd:
Ik dank onze voorouders. Zij die telkens weer onze roep beantwoorden en aan onze zijde staan. Zij die voor ons kwamen. Vlees van ons vlees, een bloed van ons bloed. We danken u, voor uw aanwezigheid, uw zegen en uw kracht.
Bedanking van de Geesten van het land
Phuri Dai:
Ik dank de geesten van dit land, van deze streek, van planten en dieren en van de aarde waarop wij leven. De kracht van onze thuis, de steun onder onze voeten. We danken u, voor uw aanwezigheid, uw zegen en uw kracht.
Bedanking van de Goden
Moira:
Morrighan, Babd, Macha en Nemain
Godin van de dood en van wedergeboorte, ik dank u.
De oude Godinnen die onze zielen raken en ons zachtjes leiden, we danken U, voor Uw aanwezigheid, Uw zegen en Uw kracht.
Anthea:
Cernunnos, Herne
God van het licht, maar ook van het duister, ik dank u.
De oude Goden, die onze levens kleuren en verrijken, we danken U, voor Uw aanwezigheid, Uw zegen en Uw kracht
Bedanking van elementen
Diegene die in het kwartier staat van het Oosten begint met het bedanken ervan door gewoon het element te benoemen, daarna maakt ieder om beurt, deosil door de cirkel een associatie met het element, zowel emotioneel als materieel, tot we 3 keer de cirkel rond zijn.Daarna zegt de persoon die in het element staat : Bedankt en tot ziens! Hetzelfde gebeurt met het Zuiden, het Westen en het Noorden.
Openen van de cirkel
Allen:
Van hand tot hand open ik deze cirkel.
Moira:
Van hand tot hand en van hart tot hart open ik deze cirkel
Laat ons even een ogenblik stilstaan en beseffen wie je bent en waarom je hier bent
Blessed be
Moira:
De cirkel werd geopend, maar niet verbroken. In vreugde hebben we elkaar ontmoet, in vreugde gaan we ieder weer onze weg en in vreugde zullen we elkaar weer opnieuw ontmoeten.
Merry Meet, merry part and merry meet again. Blessed be.
Sindsdien heb ik moeite met Samhain. Het lijkt alsof je helemaal opnieuw moet beginnen met rouwen, al zijn het heel gelukkige momenten daar beneden. De prijs die je betaalt voor die momenten is echter een pijnlijk afscheid en daarvoor ben ik nu dus op mijn hoede.
Deze Samhain was voor mij een opluchting. Ik ben nog steeds aan het worstelen met de appels die ik links en rechts aangereikt krijg - misschien moet ik eens een goed recept voor appeltaart opzoeken :-) - en op de ene of de andere manier zat het er deze keer weer in: wie moest de appels doorsnijden? Juist, Bryd.
In het ritueel staat het nog eens zwart op wit: "De appel staat symbool voor het eeuwige leven, de cyclus die steeds opnieuw aanvangt. Wie bijt van de appel, aanvaardt het geschenk van wedergeboorte, maar ook de pijn en de opoffering die eraan vooraf dient te gaan." Als recht-voor-de-raap (appel?) kan dat tellen. Na PaGE2008 heb ik beslist om de appel aan te nemen, de volgende keer dat ik hem aangeboden kreeg. Sindsdien geen appel meer gezien ...
Oooooh, zei Moira achteraf, dat is echt toeval, dat was helemaal niet bewust.
Bestaat dat dan, toeval? :-)
---
SAMHAIN 2008
Het altaar wordt aangekleed met in het centrum de afbeeldingen van Morrighan en Herne, de kaarsen voor Morrighan, haar speer, de ravenveren, ...Voor de rest wordt het altaar versiert met de typische Samhain kleuren en symbolen. Mogen zeker niet ontbreken op het altaar : mes of boline, kelk, salie en veer, aansteker.
Aanwezig voor/onder het altaar: een kommetje met 1 of 2 granaatappelen,een lepeltje (om de zaden eruit te halen) een bord met 1 of 2 appelen, wijn (liefst al in een kan geschonken), grote libationschaal, bordje met brood, klein flesje met melk, servieten genoeg voor iedereen.
Woordje uitleg Samhain - Moira
Er is hier vandaag niemand aanwezig die de betekenis van Samhain niet kent. Nieuwjaar, keerpunt, einde en begin, alles in één.
En dat is Samhain zeker ook voor ons dit jaar als coven, een einde en een begin, een keerpunt en toch ook een bevestiging van wat we bereikt hebben het voorbije jaar. We hebben in onze veilige, warme groep kunnen werken aan onze eigen schaduw en welk feest is er beter geschikt dan Samhain om dit type werk een extra duwtje in de rug te geven?
Dus zetten we onze harten open, want we zijn veilig, onder zusters en we bevestigen tradities, ontsteken terug het vuur van de haard net zoals vorig jaar, zodat we net als toen onze voorouders de weg kunnen wijzen naar ons, met dit vuur van verbondenheid.
Moira:
We call upon The Sacred Three
To Save and Shield and Surround
This hearth, this house, this home, this circle
This day, this night and every night!
Zuivering
Iedereen krijgt kort de kans om in enkele woorden te vertellen waar ze sinds we elkaar de laatste keer gezien hebben mee bezig zijn geweest of wat er op hun lever ligt. Alles wat niet thuishoort in de cirkel, maar kan dreigen het ritueel te verstoren, zowel positief als negatief. Daarna wordt de persoon die aan het woord geweest is gesmugded met salie door de voorgaande persoon.
Zegening
Leden van Ursa Mayor staan recht tegenover elkaar met het altaar tussen hen in.
Bryd:
Zoals de Vuurvogel oprijst uit de as van het vuur, zo worden wij nu gezuiverd.
Moira:
Grote Moeder, Godin van onze harten, zegen ons en zuiver ons.
Hemelvader, laat uw stralen ons wijden en maak ons klaar voor dit ritueel
Anthea:
Open onze geest voor uw dimensies.
Laat onze lippen enkel nog de waarheid spreken.
Elenor:
Laat onze harten de weg van de Goden, volgen nu en altijd
Schenk onze handen de gave van het magische werk
Phuri Dai:
Laat onze voeten de heilige paden bewandelen,
In uw gezelschap en in het gezelschap van gelijke.
Allen:
Blessed Be
Cirkel wordt getrokken
Allen:
Van hand tot hand trek ik deze cirkel
Moira :
Van hand tot hand en van hart tot hart trek ik deze cirkel
Laat ons even een ogenblik stilstaan en beseffen wie je bent en waarom je hier bent
Moira:
Ik vraag jullie nu eerst om even diep naar binnen te keren. Neem enkele keren diep adem; in door je neus en uit door je mond. Wees je heel bewust van je lichaam en ontspan elke vezel in je lichaam.
Open je wortelchakra, je ziet een rode kleur die zich langzaam verspreidt vanop de plek waar je met Moeder Aarde verbonden bent; je voeten, je zitvlak, je stuit.
Open nu je heiligenbeenchakra. Je ziet een feloranje kleur die langzaam groter en sterker wordt.
Open nu je zonnevlecht. Je ziet een gele kleur die langzaam groter en sterker wordt.
Open nu je hartchakra. Je ziet een groene kleur die langzaam groter en sterker wordt.
Open nu je heelchakra. Je ziet een blauwe kleur die langzaam groter en sterker wordt.
Open nu je voorhoofdchakra. Je ziet een violette kleur die langzaam groter en sterker wordt.
Tenslotte open je nu je kruinchakra. Je ziet een witte kleur die langzaam groter en sterker wordt.
Je voelt deze warme en vruchtbare krachten door je lichaam stromen. Je voelt de kracht van moeder aarde via je voeten in je doorstromen. Boven je kruin zie je een helder wit licht en je voelt de energie van de kosmos je lichaam binnenvloeien en zich vermengen met de aarde-energie. Laat al deze krachten zich met elkaar vermengen.
Via je linkerarm laat je de energie nu doorvloeien aan de persoon die links van je staat. Tegelijkertijd ontvang je via je rechterarm de kracht die de persoon rechts van je doorgeeft. Laat de krachten vloeien. Je bent een schakel in deze cirkel van licht. Zie hoe de energie steeds krachtiger wordt en verder uitdeint. Je aura versmelt met deze van de andere aanwezigen en samen vormen we een krachtige cirkel.
(klap)
Kwartieren worden verwelkomd
Diegene die in het kwartier staat van het Oosten begint met het oproepen ervan door gewoon het element te benoemen, daarna maakt ieder om beurt, deosil door de cirkel een associatie met het element, zowel emotioneel als materieel, tot we 3 keer de cirkel rond zijn. Hetzelfde gebeurt met het Zuiden, het Westen en het Noorden.
Verwelkomen van de geesten van het land
Phuri Dai:
Ik vraag de geesten van dit land, van deze streek, van planten en dieren en van de aarde waarop wij leven, om zich bij ons te voegen. Ik vraag de krachten van ons moederland om ons offer te aanvaarden op deze samhainavond.
Phuri Dai giet melk & een stukje brood in de offerschaal en zegt:
Zielen van het land, zegen ons en schenk ons geluk en vrede in deze nieuwe cyclus.
Verwelkoming van onze voorouders
Elenor :
Ik vraag onze voorouders, onze dierbare overledenen, zij die ons zijn voorgegaan om zich bij ons te voegen. Zij die onze roep telkens weer beantwoorden en tijdens ons dagdagelijkse leven zo dikwijls als een stille kracht aan onze zijde staan. Ik vraag onze voorouders om dit offer te aanvaarden op deze samhainavond.
Elenor giet melk & een stukje brood in de offerschaal en zegt:
Zielen van onze overledenen, zegen ons en schenk ons geluk en vrede in deze nieuwe cyclus.
Bryd:
De Ouden zijn gekomen! Staan hier aan de kant.
Waar ook de plaats en waar ook het land.
Ze verlaten ons nooit, bewaken ons goed!
Vlees van ons vlees, bloed van ons bloed.
Voorouders, vrienden, groot is hun macht!
Geesten van vroeger, aanwezig in kracht!
Dood in dit leven, maar springlevend in geest,
Eet, drink, geniet en vier mee op dit feest
Uw hart is ons hart, uw bloed ons bloed,
Vertel uw verhaal, wij zeggen gegroet.
God & Godin worden uitgenodigd
Anthea:
Cernunnos, Heer van de dieren en het woud,
Herne, Heer van de duistere kanten van onze ziel,
Diep verborgen in de schaduwen van boomreuzen,
Diep verborgen in de donkere hoeken van ons onderbewustzijn,
Schitterende zon, donkere dood,
Zonnekind, uit de winter geboren.
Gehoornde!
Ongetemd, jager en prooi.
Eeuwig stervend, eeuwig levend
Cernunnos, Herne
Raak ons, motiveer ons, drijf ons
Naar onze diepste kern
Wees welkom!
Moira:
Morrighan, duistere Godin,
Morrighan, Koningin van de Geesten
Brenger van het noodlot,
Bewaker van de poorten
Beschermster van het Heilige Land,
Meesteres van alles wat moet zijn.
Dochter van Ernmas,
Zuster van Eriu, Banba en Fotla,
Eén met Badb en Macha.
Grote Koningin,
Kom en leidt ons in je duisternis
En leer ons te vertrouwen
Op het licht dat we daar zullen vinden.
Bij de kracht van je dodelijke speer,
Bij de sterkte van een stille blik,
Bij de macht van de gave van het tweede zicht,
Zoek ik jou,
Ik zoek jou,
Ik zoek jou!
Kom binnen in onze levens
Zodat we de mogelijkheid tot verandering,
De kans om te leven,
De onvermijdelijkheid van de dood,
En de zekerheid van wedergeboorte
Leren aanvaarden.
Wees Welkom!
Morrighan’s chant :
Allen :
Morrighan, Warrior Woman,
Morrighan, Help us be strong!
Morrighan, Queen of the Battle,
Morrighan, Make us our own!
Teach us, teach us, magic
Teach us, teach us, your ways
Help us to understand your mysteries!
Teach us, teach us, of life
Teach us, teach us, of death
Help us to understand your mysteries!
Morrighan als initiator
Moira :
Morrighan is buiten een Godin van Oorlog ook een Godin die initieert en dit aspect van haar is het duidelijkst wanneer we de verhalen lezen over CuChulain.
Ze ontmoet deze held het eerst als hij nog een jongen is en ’s ochtens naar buiten trekt om zijn mentor, een druïde, te ontmoeten. In plaats van zijn mentor, ontmoet hij een spookverschijning met een half hoofd die een lijk op de schouders draagt. De verschijning gooit hem het lijk toe en beveelt hem de last te dragen. Hij weigert en worstelt met de verschijning, die hem op de grond gooit en natuurlijk wint. Op dat moment verschijnt Badb, die hem volledig belachelijk maakt en CuChulain, die heel opvliegend is, wordt woest, staat recht neemt zijn ‘Hurley stick’, iets gelijkaardigs aan een hockeystick, en slaat daarmee het hoofd van de geest af.
Het lijkt nogal een gruwelijk verhaal, maar bij de Kelten was het niet ongewoon om helden aan te moedigen en zo tot grotere hoogten in krijgskunst te drijven door hen eerst belachelijk te maken of uit te lachen.
Later gaat CuChulain op zoek naar het eiland van Scathach, een krijgsvrouwe die erom bekend staat om de beste krijgers op te leiden. Alleen al de tocht naar het eiland is een queeste, een tocht die vol gevaren zit en alleen door de sterkste kan overleefd worden. Scathach wordt in sommige bronnen genoemd als een dochter van de Morrighan.
Als CuChulain volwassen is ontmoet hij Morrighan voor een tweede keer. Op een nacht wordt hij wakker van een vreselijke, angstaanjagende schreeuw uit het Noorden (Morrighan een godin van de aarde zijnde...). Hij staat haastig op, laat zijn vrouw hem helpen om zijn kleding en wapenuitrusting aan te doen rijdt dan in de richting van het geluid, samen met zijn menner. Ze komen aan bij ‘Ath de Ferta’ of het ford van de twee karassen en daar zien ze een wagen waar een kastanjekleurig paard voor gespannen is. Het paard heeft een been, een oog en een oor en de as van de wagen steekt door zijn lichaam. In de wagen zit een gevreesd vrouwmens, met rode wenkbrauwen en een scharlakenrode mantel rond haar. Naast de wagen stapt een reusachtige, krachtig gebouwde man. Ook hij draagt een scharlakenrode mantel en een gevorkte staf van wit hazelnoothout. Voor hem drijft hij een fantastische koe met een glanzende pels. CuChulain daagt de man uit over de koe, daar hij als taak heeft het befaamde Ulster vee te beschermen. Maar Morrighan antwoordt hem uit de hoogte : Ben je dan een druïde dat je denkt de beslissingen te kunnen maken over het al dan niet bezitten van vee? Je denkt teveel van jezelf CuChulain! CuChulain wordt gefrustreerd en boos en vraagt waarom een vrouw hem antwoordt wanneer hij spreekt met de man en eist de naam van de man te weten. De man weigert echter te spreken. In de plaats daarvan antwoord de Morrighan in de vorm van een volgorde van onsamenhangende woorden en zegt dat dat de naam van de man is. Dan draait CuChulain zich naar de Morrighan en eist haar naam, waarop de man antwoordt en zegt dat haar naam is : de scherp gekante kleine mond, het verminkte lichaam, het puntige haar en een korte en ellendige tijd. Op deze manier oefent Morrighan haar recht uit, onder de Ierse wetten als een vrouw om de vragen te beantwoorden, maar ze lacht CuChulain uit en maakt hem kwaad. Hij kan zijn woede niet van zich afzetten, voelt zich belachelijk gemaakt en neemt dan een grote sprong, recht in de vrouw haar wagen. Hij landt met zijn voeten op haar schouders en zet zijn scherpe speer tegen de rand van haar vlammende rode haren. Zij geeft hem onder zijn voeten om haar te bedreigen en weer eist hij haar neem. Morrighan vertelt hem dat ze een vrouwelijke poëet is en dat de koe haar beloning is voor een geweldig gedicht dat ze voor een adellijk persoon heeft geschreven. Dan eist CuChulain om een gedicht te horen, waarin ze toestemt op voorwaarde dat hij eerst van haar af gaat en uit haar wagen stapt. Ze reciteert het gedicht, en CuChulain maakt zich weer klaar om als ze gedaan heeft terug in de wagen te springen, maar wanneer hij dit probeert zijn het paard, de man, de wagen en de koe verdwenen en blijft er alleen een kraai achter. Pas dan realiseert hij zich wie hij ontmoet heeft en begrijpt hij dat hij zich niet correct heeft gedragen. Waarom de kraai hem zegt Ik bewaak je dood en zal deze blijven bewaken.
Wat verder in de sage wordt er weer beroep gedaan op CuChulain om het Ulster vee te beschermen. Koningin Medb van Connacht probeert de legendarische bruine stier van Ulster te bekomen. Wanneer het haar niet lukt met haar sexualiteit of met cadeautjes, probeert ze het via de nationale sport, namelijk het stelen van vee. Jammergenoeg zijn de mannen van Ulster allemaal onder een vloek (die lang ervoor gemaakt is door Macha, een van de Godinnen die deel uitmaakt van de Morrighan!), dat het hen volledig onmogelijk maakt om te vechten, wanneer ze het meest nodig zijn in strijd. CuChulain is de enige die overblijft om het ganse leger van Medb tegen te houden. Hij houdt stand tegen het leger, waardoor Medb haar eigen held Loch moet manipuleren en omkopen om toch met CuChulain te vechten. Terwijl deze twee elkaar bekampen, valt Morrighan CuChulain drie keer aan, telkens in de vorm van een ander dier. De eerste keer is ze een witte koe, zonder horens en met rode oren (elfentekenen) en hij prikt een van haar ogen uit. De tweede keer is ze een grote zwarte paling die zich drie keer om zijn benen windt en hem zo immobiliseert, waardoor Loch hem kan verwonden. Als antwoordt breekt CuChulain de ribben van de paling en slaat de helft van zijn hoofd eraf. Een derde keer komt de Morrighan als een grijs-rode wolf die CuChulain in de arm bijt. Hij verwondt echter haar overgebleven oog, maar terwijl hij afgeleid is, verwondt Loch hem nogmaals. Hij doodt dan Loch met de speer, zijn (én Morrighan’s) signatuur wapen, maar niet voordat Loch hem een derde keer verwondt. Omdat CuChulain zelf een afstammeling is van de Goden (hij is de zoon van Lugh), zijn de verwondingen van de Morrighan blijvend, tenzij CuChulain haar zegent bij genezing. Na het gevecht echter neemt ze de gedaante aan van een oude vrouw en toont zich aan CuChulain terwijl ze een koe met drie uiers aan het melken is. Zo misleidt ze hem in haar te genezen, want CuChulain is gek van dorst en hij zegent haar telkens nadat hij van één van de uiers van de koe heeft mogen drinken. Tegen de tijd dat hij zich realiseert dat hij misleid is, is het natuurlijk te laat.
De volgende dag blijkt echter dat Morrighan CuChulain al vergeven heeft, want ze verschijnt dan in haar vermomming als Nemain om hem te helpen een deel van Medb’s leger te vernietigen.
Koningin Medb is nu vastbesloten om wraak te nemen op CuChulain omdat deze een groot deel van haar beste krijgers heeft vernietigd. Ze huurt de diensten van drie zusters, de Badbs genaamd, die de dochters zijn van de magiër Cailitin. Ze zijn specifiek getraind om de teloorgang van CuChulain te bewerkstelligen. De zusters zouden monsterachtig eruitzien. Wanneer ze aankomen in Emain Macha slaken ze een gigantische schreeuw (oorlogskreet van Morrighan) en zetten een spookgevecht op dat CuChulain moet verleiden om zich te mengen in het gevecht. Hij wordt echter weggebracht naar een andere Glenn in de hoop dat hij daar het lawaai niet meer hoort en niet in de val trapt. Alle pogingen van de drie zusters falen, tot één van hen aan zich voordoet als een van de Niam’s vrouwen en zo Niam en een deel van haar vrouwen weglokt en vervloekt. Dan verschijnt ze in de gedaante van Niam aan CuChulain en reciteert een gedicht wat met haar zal gebeuren als hij niet terugkomt om te vechten. Tegen alle pogingen van de druïden en de vrouwen in de Glenn om hem te overtuigen om te blijven, vertrekt hij terug naar Emain Macha. Op zijn tocht ernaar toe ontmoet hij Morrighan opnieuw in haar gedaante van Wasser aan het ford. Ze wordt beschreven als blank van huid en blonde haren, een jonge maagd en mooi meisje. Een druïde die met hem mee is gegaan voor de tocht legt hem uit wat dit symboliseert : Zie je het niet, Kleine Hond, dat Badb’ dochter ginder je kleren en wapenuitrusting aan het wassen is. Ze rouwt en is voor eeuwig verdrietig, want ze vertelt over je val en ze symboliseert je nederlaag voor Medb’s grootste kracht en de tovenarij van de kinderen van Cailitin.
Toch negeert CuChulain alle voorspellingen en gaat door op zijn tocht. Hij ontmoet 3 oude vrouwtjes, die allen blind zijn aan het linkeroog. Ze vragen hem mee te eten van datgene wat ze gekookt hebben. Ze hebben namelijk hondenvlees bereid op spiesen van lijsterbes met gif en spells. De godin, in haar triple en crone aspect, wil het in ieder geval goed doen... In beide gevallen zal CuChulain een eed breken die hij gezworen heeft. Namelijk hij heeft gezworen nooit hondenvlees te eten, daar honden zijn totemdieren zijn. Maar hij heeft ook gezworen om nooit eten te weigeren. Hoe dan ook zal hij één van zijn eden moeten breken. Hij eet van de pot, onwetend dat het om hondenvlees gaat en verliest zo de kracht in de linkerkant van zijn lichaam.
Eén laatste keer probeert Morrighan hem nog te redden, wanneer hij naar het gevecht vertrekt dat zijn dood zal betekenen, probeert ze hem te stoppen om zijn leven te redden. Ze vernietigt zijn strijdwagen, maar CuChulain overtuigt zijn paard om toch zijn gebroken strijdwagen in de strijd te trekken en gaat zo zijn eigen doem tegemoet.
Dan gaat CuChulain zijn laatste strijd tegemoet, samen met zijn paard en wagenmenner. Op weg wordt hij geplaagd en uitgedaagd door 3 van Koningin Medb’s barden, die zijn eer bedreigen, waardoor hij zich gedwongen voelt om hen te doden met zijn drie speren.
De mannen van de koningin verzamelen zijn speren en geven ze aan Lughaid, de koning van Munster en Leinster die de speren teruggooit naar CuChulain. De eerste speer dood zijn wagenmenner, de tweede speer dood zijn paard en de derde verwond hem in de buik en zorgt ervoor dat zijn ingewanden uit zijn lichaam vallen.
CuChulain lacht dan voor de laatste keer als een van de raven van Badb aan zijn voeten landt en er een stuk van zijn darmen op de raaf valt waardoor deze erover struikelt en valt. Kwestie van galgenhumor kan dat wel tellen.
Wanneer hij stervende is, bindt CuChulain zich aan een staande steen om zichzelf te verhinderen dat hij al zittende of liggende zou sterven, aangezien dat geen goede dood zou zijn van een strijder. Terwijl hij sterft komt er een kraai op zijn schouders zitten. Wanneer Lughaid zijn hoofd eraf hakt en zo zijn lichaam verminkt, slipt het zwaard van CuChulain en hakt de arm van de koning af. Dit is Morrighan haar manier om haar belofte te houden dat ze zou waken over zijn dood.
Doorheen heel zijn leven daagt de Morrighan CuChulain uit. Ze valt hem aan, helpt hem, drijft hem om uiteindelijk een onsterfelijke held te worden. Ze lijkt diegene te zijn die de situaties creëert waarin hij kan schitteren als strijder, als held. Ze dwingt hem om eden te breken die hem hinderen en door de gevolgen ervan te dragen, groeit CuChulain uit boven zijn eigen verwachtingen.
Eventuele Trance Prophecy
Allen :
Morrighan, blood-red, spearhead bright,
Crow, black-feathered, hair dark Queen of the night!
Grote Rite + Zegening van de granaatappel en appel
De granaatappel(s) wordt doorgesneden door Elenor en de zaden ervan worden in een kommetje geschept.
Elenor :
De granaatappel is een symbool van de onderwereld. De zaden ervan zijn het leven dat verborgen zit in de dood.Wie deze zaden eet, weet niet wat haar zal gebeuren, maar vertrouwt erop dat in alle vormen van dood, van sterven, nieuw leven verborgen zit.
Ik zegen deze vrucht met....
De appel(s) wordt doorgesneden door Bryd en op een bord gelegd.
Bryd :
De appel staat symbool voor het eeuwige leven, de cyclus die steeds opnieuw aanvangt. Wie bijt van de appel, aanvaardt het geschenk van wedergeboorte, maar ook de pijn en de opoffering die eraan vooraf dient te gaan.
Ik zegen deze vrucht met...
Wijn wordt gewijd (in kan) door Bryd & Elenor (manier Janet & Gavin). De wijn wordt nog niet doorgegeven en gedeeld.
Elenor :
Er bestaat geen mannelijk zonder vrouwelijk
Bryd :
Geen wit zonder zwart
Elenor :
Geen zon zonder maan
Bryd :
Het aardse kan alleen gebalanceerd worden door het spirituele
Elenor :
En een god heeft behoefte aan een Godin
Bryd :
Zoals het licht staat ten opzichte van het duister
Elenor :
Zo ook het leven tegenover de dood
Birgit :
Want alles heeft zijn evenwicht
En zonder natuurlijke balans is er chaos
Elenor :
Met dit gebaar verenig ik de twee polen
Ze zijn altijd samen en nooit alleen.
Elenor :
Deze kelk is onze Heilige Graal en de vloeistof erin ons levenswater, dat heelt, verfrist, geneest, herstelt.Wanneer we hiervan drinken aanvaarden we de gaven die onze Oude Goden en Godinnen zo rijkelijk schenken.
Magisch werk
De schaal met granaatappelzaden wordt doorgegeven. Elk van ons neemt er een beetje van met de handen en werpt het in de schaal voor libation en verbindt aan dit offer een persoonlijke eigenschap, een emotie, een materieel iets... wat ze kwijt wil in haar leven. Dit mag luidop verwoord worden, of stilzwijgend gebeuren, maar gebeurt het offer ter ere van Morrighan die deze energie kan transformeren. Daarna neemt de persoon nogmaals een beetje van de zaden en eet deze op, ten teken dat ze aanvaardt dat dood, sterven, verlies, het duister, schaduw... een deel is van haar leven. Ook hierbij mag ieder iets zeggen als ze dat willen.
Daarna wordt de schaal met de appel doorgegeven. Ook hier neemt elk van ons een stuk appel, bijt ervan en legt dat stuk in de schaal voor libation. Dit offer staat symbool voor datgene wat we willen aanmoedigen in onszelf, iets wat we willen bekomen, worden, naar groeien. Ook hier schenken we een deel van de appel aan Morrighan in ruil voor haar steun tijdens onze transformatie. Daarna bijten we nogmaals van de appel, dit maal om het stukje op te eten en zo onszelf te voeden voor de inspanningen die we gaan moeten leveren en de transformatie te bespoedigen die moet gebeuren. Nogmaals ieder die zich geroepen voelt om iets te vertellen, mag dat zeker doen.
Als laatste wordt de kelk met wijn doorgegeven. Een beetje wordt ook nu weer in de libationschaal gegoten als offer aan Morrighan, daarna drinkt ieder ervan om zichzelf te helen, verfrissen, herstellen, datgene te doen, waar ieder het meest behoefte aan heeft.
Bedanking van onze voorouders
Bryd:
Ik dank onze voorouders. Zij die telkens weer onze roep beantwoorden en aan onze zijde staan. Zij die voor ons kwamen. Vlees van ons vlees, een bloed van ons bloed. We danken u, voor uw aanwezigheid, uw zegen en uw kracht.
Bedanking van de Geesten van het land
Phuri Dai:
Ik dank de geesten van dit land, van deze streek, van planten en dieren en van de aarde waarop wij leven. De kracht van onze thuis, de steun onder onze voeten. We danken u, voor uw aanwezigheid, uw zegen en uw kracht.
Bedanking van de Goden
Moira:
Morrighan, Babd, Macha en Nemain
Godin van de dood en van wedergeboorte, ik dank u.
De oude Godinnen die onze zielen raken en ons zachtjes leiden, we danken U, voor Uw aanwezigheid, Uw zegen en Uw kracht.
Anthea:
Cernunnos, Herne
God van het licht, maar ook van het duister, ik dank u.
De oude Goden, die onze levens kleuren en verrijken, we danken U, voor Uw aanwezigheid, Uw zegen en Uw kracht
Bedanking van elementen
Diegene die in het kwartier staat van het Oosten begint met het bedanken ervan door gewoon het element te benoemen, daarna maakt ieder om beurt, deosil door de cirkel een associatie met het element, zowel emotioneel als materieel, tot we 3 keer de cirkel rond zijn.Daarna zegt de persoon die in het element staat : Bedankt en tot ziens! Hetzelfde gebeurt met het Zuiden, het Westen en het Noorden.
Openen van de cirkel
Allen:
Van hand tot hand open ik deze cirkel.
Moira:
Van hand tot hand en van hart tot hart open ik deze cirkel
Laat ons even een ogenblik stilstaan en beseffen wie je bent en waarom je hier bent
Blessed be
Moira:
De cirkel werd geopend, maar niet verbroken. In vreugde hebben we elkaar ontmoet, in vreugde gaan we ieder weer onze weg en in vreugde zullen we elkaar weer opnieuw ontmoeten.
Merry Meet, merry part and merry meet again. Blessed be.
Reacties