Greymist Fair

Van kleinsaf zat ik met mijn neus in de sprookjesboeken. Mijn grootouders hadden een dik boek met de sprookjes van de gebroeders Grimm, de nog niet door Disney en consoorten opgekuiste versie met prachtige pentekeningen van Anton Pieck (waar de Efteling later de mosterd ging halen). Dat is nog altijd één van mijn all time favourites. Als ik dus hoor over een hertelling van het ene of het andere sprookje of verhaal uit de mythologie, dan is er niet veel nodig om mij over de streep te trekken. En als het boek dan ook nog goed geschreven is of een verrassende originele insteek of plottwist heeft, dan ben ik helemaal verkocht. Dat was ook zo met Greymist Fair van Francesca Zappia. Het boek is gebaseerd op een aantal van de minder bekende sprookjes van de gebroeders Grimm maar maakt er iets helemaal nieuws van. Spek voor mijn bek!

Greymist Fair is de naam van een dorp midden in een diep bos. Een pad leidt doorheen het bos naar het dorp, maar het lijkt alsof het dorp niet gevonden wil worden, want ook al is er maar één weg, toch vindt niet iedereen die.

De dorpelingen wagen zich niet in het bos want ze weten dat het bos een gevaarlijke plek is, het domein van een kwade heks die de wargs commandeert, een soort van wolfachtige wezens die vroeger verdwaalde reizigers hielpen maar nu moordzuchtige monsters zijn. Wie van het pad afstapt, wordt gegarandeerd gegrepen en wordt zelf een warg. Het enige dat van de slachtoffers rest zijn hun kleren en schoenen. En dan wordt een lichaam gevonden op het pad, terwijl dat net de enige veilige plek in het bos zou moeten zijn ...

Elk hoofdstuk is als een apart sprookje dat een deel van het verhaal van Greymist Fair vertelt, telkens vanuit het oogpunt van een ander personage. Wat dacht je van titels als Het meisje dat de dood te slim af was, Het raadsel van de prins, Wolfskinderen, of Het geheim van Grijsmeer. Het boek leest als een sprookjesboek op zich!

We maken kennis met de bewoners van het dorp, zoals Heike en haar moeder Hilda, die de heks op een afstand zou kunnen houden, haar vriend Wenzel, pestkop Hans, de mysterieuze Dokter Dood, en de Dood zelf. Het boek is een jeugdboek en veel van de personages die we leren kennen zijn dan ook kinderen of jongeren. Nochtans komt er best wat niet bepaald kindvriendelijk geweld voor in het boek: kindermishandeling, moord en zelfs een Grimm-stijl versie van Dutroux. Maar al hun soms grimmige - what’s in a name - verhalen komen samen in één origineel plot.

Zonder al te veel te verklappen draait dat om de eeuwige cyclus van leven en dood en hoe beide in evenwicht zijn, allebei één kant van dezelfde munt, licht en donker, zomer en winter, ... En hoe je niet bang moet zijn van de dood maar hem een plaats moet geven als je ten volle wil leven. En is dat niet zo’n beetje de basis van waar wij heksen in geloven?

Wenzel got a sudden, overwhelming feeling; in his mind he saw the body of a dead bird splayed on the ground, its feathers and flesh rotting away, its bones sinking to dirt. But then wildflowers bloomed in the soil where it had lain, and they grew free and tall. The winter came and the flowers died, and then grass grew anew through the snow. Over and over, death to life to death again, until the changing itself became beautiful.

ZAPPIA, Francesca. Greymist Fair. Greenwillow Books, 2023. 336p.