Magisch terroir

Mijn liefste en ik drinken al eens graag een glaasje wijn. Als we in het buitenland zijn, bezoeken we ook al eens graag een wijnhuis en komen we gegarandeerd met een paar kartonnetjes naar huis. Franse wijn, Italiaanse wijn, Kroatische wijn, ... het maakt niet uit zolang de wijn lekker is. Hij houdt van de zware, volle wijnen uit de Franse Bordeaux-regio, terwijl ik liever een soepel, fruitig wijntje drink waar je als het ware de zon in voelt zitten. Het zal wel geen toeval zijn als ik meteen aan Soler denk. Die Italiaanse wijn leerden we kennen na een reis naar Italië. Nà de reis, jawel. We maakten een tussenstop in München en het eerste restaurant dat we tegenkwamen op wandelafstand van ons hotel was een Italiaan. Perfect om de Italië-reis mee af te sluiten, dachten we. En dat was het ook. Het zat er vol Italianen, en toen we er een paar aarzelende prego’s tussengooiden, was de Italiaanse ober zo in de wolken, dat hij ons de risotto aanbeviel. Die stond niet op de kaart, maar had het personeel net zelf gegeten. En hij had er de perfecte wijn bij ook (die ook niet op de wijnkaart stond). Dat was de beste risotto die ik ooit heb gegeten en de wijn was Soler. We betaalden de ronde som van 25 euro voor een fles van één van de lekkerste wijnen die ik ken, en als je weet dat die bij het wijnhuis zelf minstens 16 euro kosten, dan weet je het wel.

In België worden ondertussen ook al een paar goede wijnen gemaakt. Ik zeg “goede” want de meeste van die wijnen kunnen - alleszins wat mij betreft - nog niet tippen aan hun buitenlandse tegenhangers. Daar komt misschien wel verandering in, want één voordeel heeft de klimaatopwarming wel: het wordt hier gemakkelijker om lekkere wijnen te maken. In Limburg en het Vlaams-Brabantse Hageland is wijn verbouwen ondertussen al heel gewoon, maar in Antwerpen is dat niet het geval. Ik had al gehoord over het wijndomeintje dat een paar jaar geleden was gestart in Boechout. Dat is zo ongeveer achter onze hoek, en dus gingen we vandaag met veel plezier en heel nieuwsgierig hun nieuwe wijnen proeven tijdens hun derde “Wijn op de weide” event. 

Wijndomein Oud Conynsbergh - nòg een Konijnenwei! - werd opgericht in 2014 door acht vrienden die hun schouders al onder Sfinks hadden gezet. Nadat ze hun wilde bier drinkende jaren achter zich hadden gelaten en zich meer op wijn gingen richten, zagen ze het licht na een gezamenlijke reis naar Italië in 2011 (tiens, dat is herkenbaar!). Hun zot idee: ze zouden zelf grappa gaan maken. Waar ze niet bij hadden stil gestaan is dat je dan eerst wijn moet maken, want grappa wordt gestookt van wat er overblijft nadat de duiven zijn geperst. De rest is geschiedenis.

De eerste wijnstokken gingen in 2014 de grond in bij de molen van Boechout. Onze vrienden waren wel zo slim geweest om een hulplijn in te schakelen, in de vorm van Geurt van Rennes, een freelance adviseur voor wijnbouw. Die was erg sceptisch over de slaagkansen want alles staat of valt met de grond waarop de wijn wordt verbouwd. Hij liet de jongens een proefboring doen, waaruit bleek dat er schelpen in de ondergrond zaten. Blijkbaar kwam de zee duizenden jaren geleden tot hier. En dat is fantastisch voor een wijnboer, want die mineralen proef je in de wijn. Onze gids Jan had het helemaal terecht over “magie”!

In “The Illuminated”, het derde boek uit de fantasy-serie The Lost Witches of Aradia, laat schrijfster Maggie Sunseri één van haar hoofdpersonages het volgende zeggen, en hij heeft gelijk:

Wijn is een kunst. En ik denk dat kunst het dichtst in de buurt komt van magie, dus ik vind het fascinerend. Wijn is als gebottelde geschiedenis van een exact tijdstip op een exact perceel op aarde. Het land is alles voor wijn. Een fles uit de ene regio zal enorm verschillen van een fles uit een andere regio - zelfs als exact dezelfde productietechniek en druivensamenstelling worden gebruikt. Zelfs twee flessen uit dezelfde regio met slechts enkele kilometers afstand zijn verschillend. Het is het land zelf dat elk wijnjaar uniek maakt. Het omvat alle elementen van de natuurlijke wereld - klimaat, neerslag, bodem, geologie, hoogte - en ze komen allemaal samen om iets moois te produceren, iets dat mensen samenbrengt. Wijn vertelt het verhaal van het land en, bij uitbreiding, van de mensen die er wonen.

Ondertussen zijn er naast dat proefveldje naast de molen van Boechout nog een paar andere weiden beplant met wijnstokken. Er werd bewust gekozen voor klassieke, Europese druivenrassen die passen bij onze bodem en ons klimaat, zoals chardonnay, pinot noir, gamay en auxerrois (jawel, uit de streek van Auxerre, vlakbij Pousseaux). Alles samen gaat het om een 10 hektare, met een potentieel van 55.000 flessen. Dat lijkt veel maar is nog altijd een lilliputter in wijnland. Die opbrengst heeft het domein overigens nog nooit gehaald, want in tegenstelling tot veel anderen willen ze hun wijngaarden beheren zonder herbiciden of insecticiden en met een minimale impact op het milieu. En dat betekent dat de druiven gevoeliger zijn voor meeldauw, de suzukii kever en ander ongedierte. De wijngaarden hebben zelfs valkenkastjes waar valken huizen die de woelmuizen vangen die anders aan de wijnstokken vreten.

Belgische wijnen hebben ons tot nu toe nog niet echt kunnen bekoren, maar het moet gezegd: die Auxerrois 2022 - met 40.000l de beste oogst tot nu toe - drinkt lekker weg. En ook die Bouchoutse Parel, een rosé schuimwijn, mag er zijn. De spirits van het land - pardon, het Bouchouts terroir - zijn hier duidelijk goed gezind!

Meer info: https://www.oudconynsbergh.be/