Kleine dingetjes uit het leven van een Kielse heks
Charon
Link ophalen
Facebook
Twitter
Pinterest
E-mail
Andere apps
-
Op de Van Meterenkaai, aan het gebouw van de Brabo-loodsen op het Eilandje, draait sinds een week of wat een groot rad met levensgrote skeletten. Het gaat om Charon, een installatie van de Amerikaanse kunstenaar Peter Hudson die eerder in première ging op het befaamde Burning Man.
We zijn naar hier gekomen om te genieten van het schouwspel bij de ondergaande zon die schittert op het water. Aan de hand van touwen en raderen doen de voorbijgangers het rad draaien en lichten de skelettten op. Ik doe met veel plezier mee. Als het donker is, lichten de skeletten fel op in het licht van de stroboscoop, als een reuze stop motion movie. Om de zoveel tijd klinkt het galmende geluid van een eenzame kerkklok uit de boxen. Het is alsof elk moment gregoriaanse gezangen kunnen weerklinken, er hangt een beetje een Efteling spookslot-vibe :-).
Het rad kreeg zijn naam van de Griekse veerman die de doden in zijn bootje over de Styx of de Acheron naar de onderwereld voerde. De oude Grieken geloofden dat je na je dood als een schim verder leefde in het rijk van Hades. Als je stierf kwam Hermes je in zijn rol van psychopompos – een oud-Grieks woord voor begeleider van de doden – oppikken om je naar Charon te brengen, die je tegen betaling over de rivier naar de onderwereld bracht.
Verschillende mythen uit verschillende tijden vertellen dat de toegang tot de onderwereld ofwel via de Acheron ging, een moerassige rivier die verbonden was met het rijk van de levenden, of via de bijtende rivier Styx. In beide gevallen moesten de doden bij aankomst aan de oevers tol betalen aan Charon om over te steken. Daarom kregen ze een muntje - een koperen of bronzen obolos – onder hun tong gelegd, zodat ze de overtocht konden betalen. Wie dat niet kon, zo geloofde men, moest honderd jaar langs de oever van de Styx blijven dwalen. Geen prettig vooruitzcht. Die obols werden daar zelfs speciaal voor gemaakt en waren dikwijls veel lichter en dunner dan echte munten.
De Styx (de rivier van de haat) en Acheron (de rivier van het leed) waren overigens maar twee van vijf rivieren die in de onderwereld liepen, net als de Phlegeton (een rivier van vuur), de Kokytos (de rivier van de weeklachten) en de Lethe (de rivier van de vergetelheid). De rivieren mondden uit in een groot moeras vol zandbanken in het centrum van de onderwereld.
Bij de persoon van Charon zelf wordt niet zo dikwijls stilgestaan. Voor de Etrusken was hij een monsterlijk levend lijk of skelet, zo’n beetje zoals de skeletten die rondjes draaien op het rad van Peter Hudson. De Grieken daarentegen kennen hem als een oude man met een baard, die zich geduldig en plichtsbewust van zijn taak kwijt en niet bepaald loslippig is. Verder weten we niet zo veel van hem. Veel is er immers niet over hem te vinden in de Griekse geschriften en als er al iets te vinden is, dan is het vooral in de latere geschriften. Hij komt pas voor het eerst voor in de 6de eeuw voor Christus. We kennen hem vooral uit het verhaal van Herakles, die als één van zijn beruchte twaalf werken Cerberos moest ontvoeren, de reusachtige hond met de drie koppen die de ingang naar de onderwereld moest bewaken. En uit het verhaal van Orpheus die zijn geliefde Euridice terug wil halen uit de onderwereld en Charon met zijn muziek weet te overhalen om hem gratis over te zetten (al was dat enkele reis :-)). Er was echter geen plaats voor de levenden in de wereld van de doden en Hades kon die “misstappen” van Charon maar matig appreciëren. Elke keer als hij erachter kwam dat Charon een oogje had dichtgeknepen, stak Hades hem in het cachot. Zolang de veerman niet terug was, moesten de zielen maar wachten en ronddwalen aan de zandbanken van de Acheron.
Eigenlijk is hij zelf ook een god, al wordt hij niet als dusdanig beschouwd. Zijn moeder was Nyx (of Nox), de oergodin van de nacht, en zijn vader Erebus, de god van de duisternis. De link met de duisternis en de onderwereld zat er dus al van in het begin een beetje in. Als je weet dat Nyx volgens de Spartanen ook nog Dood en Slaap als kinderen had, dan weet je het wel.
Waarschijnlijk is hij een overblijfsel van een oudere Soemerische cultus. In het Gilgamesj Epos komt een Soemerische versie van Charon voor. Urshanabi was een onsterfelijk wezen dat helden als Gilgamesj naar verre en onbekende delen van de wereld bracht. Misschien bracht hij, net als zijn Griekse tegenhanger, zielen naar het rijk van Ereshkigal, de Soemerische Koningin van de onderwereld.
Veel van de tools of the trade van een heks zijn alledaagse dingen die je in je huis, tuin en keuken vindt. Eén van die dingen zijn eieren en is er een beter seizoen om met eieren te werken in je magische praktijk dan de lente? Eieren zijn van zichzelf al krachtige symbolen voor vruchtbaarheid en leven in het algemeen. Met een ei kan je dus vanalles doen, maar één van de traditionele gebruiken is een spirituele zuivering om negatieve energie en ongeluk te doen verdwijnen, niet alleen in de lente maar het hele jaar door. Een spirituele zuivering is dus het weghalen en doen verdwijnen van negatieve of niet juist aanvoelende energie uit je aura. Net zoals modder aan je schoenen blijft plakken, nemen we tijdens de dag overal energie in ons aura op. Dat hoeft niet problematisch te zijn, maar soms voelt die energie niet goed en maakt ze ons moe en zwaar. Dat betekent niet dat al die negatieve energie met opzet op ons pad is gegooid, al kan dat in zeldzame gevallen wel het geval zijn. Me
Als we het over de heksenrunen hebben, dan gaat het niet om de klassieke runen maar om een set van acht, tien of dertien runenstenen met verschillende symbolen, die meestal gebruikt worden voor divinatie. Het aantal stenen varieert afhankelijk van de bron, maar het principe blijft gelijk. Waar ze precies vandaan komen is niet gekend, maar dat het geen oeroud systeem is zoals de klassieke runen staat wel vast. Ze hebben helemaal niks te maken met de klassieke runen. De symbolen in kewstie zijn simpele en gemakkelijk herkenbare tekeningetjes, ook voor mensen die helemaal niks met hekserij te maken hebben. Je hoeft dus geen zware occulte opleiding gehad te hebben om ze te kunnen gebruiken. Dat is immers heel gemakkelijk. Waar staan de heksenrunen voor? Afhankelijk van de bron bestaan de heksenrunen uit acht, tien of dertien stenen, gekoppeld aan de acht jaarfeesten of de dertien manen in een jaar (wat het meteen ook mogelijk maakt om indicaties van tijd in een legging te krijgen)
Bij het oprommelen van de bibliotheek valt mijn oog op “Hekserij zonder geheimen” van Raymond Buckland. Als ik het boek open op een willekeurige pagina valt mijn oog op een stukje over het kiezen van een heksennaam. Dark Vivian :-) Als je een naam hebt gevonden waar je je toe aangetrokken voelt, is het volgens Buckland belangrijk om eerst na te kijken of dat wel de juiste naam voor je is, ook al heb je het gevoel dat hij perfect je persoonlijkheid vertaalt. Dat doe je met numerologie. Eén van de redenen waarom je een heksennaam zou kiezen, is niet alleen maar omwille van geheimdoenerij – iets dat jammer genoeg soms nog altijd nodig is omdat hekserij nog altijd met een scheef oog wordt bekeken – of omwille van de nieuwe start die je als persoon neemt op het moment dat je je heksennaam aanneemt, maar ook omdat de naam in perfect evenwicht moet zijn met wie je echt bent. Niet vergeten dat een naam macht in zich draagt en dan wil je misschien toch best die naam die het beste bij
Reacties