Lugunassatis

Gepakt en gezakt arriveerde ik een kwartier te laat bij Veerle, waar we hadden afgesproken om samen het jaarfeest te vieren. Ik was eigenlijk best nerveus want ik had het rituee voor vanavond voorbereid. Het was dan wel niet de eerste keer, het was wel voor het eerst een full blown alles-erop-en eraan klassiek ritueel. We hadden met Hagazussa op 1 augustus een covenbijeenkomst afgesproken, en het leek ons dan ook naturel om daar meteen een jaarfeestviering van te maken. En als we dan toch bezig waren, waarom dan niet meteen de andere covens ook uitnodigen? Alle covens van Arcadia waren dus uitgenodigd en het deed me plezier te horen dat ook Magna Dea vertegenwoordigd zou zijn. Behalve Eirinn zien we niet veel heksen/priesteressen van die coven op de jaarfeesten van de andere covens en ik wist dat Eirinn nog in Frankrijk zat ... Jammer genoeg had Anthea pech met één van haar katten en kon ze toch niet komen. Het werd dus opnieuw een feestje onder Hagazussa en Amma Devi.

Het weer was schitterend en ik had al de hele dag uitgekeken naar de bijeenkomst. Veerle heeft een grote weide, perfect voor het ritueel dat ik in gedachten had. Nadat iedereen zich had verfrist, zetten we alles klaar in de wei. Pony Frodo in de wei erna was heel nieuwsgierig en rende de hele tijd langs de draad heen en weerIedereen had, terwijl hij ons in de gaten hield. Wat waren wij daar van plan in zijn ander stuk wei? :-)

Hamamelis had een mini-wickerman meegebracht. We zetten hem op zijn voeten in de Jamie Olliver barbecue die ik eindelijk eens uit de kelde had gehaald. Ik wist dat het ding nog van pas zou komen toen mijn broer vroeg of ik er iets mee kon doen. En we moesten allemaal lachen toen we doorhadden dat he ding meteen ook nog eens een driepikkeltje was! :-) De elementenfakkeltjes gingen de grond in, Una zorgde voor een emmer water (je wist maar nooit met het droge weer van de afgelopen weken), de drums werden klaargelegd ...

Ik had een heleboel eikenbladeren meegebracht van onze zomerse wandelingen doorheen de bossen rond Bibractis, de Gallische hoofdstad. Toen ik die afgewaaide takjes zomereik zag, wist ik dat ik ze moest meenemen. Niet alleen zou het ritueel voor Lugunassatis Gallisch geïnsipireerd zijn (vandaar de Gallische naam van het feet in plaats van het gebruikelijke Ierse Lughnassadh of het Engelse Lammas), bovendien pasten de eikenbladeren ook perfect bij de klassieke vertelling over de strijd tussen de eikkoning en de hulstkoning, die de eikkoning zou gaan verliezen zodat het winter zou worden. Een hele bos had ik meegenomen en met rood touw bonden we ze vast aan de wickerman van Hamamelis. Veel zagen we niet meer van zijn armen en benen, maar nadat  iedereen er zijn persoonlijke offer aan had vastgebonden en de extra dingen die ze wilden offeren aan de wickerman had vastgebonden, wisten we dat het goed was ... Ik twijfelde eerst een beetje, maar uiteindelijk bond ik toch ook een klein briefje aan de wickerman, om mijn moeder meer zelfvertrouwen en eigendunk te geven. Uiteindelijk draaide het vanavond rond transformatie en daar kon ze wel wat van gebruiken om haar te helpen omgaan met haar problemen ...

Omdat we met zo weinig waren, beslisten we om het ritueel een klein beetje te veranderen. Het was de bedoeling geweest om per element een apart cirkeltje te trekken, het element in kwestie aan te roepen en vervolgens al dansend in een spiraal van verscchillende cirkels samen te komen in het midden, rond de wickerman. In plaats daarvan trokken we één grote cirkel in het midden en riepen we de elementen samen aan. Daarna liepen we traag naar het element van onze keuze en dansten we naar het midden van de cirkel. De spiraal was er wel, je had alleen een beetje meer verbeelding nodig om hem goed te zien :-)

Elenor leidde ons in een visualisatie naar Moeder Aarde, om contact te maken. Ik zat met mijn rug tegen een boom, boven op een heuvel. Ik had een schitterend zicht: voor me lag een hoo oprijzend gebergte, de toppen besneeuwd en wit, alles overgoten met stralend zonlicht onder een stralend blauwe hemel. Ik stond recht en liep een paadje af, dat als een holle wegel naar links de berg afrolde. Het was best een steil pad, omzoomd door hoog gras, veldbloemen en bomen. Rechts van me zag ik  nog steeds de schitterende majesteit van het gebergte. Vlak voor het pad het bos in zou duiken, zag ik links een opening in de heuvelwand. Het was de opening van een grot. Waar de heuvel zopas nog groen was geweest, zag ik hier enkel de kale grijze steen van de rots. Planten en boomwortels hingen langs de bovenkant over de rotsopening, maar het gat was groot en uitnodigend en dus besloot ik op onderzoek uit te gaan. De grond lag bezaaid met rotsblokken. Ik moest wat klauteren en voorzichtig zijn bij het neerzetten van mijn voeten. De rotswand bood houvast aan mijn handen. Ik voelde hoe de wand vochtig was en zacht van het mos. Ook tussen de blokken op de grond zag ik water. 

Het leek alsof ik nog maar een paar passen naar binnen had gezet of het was al aardedonker. Mijn ogen moesten wennen aan de duisternis.  In de verte zag ik wel een lichtje, dat zorgde voor net genoeg licht om de grot te kunnen verkennen. Ik liep er naartoe, verder de grot in. Ik hoorde de hele tijd het geluid van zeer traag druppend water, als een hoog tingelend geluid dat weerkaatste tegen de wanden van de grot: plik, plik, plik, ... De grot was niet zo diep als  ik had verwacht. Tegen de achterwand stond een soort van verhoog, over de hele breedte van de grot. Dat was helemaal niet zo breed, ik schat een meter of drie. Toen besefte ik dat ik had gezien, het licht van de ingang van de grot was geweest, hoe bizar dat ook klinkt. Ik draaide me om en keek in de richting waaruit ik gekomen was, en jawel, daar was het licht ... Ik draaide me terug om en keek naar het plateau. Het leek me niet dat dit natuurlijk was uitgesleten, vooral niet omdat in het midden van het plateau een grote grijze bak stond. Hij was rechthoekig, gekapt  uit één groot blok en leek me oeroud te zijn. Boven de bak zag ik een enorme stalactiet hangen. Hier kwam het water vandaan dat ik had gehoord en gezien: traagjes rolde er een druppel af, die in de grote stenen bak viel. De bak was tot de rand gevuld met water. Plik .... De druppel zorgde voor een rimpeling in het wateroppervlak, waardoor het water over de rand van de bak gleed, over het plateau, de grot in. 

Ik ging naast de bak op het verhoog zitten. Het was rustig hier. Behalve het geluid van de vallende druppels hoorde je niks, alsof de wereld buiten de grot niet bestond. Toen begreep ik het. Hier zat ik, wachtend, veilig, beschermd, volledig op mijn plaats. Dit was de baarmoeder van de aarde, en als ik hier weer vandaan zou wandelen, zou ik opnieuw geboren zijn ...

Ik bleef een tijdje zitten, gewoon genietend van het moment. Toen stond ik wee recht en zocht mijn weg weer naar buiten. Aan de ingang van de grot zag ik het glinsterende water in het gras. Ik stak mijn hand uit en  vulde mijn hand met water. Zo dronk ik een paar handenvol water vooraleer weer naar boven te lopen, de heuvel op, terug naar het hier en nu ...

En toen was het tijd voor het grote moment: burn baby burn! Hij zou branden, onze wickerman, en dat deed hij met verve! Nadat Hamamelis nog eens had opgesomd waarom de God zich ging opofferen - om nieuwe kansen te geven aan Moeder Aarde - staken we langs de vier kanten onze wickerman in brand. De eikenbladeren gingen met een woesh in vuur op en we dansten en zongen rond het vuur met onze drums terwijl we toekeken hoe onze God zichzelf overgaf aan de vlammen. Het geknetter van de vlammen, de gespetter van de druiven en de appeltjes die openbarstten in het vuur, de oranjepaarse gloed aan de einder terwijl de zon langzaam achter de einder zonk: het was perfect. We dronken appelsap en aten flapjacks en we zaten heerlijk relax rond het vuur tot de laatste vlammen veranderden in gloeiende asse. Het was tijd om af te sluiten.

Nadat we de cirkel hadden ontbonden en iedereen hadden bedankt, verhuisden we met ons hele hebben en houden naar de caravan van Veerle, waar verlichting was. De cake & wine was echt die naam niet waard: het was véél meer dan dat! Iederen had echt zijn best gedaan. Dit was echt wel super!

 

---

LUGUNASSATIS

Voor het ritueel

Nodig:

• Vuurschaal met ruwe houten figuur in de vorm van een mens (stick figure J)
• Linten in de kleuren van de elementen: geel voor lucht, rood voor vuur, blauw voor water, groen voor aarde.
• Rood lint of touw.
• Papiertjes met een gaatje erin + balpennen.
• Drum voor elke windrichting.
• Mee te brengen door iedereen: vuuroffer.
• Fakkels voor de windrichtingen

Alle priesteressen kiezen op voorhand een element. De kleuren van dit element komen terug in hun kledij en in de linten in hun haar: geel voor lucht, rood voor vuur, blauw voor water, groen voor aarde.

In het midden van de tuin staat een vuurschaal. In deze vuurschaal staat een structuur die ruwweg een menselijke figuur moet voorstellen, een “wicker man”. Aan alle deelnemers wordt gevraagd om een persoonlijk offer mee te brengen: een appel, een bloem, whatever. Dat offer wordt bevestigd aan de wicker man. Wie dat wil kan nog een extra offer brengen: er zijn kaartje ter beschikking waarop iets dat transformatie nodig heeft kan neergeschreven worden. Die kaartjes worden met rood lint aan de wickerman bevestigd.

In de vier hoeken van de tuin, overeenkomstig de windrichtingen, staat een fakkel.

Uitleg over Lugunassatis

Lugunassatis – zoals de Galliers het indertijd noemden – is één van de vier belangrijke keltische feesten uit pre-christelijke tijden. Het feest wordt geassocieerd met de vruchtbaarheid van moeder aarde en werd gevierd op de vooravond van 1 augustus, tijdens de oogstperiode. Heksen noemen het feest Lughnasadh (Iers) of Lammas (verbastering van het Engselse Loafmass zoals de christelijke kerk het noemde nadat ze zich het feest had toegeëigend). Het originele Luganassatis was een feest dat een maand duurde, met die dagen vol religieuze rituelen en een hoop wedstrijden waarin de mannen het tegen elkaar opnamen om hun kracht en behendigheid te bewijzen. Heel Europa was omzeggens keltisch en het feest werd dan ook in heel Europa gevierd. De Galliers vierden het tot ongeveer de eerste eeuw na Christus. In de Gallo-Romeinse periode was Gallië een provincie van Rome en kwamen vertegenwoordigers van de drie Gallische territoria – Gallia Aquitania, Gallia Belgica en Gallia Lugdunensis – tijdens Lugunassatis samen bij het Condate altaar in Lugdunum (het huidige Lyon) om een soort van nationale Romeinse feestdag ter ere van de Romeinse keizer Augustus te vieren. Het zou me niet verbazen als het een smoesje was om gewoon te kunnen genieten van een hoop drank en gezelligheid “entre copains” J , want dat is Lugunassatis uiteindelijk, een feestje om de kracht van de zon te vieren.

Lugunassatis symboliseerde het huwelijk van de zonnegod Lugh met de aarde. Met dit feest werd de overvloed van de natuur en het begin van de herfst gevierd, met veel vuur en veel dans. Tegenwoordig vieren heksen en neopagans oveal ter wereld Lughnasadh, als één van de acht jaarfeesten in het jaarwiel. Het is het eerste van de drie oogst- of herfstfeesten (ook al valt het voor ons midden in de zomer): na Lughnasadh volgen Mabon en Samhain. Tijdens deze jaarfesten wordt de god van het graan herdacht die de mensen voedt door te sterven en opnieuw herboren te worden. Zeer toepasselijk dus voor de katholieke kerk die zich deze datum toeeigende om er de klassieke akkerwijdingen op te organiseren.

De graangod die zichzelf opoffert zien we terug in de traditie van de wickerman, een grote houten pop – al dan niet gevuld met menselijke offers in pre-christelijke tijden – die wordt verbrand. Zo’n vuuroffer is één van de oudste vormen van religieuze activiteit. Zelfs nu wordt het – dikwijls zelfs onbewust van de betekenis – gebruikt, zoals bijvoorbeeld op het Burning Man festival of zelfs bij het verbranden van Amerikaanse vlaggen tijdens straatprotesten in de Arabische wereld ... Voor de prechristelijke volkeren was de kracht van het vuur verbonden met de zon, die licht bracht, gezondheid en groei, maar ook met het haardvuur en dus met voedsel en gastvrijheid.

Vuur was de vonk van het leven, de (letterlijke) connectie tussen de mens en het goddelijke.  Door het vuuroffer wordt een soort van spirituele boodschapper gecreëerd die de mensen verbindt met een energie en kracht die ze zelf niet onder controle hebben. Voor sommigen symboliseerde het vuur de innerlijke verandering en transformatie, de zoektocht naar kennis en macht. Met een bewust vuuroffer, tijdens een ritueel, wordt aan sympathetische magie gedaan waarbij het offer dat wordt verbrand symbool staat voor verandering en transformatie. Vuuroffers gaan dan ook over loslaten wat in het verleden is, verandering bewerkstelligen in het heden en zo een nieuwe toekomst maken. Magie dus J

Maar gelijk wat er ook wordt verbrand, eigenlijk offeren we de spirits van de groenten en granen die we elke dag op ons bord zien. Het gaat om de steeds terugkerende cyclus van zaad, groei, volwas en dood, alle parameters van het leven op aarde. De droge stoppels van het afgelopen jaar moeten worden verbrand en teruggegeven aan de aarde om plaats te maken voor nieuwe groei. De dood is onoverkomelijk verbonden met het tevoorschijn komen van nieuw leven. Alles gaat in het vuur en wordt getransformeerd en herboren.

Zuivering en wijding

Elke priesteres zet zich rond de fakkel die overeenkomt met het element dat ze heeft gekozen. Zo worden er vier minicirkels gemaakt. Vooraleer de aanwezigen de cirkel betreden, wordt de cirkel en de aura van de deelnemers gereinigd met een saliesmudge, aqua de Florida of palo alto.

Iedereen concentreert zich op het openen van de chakra’s en het binnenstromen van energie via de wortel- en kruinchakra.

Allen:
Zoals de Vuurvogel oprijst uit de as van het vuur, zo worden wij nu gezuiverd.
Grote Moeder, Godin van onze harten, zegen ons en zuiver ons.
Hemelvader, laat uw stralen ons wijden en maak ons klaar voor dit intens ritueel.
Open onze geest voor uw dimensies.
Laat onze lippen enkel nog de waarheid spreken.
Laat onze harten de weg van de Goden volgen, nu en altijd
Schenk onze handen de gave van het magisch werk
Laat onze voeten de heilige paden bewandelen, in uw gezelschap en in het gezelschap van gelijken.
Blessed Be.

Bryd staat in het midden, bij de vuurkorf en spreekt luid:

Zusters van Arcadia,
Luister naar de stem van uw hart en van uw ziel
Laat liefde u openen voor wat ge zoekt en hoopt te vinden.
Geef u over aan de kracht die binnenin u leeft,
Want deze kracht leeft in u sinds uw eerste dag op deze aarde,
Uw unieke kracht als vrouw onder vrouwen.
Stel u open,
Voel de kracht
Laat de energie door uw hart stromen en voel hoe die ons nu verbindt

Trekken van de cirkel en verwelkoming van de elementen

De priesteressen die per windrichting staan geven elkaar de hand en vormen een cirkel rond de fakkel  van het element waar ze bij staan. De cirkel wordt daar getrokken:

Van hand tot hand trek ik deze cirkel ...

Van vrouw tot vrouw,
Van hand tot hand trekken wij vandaag onze cirkel
Verbonden door onze innerlijke kracht
In de liefdevolle aanwezigheid van de Grote Moeder
Blessed be

We groeten en verwelkomen de krachten van de zon boven ons en van de Aarde onder ons.
We groeten en verwelkomen de krachten van onze voorouders, van hen die voor ons zijn gekomen en van hen die na ons zullen komen.
We groeten en verwelkomen de krachten en de geesten van het land waarop wij vandaag samen te gast zijn.

Afhankelijk van het gekozen element, wordt door alle priesteressen samen de volgende aanroeping gedaan. Iedereen steekt de armen in de lucht om het element in de cirkel te verwelkomen.

ZUIDEN:

We groeten en verwelkomen de stuwende kracht van de Zon, de wachters van het Zuiden, kracht van de middag en de Zomer.

We vragen voor iedereen in onze cirkel bevlogenheid en passie.

Daarom steken we nu het vuur aan in het Zuiden, voor het element vuur,om de Cirkel te verlichten en te verwarmen

(Steek de fakkel aan)

WESTEN:

We groeten en verwelkomen de stuwende kracht van de Zee, de wachters van het Westen, kracht van de avond en de Herfst.

We vragen voor iedereen in onze cirkel dat zuivere gevoelens ons bezielen.

Daarom steken we nu het vuur aan in het Westen, voor het element Water, om de Cirkel te verlichten en te zuiveren.

(Steek de fakkel aan)

AARDE:

We groeten en verwelkomen de stuwende kracht van de aarde, de wachters van het Noorden, kracht van de nacht en de Winter.

We vragen voor iedereen in onze cirkel dat we hier krachtig en standvastig mogen staan.

Daarom steken we nu het vuur aan in het Noorden, voor het element Aarde, om de Cirkel te verlichten en sterk te maken

(Steek de fakkel aan)

OOSTEN:

We groeten en verwelkomen de stuwende kracht van de winden, de wachters van het Oosten, kracht van de dageraad en de Lente.

We vragen van hen voor iedereen in onze cirkel een heldere geest.

Daarom steken we nu het vuur aan in het Oosten, voor het element Lucht, om de Cirkel te verlichten en de adem van het leven te geven.

(Steek de fakkel aan)

Blessed be

Elke cirkel begint met een elementenchant, begeleid door de drum :

Aarde mijn lichaam

Water mijn bloed

Lucht mijn adem

Vuur mijn geest

Als alle cirkels klaar zijn, trekt één van de priesteressen de fakkel uit de grond en lopen alle andere priesteressen met een gracieuze dansende pas achter haar aan naar het midden van de tuin, waar de wickerman staat, onder begeleiding van de drums. De vier groepen komen samen en kruisen elkaar dansend, deosil rond de vuurkorf, tot ze op de plek in de cirkel staan die overeenkomt met hun element. Daar steken ze de fakkel in de aarde. De priesteressen blijven zingen tot de hogepriesteres teken doet.

Magisch werk voor Lugunassatis : transformatie

Lugunassatis gaat over de verbintenis tussen aarde en vuur, tussen de Grote Moeder en de Zonnegod. Vanavond roepen we beiden op om te komen tot transformatie en groei. Elenor zal ons begeleiden in een korte meditatie om connectie te maken met de aarde.

Oproepen van de godin: korte meditatie om te connecteren met de aarde, de Grote Moeder (Elenor).

Hoe droevig is Moeder Aarde om ... à link naar opwarming van de aarde, vervuiling, enz. ...

Oproepen van de god: Hamamelis loopt naar de wicker man en spreekt hem aan:

Gij zijt voor ons vanavond de verpersoonlijking van alle domheid van de mens die ertoe geleid heeft dat mensen oorlog voeren voor geld, voor godsdienst en voor macht. Gij zijt de verpersoonlijkheid van de arrogantie van de mens die denkt dat hij alles is en alles kan, straffeloos en zonder consequenties en zo de aarde onleefbaar maakt. Gij geeft uzelf vanavond aan het vuur zodat de aarde een nieuwe kans krijgt. Wij danken u voor uw offer!

Allen:

We roepen de kracht op van het vuur, het vuur van transformatie en wedergeboorte dat door ieder van ons stroomt! Vuur! Vuur! Vuur! Vuur!

Terwijl de priesteressen “vuur” scanderen, komt een priesteres van elk element naar voor met de fakkel van haar windrichting. Daarmee steekt ze (met de hulp van een brandhoutje of een lange lucifer J) de wickerman in brand.

Als het vuur brandt, dansen de priesteressen rond de wickerman, begeleid door de drums, terwijl ze chanten:

Vuur transformeer mij

Leid mij naar mijn passie

Vuur transformeer mij

Leid mij naar mijn passie

Ik kies het leven

Ik kies de moed

Ik kies het leven

Ik kies de moed

Om te dansen in de vlammen

Om te dansen in de vlammen

Bedoeling is om samen met het vuur een enorme energie op te roepen die kan zorgen voor de transformatie.

Wie dat wil kan wat hij wil veranderd zien in de vlammen roepen.

Als de cirkel stilvalt, bekrachtigen we allemaal samen de magie die we in gang hebben gezet:

Zo moet het zijn!

Grote Rite & zegening van het brood

Hamamelis, Elenor:

Er bestaat geen mannelijk zonder vrouwelijk
Geen wit zonder zwart
Geen zon zonder maan
En een God heeft behoefte aan een Godin
Zoals het licht staat ten opzichte van het duister
Zo ook het leven tegenover de dood
Want alles heeft zijn evenwicht
En zonder natuurlijke balans is er chaos
Met dit gebaar verenig ik de twee polen
Ze zijn altijd samen en nooit alleen.

De kelk wordt daarna de cirkel rond gegeven.

Elenor:
Gij die heerst over de mysteriën van het leven, zegen dit brood zodat het ons vruchtbaarheid, overvloed, kracht, gezondheid, vreugde en vrede mag brengen, en ons laat delen in de volmaakte liefde.

Het brood wordt daarna de cirkel rond gegeven.

Bedanken van de elementen

Bryd:
We danken de krachten en de geesten van het land waarop we vandaag samen te gast waren.
We danken de krachten van onze voorouders, van hen die voor ons zijn gekomen en van hen die na ons zullen komen.
We danken de krachten van de zon boven ons en van de Aarde onder ons.

De priesteres die de fakkel van het elemen droeg, bedankt het element in kwestie en blaast de fakkel uit.

OOSTEN:
We danken de stuwende kracht van de winden,
de wachters van het Oosten, kracht van de dageraad en de Lente.

NOORDEN:

We danken de stuwende kracht van de aarde,
de wachters van het Noorden, kracht van de nacht en de Winter.

WESTEN:
We danken de stuwende kracht van de Zee,
de wachters van het Westen, kracht van de avond en de Herfst.

ZUIDEN:
We danken de stuwende kracht van de Zon,
de wachters van het Zuiden, kracht van de middag en de Zomer.

Blessed be

Openen van de Cirkel

Aan de deelnemers wordt gevraagd elkaar de handen te geven en de cirkel te vormen. Iedereen stuurt de energie van de cirkel terug door zijn wortelchakra naar de aarde.

Allen:
Van hand tot hand open ik deze cirkel

Hamamelis:
Van vrouw tot vrouw,
Van hand tot hand openen wij onze cirkel
Elk van ons, krachtig en sterk, gaan we straks terug onze eigen weg
Maar door onze innerlijke kracht zijn we blijvend verbonden
Moge de Godin, tot we elkaar weerzien, je zachtjes vasthouden in het holle van haar hand en je in liefde omhullen
Blessed be

Cake & wine

Buffetje in de tuin!