Webmaidens Grimoire

Afgelopen zondag waren we uitgenodigd door Coven Ni d'Jenatche om bij hen een Mabonritueel mee te komen vieren. En dus kwam Una me oppikken en reden we met veel plezier naar Langdorp. Aangezien Arcadia nogal ecclectisch werkt en een heleboel dingen uit de standaard rituelen eruit heeft gekieperd, hadden we aan Tamarisk en Gwydion van Coven Ni d'Jenatche gevraagd of zij niet eens een ouderwets ritueel met alle toeters en bellen voor ons wilden doen, zodat de heksen-in-spe van lesgroep AmmaDevi dat ook eens van kortbij konden meemaken. Die uitwisseling tussen covens is iets dat volgens mij veel meer zou moeten gebeuren. In plaats van in een klein geheim hoekje bezig te zijn en niks te delen, is het toch veel plezieriger om elkaar open en bloot (dat bedoel ik figuurlijk :-)) tegemoet te treden, samen plezier te maken en van elkaar te leren. Dat is trouwens iets waar we bij Arcadia bewust voor hebben gekozen, al van de eerste dag dat Arcadia bestond. Ik ben er elke keer verbaas...

Elk jaar laat De Standaard één dag de krant over aan een kunstenaar. Na kleppers als Jan Fabre, Luc Tuymans en Carl De Keyzer, was de beurt aan Walter Van Beirendonck. De Standaard zag er vandaag dus helemaal anders uit, met een afgesneden formaat en foto's die als een soort van wonderwall doorlopen over de volgende pagina's. Ik hou wel van zijn versie van mijn dagelijkse portie nieuws. Van Beirendonck is één van de Antwerpse Zes, de meest compromisloze en meest tot de verbeelding sprekende van onze modeontwerpers. Er zit altijd iets speels in zijn ontwerpen, met felle kleuren en interessante contrasten. Hij laat zich dan ook inspireren door de meest uiteenlopende dingen: vintage speelgoed, science fiction, tribal art, enz. ... Daardoor krijgen zijn ontwerpen altijd iets bovenaards, alsof er nog een extra laagje aanzit. Dat vind je ook terug in sprookjes. Het titelbeeld van de overzichtstentoonstelling die in het MoMu in Antwerpen loopt is dan ook bijzonder goed gekozen! Eé...

Vanavond spoedden we ons naar Naja's huis, geen sinecure want de E313 was helemaal afgesloten wegens een ongeluk, en we waren pas voltallig rond 21u. Niet echt een ontspannen start van onze covenbijeenkomst! Naja nam ons mee naar boven, waar ze haar Aphrodite-altaar heeft staan. Over Aphrodite zouden we het vandaag ook gaan hebben. Naja werkt met Aphrodite en was net een weekje terug van Cyprus, de geboorteplaats van de godin. Aphrodite werd geboren uit het schuim van de zee als een volwassen beeldschone vrouw en kwam op Cyprus aan land. Daar heerste al een cultus voor de oude Fenicische godin Astarte, maar die ging over in de cultus van Aphrodite. Het eiland herbergt dus de oudste tempels van Aphrodite en die was Naja natuurlijk gaan bezoeken. We bekeken de postkaarten die ze had meegebracht. Naja liet ons een kaart zien van "het bad van Aphrodite", volgens haar echt een magische plek. Het is een soort van waterbassin waar je jammer genoeg niet zelf in mag gaan baden...

Mijn vader is geboren in Saigon, voor het Ho Chi Minh City werd. Mijn grootvader werkte daar voor een Franse firma en de familie is pas naar België teruggekeerd toen de Fransen door de Vietnamezen uit hun stukje Indochine werden geschopt. Mijn opa kon sindsdien geen rijst meer zien, maar mijn vader is er dol op. Ergens diep vanbinnen verlangt hij nog steeds naar dat stukje aards paradijs uit zijn jeugd (en ik kan hem begrijpen sinds Bart en ik vorig jaar in Vietnam waren). Mijn moeder hield van mijn vader en dus aten wij Franse gerechten à la poivrons farçis, hâchis parmentier, ratatouille en riz cantonais, terwijl spaghetti bolognèse zo ongeveer het meest exotische was dat je hier in België thuis kon krijgen. De lekkerste hapjes die ik ooit heb gegeten zijn de Wan Ti van mijn moeder! Het klinkt niet zo bijzonder, maar in die tijd was dat behoorlijk spectaculair. Die liefde voor exotisch eten hebben we dus met de paplepel binnengekregen. Dat betekent dat we niet alleen regelmatig d...

Gisterenmiddag werd er aangebeld, net toen ik met de kleintjes aan tafel zat. Zuchtend stond ik op om nog maar eens te vertellen dat de notaris echt niet hier in dit huis woont, maar in het sjieke notariskantoor één huis verder. Sommige mensen kijken echt niet verder dan hun neus lang is. Het waren Getuigen van Jehova. Zoals gewoonlijk waren ze met z'n tweeën en ik herkende de man meteen. Hij ziet er uit als een goedlachse opa en kan het heel goed uitleggen. Ik herinnerde me de vorige keer dat ze hier hadden aangebeld. Toen was het ook meneer geweest die het woord had gevoerd, verwijzend naar gebeurtenissen uit de recente geschiedenis om me te overtuigen te blijven luisteren. Veel mensen zouden al lang de deur hebben dicht gesmeten, maar twee dingen weerhouden me daar altijd van: elementaire beleefdheid en fascinatie. Barts oom is één van de hogere leden van de Getuigen van Jehova en we hebben dus al van een beetje naderbij kennis kunnen maken met deze bizarre  godsdienst. Ik wee...

Heel Nederland staat in rep en roer en als het regent in Amsterdam, dan druppelt het in Antwerpen. Toen we Dries daarstraks naar de turnles brachten, hoorde ik het op de radio: er zijn weer wolven gespot in Nederland! Tot verbazing van voorbijrijdende automobilisten, probeerde een wolf daar ergens in Gelderland op klaarlichte dag de weg over te steken. Het dier werd gefotografeerd en ook al is het niet 100% zeker, toch gaat men er van uit dat het echt om een wolf gaat. Dat is nu eens prachtig nieuws tussen al dat gezwets over regeringsonderhandelingen door! Opgewonden luisterde ik verder naar de uitleg van de Nederlandse wolvenspecialist. Al sinds de negentiende eeuw zijn wolven in onze contreien niet meer voorgekomen. Leopold I schoot in 1844 de laatste twee Belgische wolven, waarmee het dier in ons land was uitgeroeid ... Toen kon dat nog zomaar. Gelukkig zijn de dieren ondertussen beschermd. Het gaat dus al wat beter met de wolf in Europa. Sinds er komaf werd gemaakt met het IJzer...