Heksenweekend part 2
Zondag. Bezems maken. We hebben gisteren al een stok gevonden, tijdens de natuurwandeling. Ik wist gisteren meteen dat het de goeie was; hij heeft een drakenkop aan één van de uiteinden. Prachtig! Het stuk met de kop heb ik er af gesneden om apart te gebruiken.
Fjierra zei ons dat heksenbezems traditioneel van berkentwijgjes worden gemaakt. Omdat er zo weinig berkenbomen stonden - hoewel - mochten we vanFjierra twijgjes knippen van levende bomen. Ik zag dat niet echt zitten en ging op pad om twijgen te gaan sprokkelen onder elke berk die ik tegenkwam. Ik vroeg eerst aan elke boom of ik zijn takjes wel mocht meenemen en dat voelde OK. Toen ik terugkwam, had de rest van de groep veel mooiere twijgen. Blijkbaar was er vlak achter ons paviljoen een grote berk omgevallen in de stormen van de laatste weken. Ik ging daar ook takjes knippen en vroeg de boom ook om toestemming want ik had het gevoel dat hij nog leefde. Ik werkte mijn bezem af en was erg tevreden. Het was echt mijn bezem ...
Na de lunch hadden we een workshop godinnenbeeldjes maken. De lesgeefster, Delphine, liet ons eerst ademhalingsoefeningen doen en onze spieren losmaken op een indiaans drumnummer. We stonden allemaal op de plaats te dansen. Gek toch hoe je automatisch je ogen sluit als je opgaat in de muziek ... Daarna moesten we heel traag stappen, goed lettend op onze ademhaling. Het duurde misschien maar een paar minuten maar het leek een eeuwigheid. Het was ook helemaal niet gemakkelijk om zo traag te lopen en na de oefening had ik het gevoel dat ik een zware inspanning had gedaan. Delphine zei dat dit een uitstekende oefening was om te voelen wat we eigenlijk van onze spieren vergen en dat we ons dus moeten leren ontspannen. Toen gingen we boetseren. Delphine had een zacht muziekje opgezet, een wierookstaafje aangestoken, een kommetje water in het midden van de tafel gezet en daar rond een gelen rode, groene en zwarte lap stof met een touwtje aan het uiteinde. Ik weet niet waarom.
We maakten eerst torens met worsten van klei, die we van bovenaan dicht deden. Daarna sloten we onze ogen voor een meditatie. Delphine leidde ons naar beneden. Van daar ben ik alles vergeten wat ze heeft gezegd. Ik zag een sokkel staan in een soort tempel. Op de sokkel stond een enorm grote gouden vrouw of een beeld. Ze had een zwaard vast en ze had hele grote vleugels die ze helemaal gespreid had. Ik moest denken aan vogels, adelaars. Ik boetseerde vleugels en iets met een vogelkop. Toen we onze ogen opendeden, had ik een arend geboetseerd, echt heel geslaagd. Volgens mij was ik niet diep genoeg weg want ik was mij constant bewust va wat ik met mijn handen aan het doen was.
Delphine was er niet goed van: vier van de vijf beeldjes waren boswezens, elfjes, rare wezens ... helemaal geen godinnen!! :-) Pan zat blijkbaar nog niet ver weg.
Fjierra zei ons dat heksenbezems traditioneel van berkentwijgjes worden gemaakt. Omdat er zo weinig berkenbomen stonden - hoewel - mochten we vanFjierra twijgjes knippen van levende bomen. Ik zag dat niet echt zitten en ging op pad om twijgen te gaan sprokkelen onder elke berk die ik tegenkwam. Ik vroeg eerst aan elke boom of ik zijn takjes wel mocht meenemen en dat voelde OK. Toen ik terugkwam, had de rest van de groep veel mooiere twijgen. Blijkbaar was er vlak achter ons paviljoen een grote berk omgevallen in de stormen van de laatste weken. Ik ging daar ook takjes knippen en vroeg de boom ook om toestemming want ik had het gevoel dat hij nog leefde. Ik werkte mijn bezem af en was erg tevreden. Het was echt mijn bezem ...
Na de lunch hadden we een workshop godinnenbeeldjes maken. De lesgeefster, Delphine, liet ons eerst ademhalingsoefeningen doen en onze spieren losmaken op een indiaans drumnummer. We stonden allemaal op de plaats te dansen. Gek toch hoe je automatisch je ogen sluit als je opgaat in de muziek ... Daarna moesten we heel traag stappen, goed lettend op onze ademhaling. Het duurde misschien maar een paar minuten maar het leek een eeuwigheid. Het was ook helemaal niet gemakkelijk om zo traag te lopen en na de oefening had ik het gevoel dat ik een zware inspanning had gedaan. Delphine zei dat dit een uitstekende oefening was om te voelen wat we eigenlijk van onze spieren vergen en dat we ons dus moeten leren ontspannen. Toen gingen we boetseren. Delphine had een zacht muziekje opgezet, een wierookstaafje aangestoken, een kommetje water in het midden van de tafel gezet en daar rond een gelen rode, groene en zwarte lap stof met een touwtje aan het uiteinde. Ik weet niet waarom.
We maakten eerst torens met worsten van klei, die we van bovenaan dicht deden. Daarna sloten we onze ogen voor een meditatie. Delphine leidde ons naar beneden. Van daar ben ik alles vergeten wat ze heeft gezegd. Ik zag een sokkel staan in een soort tempel. Op de sokkel stond een enorm grote gouden vrouw of een beeld. Ze had een zwaard vast en ze had hele grote vleugels die ze helemaal gespreid had. Ik moest denken aan vogels, adelaars. Ik boetseerde vleugels en iets met een vogelkop. Toen we onze ogen opendeden, had ik een arend geboetseerd, echt heel geslaagd. Volgens mij was ik niet diep genoeg weg want ik was mij constant bewust va wat ik met mijn handen aan het doen was.
Delphine was er niet goed van: vier van de vijf beeldjes waren boswezens, elfjes, rare wezens ... helemaal geen godinnen!! :-) Pan zat blijkbaar nog niet ver weg.
Reacties