Gronding
De relaxatie-oefeningen gaan niet zo goed. Ik vergeet ze gewoon :-) Fjierra zegt dat ik moet oefenen op het toilet op het werk maar daar loop ik gestrest rond en denk ik er zelfs niet aan. Dan maar geprobeerd in bed, maar het lijkt wel alsof je, in plaats van enkel naar binnen te richten, echt àlles hoort dat er buiten je gebeurt, alsof al je zintuigen op scherp staan. En van visualiseren komt dan zelfs helemaal niks in huis. De enige plek waar het me een klein beetje lukt is in bad omdat je daar met je oren onder water kan gaan liggen en je zo als het ware afgesloten bent van de wereld om je heen.
Grondingsoefening
Ontspan je lichaam. Concentreer je op de achterkant van je ruggegraat en probeer je stuit zo goed mogelijk te voelen. Voel hoe je stuit warm wordt. Visualiseer een buis die aan je stuit begint en onder je stoel doorgaat doorheen het hele gebouw de grond in, doorheen de waterlagen en de vuurlagen tot in de kern van de aarde. Daar maak je de buis goed vast.
Laat je gedachten naar omhoog komen via de buis; probeer de buis echt te zien en te voelen. Laat alle resterende spanningen en stress, storende emoties en gedachten wegvloeien via de buis de aarde in. Je kan ze eventueel zien als donkere vlekken.
Als je alle negatieve gevoelens en spanningen uit je lichaam hebt laten stromen, laat je doorheen de buis helende energie naar boven komen. Je kan deze zien als lichtblauw en lichtgevens. Door je contact met de aarde via je voeten die op de vloer staan, voel je door je voeten en je stuit, waar de buis nog altijd zit, deze energie doorheen heel je lichaam stromen. Laat de energie zachtjes doorheen je lichaam gaan. Je bent nu gegrond.
Ervaring:
Ik vond het bijzonder moeilijk om me een buis voor te stellen die als het ware uit mijn achterwerk vertrok. De buis die ik zag was zo dun als een rietje en leek oneindig diep naar beneden te gaan. Ik hield het in mijn handen, het paste precies, en ik roetsjte zo mee naar beneden, net alsof ik aan een brandweerpijp naar beneden gleed. Het was donker daar beneden maar ik bleef vasthouden. Ik zag donkerder vlekken die in spiralen rond de buis naar beneden draaiden, de donkere dieperik in. Toen werd de buis lichtgevend lichtblauw, met een pulserend licht. Op het ritme van dat licht ging ik hand voor hand opnieuw naar boven. Tot daar had ik alles onder controle. Toen ik boven was, werd ik echter in het rietje gezogen. Het zag er uit als een verroesterde ijzeren pijp met naden met klinknagels en ik zag die naden zeer duidelijk. Ik ging ongelooflijk snel naar beneden, ook al zette ik me met alle macht schrap. Ik bleef naar beneden gaan. Toen Fjiera ons zei dat we onze ogen konden openen, moest ik me echt forceren om van de buis los te komen en terug in onze wereld te zijn. Ik voelde me verschrikkelijk suf. Fjierra was verbaasd omdat dit juist eenh grondingsoefening was en ik me dus fris en ontspannen zou moeten voelen.
Grondingsoefening
Ontspan je lichaam. Concentreer je op de achterkant van je ruggegraat en probeer je stuit zo goed mogelijk te voelen. Voel hoe je stuit warm wordt. Visualiseer een buis die aan je stuit begint en onder je stoel doorgaat doorheen het hele gebouw de grond in, doorheen de waterlagen en de vuurlagen tot in de kern van de aarde. Daar maak je de buis goed vast.
Laat je gedachten naar omhoog komen via de buis; probeer de buis echt te zien en te voelen. Laat alle resterende spanningen en stress, storende emoties en gedachten wegvloeien via de buis de aarde in. Je kan ze eventueel zien als donkere vlekken.
Als je alle negatieve gevoelens en spanningen uit je lichaam hebt laten stromen, laat je doorheen de buis helende energie naar boven komen. Je kan deze zien als lichtblauw en lichtgevens. Door je contact met de aarde via je voeten die op de vloer staan, voel je door je voeten en je stuit, waar de buis nog altijd zit, deze energie doorheen heel je lichaam stromen. Laat de energie zachtjes doorheen je lichaam gaan. Je bent nu gegrond.
Ervaring:
Ik vond het bijzonder moeilijk om me een buis voor te stellen die als het ware uit mijn achterwerk vertrok. De buis die ik zag was zo dun als een rietje en leek oneindig diep naar beneden te gaan. Ik hield het in mijn handen, het paste precies, en ik roetsjte zo mee naar beneden, net alsof ik aan een brandweerpijp naar beneden gleed. Het was donker daar beneden maar ik bleef vasthouden. Ik zag donkerder vlekken die in spiralen rond de buis naar beneden draaiden, de donkere dieperik in. Toen werd de buis lichtgevend lichtblauw, met een pulserend licht. Op het ritme van dat licht ging ik hand voor hand opnieuw naar boven. Tot daar had ik alles onder controle. Toen ik boven was, werd ik echter in het rietje gezogen. Het zag er uit als een verroesterde ijzeren pijp met naden met klinknagels en ik zag die naden zeer duidelijk. Ik ging ongelooflijk snel naar beneden, ook al zette ik me met alle macht schrap. Ik bleef naar beneden gaan. Toen Fjiera ons zei dat we onze ogen konden openen, moest ik me echt forceren om van de buis los te komen en terug in onze wereld te zijn. Ik voelde me verschrikkelijk suf. Fjierra was verbaasd omdat dit juist eenh grondingsoefening was en ik me dus fris en ontspannen zou moeten voelen.
Reacties