Gender en spiritualiteit (Covenbijeenkomst)

We hadden het tijdens onze covenbijeenkomst over gender en spiritualiteit, een thema dat Joy nauw aan het hart ligt. Zij/hij had het thema op de agenda gezet en nam ons mee in een wereld die voor de meesten onder ons op zijn minst nog steeds verwarrend is. Als leerkracht en non-binair persoon wist ze voor ons de puntjes nog eens netjes op de i te zetten. Het was ook heel fijn om eens zonder gene alles te kunnen vragen dat je anders nooit durft vragen.

Velen onder ons halen nog altijd geslacht en gender door elkaar. Nochtans is dat een makkelijke: geslacht (of sekse) gaat over de biologische kenmerken (chromosomen, organen) bij de geboorte, terwijl gender gaat over sociale, culturele en psychologische kenmerken die iemands innerlijke identiteit (man, vrouw, non-binair) bepalen, de rol zo je wil waarmee iemand zich identificeert. Onder gender zit dus wat traditioneel als ‘mannelijk’ en ‘vrouwelijk’ gezien wordt, maar ook alles daartussen. Dat komt dus niet persé overeen met iemands geslacht. Een transgender persoon is dan iemand die zich identificeert met een ander geslacht dan dat waarmee hij of zij geboren is (of die persoon zich al dan niet operatief lichamelijk conformeert naar dat andere geslacht). Kort gezegd: geslacht is biologie, gender is sociale en psychologische invulling. 

Tegenwoordig wordt heel die nochtans nuchtere kijk weggezet als ‘woke’. Dat is jammer want je mentale gezondheid hangt af van hoe goed je in je vel zit. En als dat vel al helemaal fout aanvoelt wordt het helemaal moeilijk. Het is voor veel jongeren sowieso al een gevecht met gevoelens van onzekerheid en onmacht, laat staan als dit er nog eens bijkomt. Het laatste wat je wil is dat je je zoon of dochter de boodschap meegeeft dat er iets verschrikkelijk verkeerd is met hoe ze zich voelen, of nog erger, dat het hun schuld is, dat ze zich moeten schamen, dat ze je liefde niet waard zijn.

De spirituele kant van de hele discussie, eigenlijk het thema van de namiddag, bleef een beetje onderbelicht, maar het werd wel een heel boeiende bijeenkomst. Het grootste deel van de namiddag ging op aan vragen en een interessant gesprek over de moeilijkheden van jongeren én ouders, en hoe een beetje goede wil en liefde al een hemelsbreed verschil maken. Ik moet denken aan dat reclamefilmpje van die oude arbeider die ’s middags uitgelachen wordt door zijn maten omdat hij met stokjes probeert te eten. Tot je het einde van het filmpje ziet waarop zijn zoon een Chinees meisje mee naar huis brengt en het duidelijk is dat de oude man er misschien niks van terecht brengt maar alleen al het feit dat hij stokjes op de tafel legt, vertelt een verhaal van onvoorwaardelijke liefde van een vader voor zijn zoon. Dat gevoel wil toch elke ouder aan zijn kinderen meegeven.