Webmaidens Grimoire

Zweden is misschien het meest gekend om haar midzomerfeest, maar er is nog een ander feest dat door de Zweden met veel gusto wordt gevoerd en dat is kräftskiva, het “rivierkreeftenfeest”, in de periode waarin de rivierkreeften uit de vele Zweedse meren en rivieren worden gevangen. Eigenlijk is het dus een Zweedse versie van een oogstfeest. Het is vooral een zomers tuinfeest met vrienden en familie waarop uiteraard rivierkreeft (gekookt in water met zout, suiker en dille) op het menu staat, maar ook een heleboel bijgerechten, zoals we van een typisch Zweeds smörgåsbord gewoon zijn, en veel drank en het bijhorend plezier. Het feest wordt traditioneel ook buiten gevierd, om te profiteren van de laatste goede dagen van de zomer. Traditioneel startte het seizoen op de eerste woensdag van augustus, omdat er tussen november en 7 augustus geen rivierkreeften mochten worden gevangen. In Zweden wordt 8 augustus als datum geprikt, al ligt de dag van vandaag die datum niet meer zo erg vast. Het kr...

Herculaneum ligt op een klein uurtje rijden van onze agriturismo, zo'n 7 km van de Vesuvius. Samen met Pompeï zijn het bij de best bewaarde Romeinse ruïnes ter wereld en ze staan al heel lang op onze reisbucketlist. Als we door de straten van de oude Romeinse havenstad lopen, ben ik onder de indruk. De stad is inderdaad bijzonder goed bewaard gebleven. Ik ben helemaal gecharmeerd van de mooie mozaieken en tegelvloeren en van de beschilderde muren in de huizen. Al die schoonheid waar zo veel moeite werd in gestoken en die op die fatale dag in 79 na Christus in één klap werd weggevaagd … Ook al is het bijna tweeduizend jaar geleden, toch doet het iets met een mens. Drie grote hoofdstraten vormen het kader waarbinnen handelshuizen, een bakkerij, openbare toiletten, huizen van rijke kooplui, enz. ... liggen, met elkaar verbonden door binnenplaatsen en zuilengalerijen. Het is hier heerlijk dwalen van patio naar patio en het is helemaal niet moeilijk om je de stad voor te stellen vol men...

Na de toeristische drukte van Sorrento willen we relaxen aan de Fjordo die Crapolla, een verborgen strandje in een diepe kloof waar vooral de locals komen zwemmen. Je geraakt er alleen per boot of via een wandelpad dat vertrekt in Sant'Agata sui Due Golfi (Massa Lubrense). Sant’Agata is zo'n typisch Italiaans stadje, met één hoofdstraat en een kerk die vele malen groter is dan het gemeentehuis. De sfeer is er gemoedelijk en we zijn gecharmeerd van de Harry Potterdecoratie die je overal in de stad ziet: bomen die vol hangen met gouden sleuteltjes met libellenvleugels, banieren van Grifindoro, slangen voor Serpeverde, enz. ... Tegenover onze parking vinden we warempel een quidditchveld! Het hele stadje is versierd en ze hebben er duidelijk veel moeite en plezier in gestoken. Blijkbaar wordt er in de zomer kinderanimatie georganiseerd in dit thema, met ploegen van de vier huizen, en doen niet alleen de kinderen van de stad enthousiast mee. Supertof! Het pad naar Crapolla loopt van...

We zitten hier in de streek van het citrusfruit en dus kan je hier niet om de citroenen heen. Sorrento is de stad van de limoncello - lekker! - maar ook van de nep citroenen in keramiek.  Die citroenen van Sorrento zijn overigens niet de zure citroenen die wij kennen van de supermarkt, maar een speciale kruising die minder zuur en zelfs lichtzoet smaakt. Die Sorrento citroenen hebben ook een veel dikkere pel waarvan de limoncello wordt gemaakt, de typische likeur van hier. Die kan je overigens gemakkelijk zelf maken en elke zichzelf respecterende Trattoria hier in de streekzou zijn eigen artisanaal bereide versie hebben. Ik moet meteen denken aan de lekkere tiramisu met limoncello die Tom meebracht naar ons jaarlijkse BBQ-treffen met vrienden! Als je de toeristenwinkels in de oude stad links laat liggen is dit best een gezellige stad. We genieten van de smalle straatjes. De stad voelt als een oude Italiaanse donna, een beetje in verval maar verder nog heel scherp. Het is zondag en ...

In de zomer komen we met onze coven niet officieel samen – iedereen is op vakantie, wij vertekken zelf morgen ook – maar een jaarfeest als Lughnasadh wil ik toch graag vieren, ook al is het in mijn eentje.  Met Lughnasadh – het eerste oogstfeest – vieren we de vruchtbaarheid van de zomer, met haar lange dagen vol licht en warmte, de rijke kleuren van de overvloedige natuur en de eerste graanoogst. Het is ook het moment om onze eigen oogst te vieren, de zaadjes die we in ons eigen leven geplant hebben met het oog op een welvarende toekomst en waarvan we nu kunnen oogsten. Photo by Melissa Askew on Unsplash LUGHNASADH RITUEEL Nodig voor het ritueel: 3 gele of rode kaarsen (eentje voor de Grote Moeder, eentje voor haar zoon/de God die zich opoffert en eentje voor de zon en de warmte die ze brengt). Heb je geen gekleurde kaarsen, gebruik dan witte kaarsen of theelichtjes (witte kaarsen kan je gebruiken als een vervanger voor gelijk welke kleur kaars). Gebruik kaarsen die niet te lang ...

Ik was op Witchfest heel erg gecharmeerd van een setje met kristallen dat speciaal was samengesteld voor het healen van de chakra’s. Het zuiveren en opladen van chakra’s kan je doen door middel van een meditatie, maar een andere manier is om ze te zuiveren en op te laden of te versterken met behulp van halfedelstenen of chakrastenen. Je kan dat bij jezelf doen maar ook bij iemand anders. Als je daar kristallen voor gebruikt, dan is dat dikwijls met stenen die de overeenstemmende kleuren hebben van de chakra’s. Je kan die stenen uitzoeken door alleen af te gaan op de kleur van de stenen en de kleuren van de chakra’s, of je kan de kleuren combineren met de eigenschappen van de stenen en die van de verschillende chakra’s. Dat is wel even zoeken, maar het loont wel. https://www.etsy.com/be/listing/265292017/chakra-set-raw-chakra-crystals-7-chakra Belangrijk is dat de persoon bij wie de healing gebeurt bij het begin van de healing ontspant. Dat kan met een ademhalingsoefening gecombineerd m...

Soms kom je de oude goden op een heel onverwachte manier tegen. Dat doet mij altijd grijnzen. Ik zag deze week op Facebook een muurschildering passeren in de Franse stad Roubaix. Die stelt het Vrijheidsbeeld voor dat beschaamd haar handen voor haar ogen slaat, uiteraard een verwijzing naar de maniakale en onmenselijke manier waarop Amerika dezer dagen omgaat met migranten, terwijl het net een land is dat stoelt op de ijver van immigrés van overal in de wereld. Muurschildering in Roubaix Dat Vrijheidsbeeld staat aan de baai van New York, als een baken, en is het eerste dat de vele migranten die per schip naar Amerika reisden zagen als ze in Amerika aankwamen. Via o.a. de Red Star Line hier in Antwerpen trokken duizenden mensen  naar het land van belofte. Op het voetstuk van het beeld staat het sonnet The new Colossus (1883) van de Joodse dichteres Emma Lazarus, met de bekende regel “Give me your tired, your poor”, dat beschouwd wordt als een uitdrukking van de Amerikaanse gastvrijhe...

Mijn liefste durft wel eens een kickstarter te backen. Meestal gaat het om dingen die met boardgames of roleplay te maken hebben. Zo kregen we de schitterende uitgaven in huis van Tales from the Loop en de opvolgers daarvan van Simon Stålenhag of de prachtig geïllustreerde mythologische boeken van Johan Egerkrans, allebei fantastiche Zweedse illustratoren. Vorige week kwam daar nog een extra boek bij: een speciale uitgave van de Necronomicon door Cultist Armoury uit Noorwegen. Aangezien wij allebei Cthulhu (de roleplay) spelen, kon hij daar niet aan weerstaan toen hij het boek zag passeren op Kickstarter. Dat boek heeft ondertussen een cultstatus. De Amerikaanse horrorschrijver H.P. Lovecraft vernoemt het in zijn verhalen als een Arabisch grimoire van ene Abdul Alhazred, die het schreef onder de originele titel Kitab Al Azif (of het Boek der Doden). Daarin beschrijft hij o.a. reizen naar wat hij “de naamloze stad” noemt en geeft hij geheime kennis over oeroude goden als Cthulhu en Yog-...

We hebben er ondertussen een traditie van gemaakt om elk jaar een bezoekje te brengen aan de Sinksenfoor en daar samen met T. een ritje te maken op de Polyp, een attractie met karretjes die aan een rotvaart ronddraaien en tegelijk omhoog en omlaag bewegen, als de armen van een reuzenoctopus. Dat gevoel van bijna uit het karretje te vliegen doet ons – getuige de foto’s die mijn liefste elk jaar trekt van aan de zijlijn, hij houdt niet zo van “montagnes russess” en andere snelle attracties -  de gekste bekken trekken en soms zelfs gillen, een mengeling van schrik en plezier. Nadat we terug met onze beide voeten een beetje wiebelig maar toch stevig op de grond staan en de zwaartekracht niet meer voelen in onze buik, belonen we onszelf steevast met een of andere lekkere foorhap, zoals lacquemants, smoutebollen of beignets. Die smaken nergens anders zo lekker als aan de kramen van Delforge of het Booms Frituur dat vroeger elk jaar een paar weken aan de overkant van de steenweg tegenover...

De katten liggen als roadkill op de tegelvloer die fris aanvoelt onder mijn voeten. Het is puffen geblazen, zelfs met de deuren en vensters dicht. Hier in huis voelt het frisser, al is dat relatief: als ik op de thermometer kijk zie ik dat het hier binnen ook 28° warm is. Onder normale omstandigheden was dat al een warme zomer geweest. Nu voelt het als ik de voordeur opendoe om de post te  halen alsof er een baksteen op mijn lijf valt en ik doorheen een warme dikke gelei moet waden als ik naar de brievenbus loop. Het is buiten 36°, dat is ongeveer even warm als die zomervakantie in Italië, toen we puffend in de schaduw van de pijnbomen aan het zwembad lagen. Bron: noodweer.be In Italië is het nu waarschijnlijk naar onze normen onleefbaar, met temperaturen die richting 50° gaan. In heel Europa worden temperaturen opgetekend die vlotjes boven de 30° gaan. Na tien jaar klimmende temperaturen met dank aan de klimaatverandering wordt het waarschijnlijk opnieuw een warmterecord, maar hop...

We hadden via enkele van onze open jaarfeesten al kennis gemaakt met Samon vzw , een heksenvereniging die eigenlijk heel goed aansluit bij de open spirit rond hekserij die we bij Arcadia hoog in het vaandel dragen. Zij organiseren ook open jaarfeesten, workshops en evenementen zoals Witchfest. Ondertussen hebben we elkaar al wat beter leren kennen via de pubmoots die de Pagan Federation sinds dit jaar organiseert en dus zijn we in een soort van “snuffelfaze” beland, want het adagio “samen staan we sterker” geldt ook in heksenland. De organisatie van een evenement als Witchfest is op zich al een huzarenstukje (trust me, ik spreek uit professionele ervaring!), laat staan als je weet dat Samon gedragen wordt door een groepje van vier vrienden. Gelukkig kunnen ze rekenen op een ploegje van enthousiaste vrijwilligers om alles mee in goede banen te leiden. En omdat het ondertussen al de derde keer is dat het evenement werd georganiseerd, zijn eventuele valkuilen ook beter gekend. Al blijve...