Dat magisch moment van een zonsverduistering

Luna had gehuild toen ze de zonsverduistering zag, zei ze. Zo ontroerd was ze geweest. Amara Fay antwoordde droogjes dat het haar niet zoveel had gedaan, maar ze had dan ook niet zoveel met de zon. Ik moest eigenlijk lachen, want als je een zonsverduistering ziet, zie je niet de zon maar net de maan :-).

Als de maan zich in de periode van nieuwe maan precies tussen de zon en de aarde bevindt, dan blokkeert de maan het zonlicht en is de zon even niet meer zichtbaar. De zon en de maan lijken op dat moment  even groot. Dat is natuurlijk niet zo. Maar omdat de zon 400 keer groter is dan de maan en toevallig ook juist vierhonderd keer zo ver van de aarde staat als de maan, lijkt dat wel zo en hebben we een zonsverduistering.

De zonsverduistering van gisteren was helemaal niet te zien in ons land. Alleen in Mexico, Amerika en Canada. Zelfs mijn socials-schuwe schoonbroer had een foto gepost met zijn vriendin, allebei naar boven turend met zo’n typisch brilletje op hun neus. Aan de beelden in het nieuws te zien, was het ginder een gekte van jewelste! Dat was ook zo bij ons in 1999. Iedereen had het er over en je kon zowat overal speciale zonsverduisteringsbrilletjes krijgen. Je kreeg ze als relatiegeschenk, als cadeautje als je meer dan één van een product kocht in de supermarkt, als bijsluiter bij de krant.

De beste plek om de zonsverduistering te zien was eigenlijk in de buurt van Reims in Frankrijk. Een nicht van mijn vader woont daar en dus had ik gevraagd of ik in haar tuin een tentje mocht opslaan. Dat mocht en dus kocht ik in de Carrefour speciaal een tweepersoonstentje, vastbesloten om na het werk in de auto te springen en naar Frankrijk te rijden.

Uiteindelijk bleef ik toch in België. Mijn ouders waren naar de provincie Luxemburg getrokken, waar een vriend van de familie een buitenverblijf had en al zijn vrienden had uitgenodigd. Dat was toen de beste plaats om in België de zonsverduistering te zien. In plaats van naar Reims reed ik op 11 augustus dus gewoon naar Parette om samen met hen dat speciale moment te beleven.

En speciaal was het! Iedereen was opgewonden, papa en zijn vrienden leken wel opgewonden tieners. :-) We reden rond de middag in verschillende wagens de zon tegemoet, de weiden in langs boerenweggetjes om een vrij zicht te hebben op de hemel. Toen het bijna zover was, stopten we de wagens langs de kant van de weg. We waren lang niet alleen daar 'in den bled'. Overal stonden auto's in de berm geparkeerd. We stapten uit, zetten onze brilletjes op en tuurden ademloos en opgewonden naar de zon.

Het indrukwekkendst was de grote schaduw die door de vallei dichter en dichter naar ons toe kwam geschoven. Het werd donkerder en donkerder, en koud! Toen werd het heel stil, alsof de aarde zijn adem inhield. Toen begonnen de koeien in de weiden allemaal tegelijk te loeien. Ze kwamen naar beneden gelopen, klaar om naar de stal te gaan. Het duurde maar een paar minuten, maar het was een echt magisch moment. Het leek wel Tita Tovenaar maar dan in het echt, alsof alles even stil stond. Een kippenvelmoment. Er zijn bijzonder weinig momenten die zo’n gevoel oproepen als toen. Ontzag is het juiste woord.

Het kan blijkbaar tot 400 jaar duren eer een totale zonsverduistering weer voorkomt op exact dezelfde plek. De volgende zonsverduistering in ons land zal pas in 2090 zijn. Dat halen we niet meer. Maar op 12 augustus 2026 zal er wel eentje te zien zijn in het noorden van Spanje. Misschien moeten we onze vakantie al beginnen plannen. 


Bronnen:

Foto: Jordon Conner on Unsplash 


Reacties

Populaire posts van deze blog

Zuiverende eitjes: egg cleansing

De heksenrunen

De numerologie van je heksennaam