Sigrid Storråda
Toeval bestaat niet, wordt gezegd. We moesten dus wel met z’n allen naar Läcko Slott – het mooiste kasteel van Zuid-Zweden – want daar lag de Sigrid Storråda deze week voor anker, een heus vikingschip. Wie Scandinavië zegt, zegt immers vikingen, en daar zijn LARP-ers zoals wij bijna per definitie in geïnteresseerd :-). Bovendien kon je er ook mee gaan varen op het Vänern meer, een unieke belevenis die natuurlijk meteen tot de verbeelding sprak, al waren we niet helemaal zeker (en stiekem ook een beetje bang) of we zouden moeten roeien of niet …
De Sigrid Storråda is een full size replica van het Noorse Gokstad schip, een laat negende eeuws vikingschip dat in 1880 in een grafheuvel werd gevonden in Sandar, een dorp in de buurt van de Sandefjord in Noorwegen. Het nagebouwde schip voldoet wel aan de moderne veiligheidsregels, met zwemvesten, reddingsbootjes, een motor (en de nieuwste aanwinst: een toilet!), al was daar gelukkig niet veel van te merken.
Gelukkig hadden we gereserveerd, want behalve één enkel koppel was het schip helemaal voor ons! We kregen allemaal een houten kist toegewezen waar we onze spullen in mochten opbergen dan ging het richting open water. De kapitein verzekerde ons dat we wel degelijk een stuk zouden mogen/moeten roeien eens het schip weg was uit de baai van Läcko Slott. Dat eerste stuk voeren we met de motor en van die tijd maakten de bemanningsleden gebruik om een beetje meer uitleg te geven over historische figuur waar het schip naar is vernoemd.
Sigrid Storråda was de dochter van een koning, de zus van een koning, de vrouw van twee koningen en de moeder van drie koningen (waaronder Knut de Grote die de helft van het huidige Verenigd Koninkrijk onder de voet liep). Om maar te zeggen dat ze blauw bloed had, iets waar ze zich zelf goed van bewust was. Haar bijnaam is niet voor niets Sigrid de Trotse. Ze was een viking koningin, één van die krachtige madammen waar de Scandinaven zich wel meer op laten voorstaan. Nochtans was ze eigenlijk een Poolse prinses, de dochter van Mieszko I van Polen. Daar is gekend als Świętosława van Polen. Ze werd geboren in Poznań tussen 960 en 972 en stierf in 1016. Wij kennen haar ook als de Germaanse koningin Gunhild.
Sigrid Storråda was om politieke redenen getrouwd met Erik VI van Zweden. Toen die stierf kreeg ze een aanzoek van de Noorse edelman Harald II van Vestfold. Die had zich laten scheiden van zijn vrouw om te kunnen trouwen met de koningin weduwe. Sigrid Storråda had daar geen zin in: als ze zou trouwen met een man die lager in rang was als zijzelf, zelfs één van de Noorse onderkoningen, zou ze haar titel en positie als koningin van Zweden verliezen en daar had ze geen zin in. Sigrid de Trotse inderdaad. Het verhaal gaat dat ze zo veel aanzoeken kreeg dat ze het zat was. Ze liet al haar aanbidders uitnodigen op een groot feest, voerde hen allemaal dronken, en stak de hal in brand waar ze allemaal hun roes lagen uit te slapen. Van krachtige madammen gesproken :-).
Het aanzoek van de Noorse koning Olaf I accepteerde ze uiteindelijk wel. Alles was in kannen en kruiken, tot bleek dat die verwachtte dat ze zich zou bekeren tot het christendom. Dat weigerde ze en dus ging het huwelijk niet door. Olaf I was zo kwaad dat hij haar met een handschoen in haar gezicht sloeg, waardoor ze in het water viel. Sigrid Storråda zwoer dat hij hiermee de dood over zich heen had gebracht.
Uiteindelijk trouwde ze met Sven I Tveskägg (Vorkbaard), de koning van Denemarken (jawel, de zoon van Harald Blauwtand/Bluetooth) en Engeland. Daar kwam in het jaar 1000 ook Noorwegen bij nadat een Zweeds-Deens bondgenootschap Olaf I versloeg en tot zelfmoord aanzette. De belediging was gewroken!
Eens op open water, ging de motor uit en was het aan ons. De roeispanen werden verdeeld en we gingen aan de slag. Normaal gezien moest dat in stilte – anders hadden de Engelsen die noormannen wel horen aankomen op hun stranden :-) – maar ons gezelschap bleek niet zo goed in het stilletjes volgen van het ritme van onze opperviking Ed. “Hey ho”-gewijs roeiden we dus luidruchtig en uit alle macht het meer op. We haalden zowaar 1,5 knoop, een straffe tegenstelling tot de 7 knopen van het professionele roeiteam dat nog steeds het record op zijn naam heeft staan. Hoe die noormannen ooit in onze contreien zijn geraakt is een wonder.
Meer info:
http://www.sigrid.se/
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gokstadschip
De Sigrid Storråda is een full size replica van het Noorse Gokstad schip, een laat negende eeuws vikingschip dat in 1880 in een grafheuvel werd gevonden in Sandar, een dorp in de buurt van de Sandefjord in Noorwegen. Het nagebouwde schip voldoet wel aan de moderne veiligheidsregels, met zwemvesten, reddingsbootjes, een motor (en de nieuwste aanwinst: een toilet!), al was daar gelukkig niet veel van te merken.
Gelukkig hadden we gereserveerd, want behalve één enkel koppel was het schip helemaal voor ons! We kregen allemaal een houten kist toegewezen waar we onze spullen in mochten opbergen dan ging het richting open water. De kapitein verzekerde ons dat we wel degelijk een stuk zouden mogen/moeten roeien eens het schip weg was uit de baai van Läcko Slott. Dat eerste stuk voeren we met de motor en van die tijd maakten de bemanningsleden gebruik om een beetje meer uitleg te geven over historische figuur waar het schip naar is vernoemd.
Sigrid Storråda was de dochter van een koning, de zus van een koning, de vrouw van twee koningen en de moeder van drie koningen (waaronder Knut de Grote die de helft van het huidige Verenigd Koninkrijk onder de voet liep). Om maar te zeggen dat ze blauw bloed had, iets waar ze zich zelf goed van bewust was. Haar bijnaam is niet voor niets Sigrid de Trotse. Ze was een viking koningin, één van die krachtige madammen waar de Scandinaven zich wel meer op laten voorstaan. Nochtans was ze eigenlijk een Poolse prinses, de dochter van Mieszko I van Polen. Daar is gekend als Świętosława van Polen. Ze werd geboren in Poznań tussen 960 en 972 en stierf in 1016. Wij kennen haar ook als de Germaanse koningin Gunhild.
Sigrid Storråda was om politieke redenen getrouwd met Erik VI van Zweden. Toen die stierf kreeg ze een aanzoek van de Noorse edelman Harald II van Vestfold. Die had zich laten scheiden van zijn vrouw om te kunnen trouwen met de koningin weduwe. Sigrid Storråda had daar geen zin in: als ze zou trouwen met een man die lager in rang was als zijzelf, zelfs één van de Noorse onderkoningen, zou ze haar titel en positie als koningin van Zweden verliezen en daar had ze geen zin in. Sigrid de Trotse inderdaad. Het verhaal gaat dat ze zo veel aanzoeken kreeg dat ze het zat was. Ze liet al haar aanbidders uitnodigen op een groot feest, voerde hen allemaal dronken, en stak de hal in brand waar ze allemaal hun roes lagen uit te slapen. Van krachtige madammen gesproken :-).
Het aanzoek van de Noorse koning Olaf I accepteerde ze uiteindelijk wel. Alles was in kannen en kruiken, tot bleek dat die verwachtte dat ze zich zou bekeren tot het christendom. Dat weigerde ze en dus ging het huwelijk niet door. Olaf I was zo kwaad dat hij haar met een handschoen in haar gezicht sloeg, waardoor ze in het water viel. Sigrid Storråda zwoer dat hij hiermee de dood over zich heen had gebracht.
 |
| Świętosława van Polen en Olaf I van Noorwegen Door Erik Werenskiold in de Noorse vertaling van Heimskringla uit 1899 |
Eens op open water, ging de motor uit en was het aan ons. De roeispanen werden verdeeld en we gingen aan de slag. Normaal gezien moest dat in stilte – anders hadden de Engelsen die noormannen wel horen aankomen op hun stranden :-) – maar ons gezelschap bleek niet zo goed in het stilletjes volgen van het ritme van onze opperviking Ed. “Hey ho”-gewijs roeiden we dus luidruchtig en uit alle macht het meer op. We haalden zowaar 1,5 knoop, een straffe tegenstelling tot de 7 knopen van het professionele roeiteam dat nog steeds het record op zijn naam heeft staan. Hoe die noormannen ooit in onze contreien zijn geraakt is een wonder.
Meer info:
http://www.sigrid.se/
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gokstadschip
Reacties