Coven Cuisine: luiewijvenbrood

Als je het hebt over de vruchtbaarheid van de aarde, dan denkt iedereen meteen aan de lente, maar eigenlijk is de herfst een veel betere periode daarvoor. Dan zien we immers het resultaat van die vruchtbaarheid, met de overvloed aan fruit, noten en natuurlijk het graan dat wordt binnengehaald zo tegen het einde van de zomer. Tegenwoordig maken we zelf bijna geen deel meer uit van de keten tussen het land en ons bord – behalve voor het bovenhalen van onze bankkaart aan de kassa van de supermarkt – maar dat was in vroeger dagen wel anders. Er is een reden waarom in bijna alle mythologieën ter wereld de vruchtbaarheid van de aarde zo’n centrale rol inneemt. Dat is zo bij ons maar even goed in China of Zuid-Amerika.

Wie akkerbouw zegt, zegt graan. Graan is dus datgene dat bepalend was voor de overgang van ons nomadisch bestaan naar een sedentair bestaan. Dat mag dan al duizenden jaren geleden zijn, die omwenteling was zo drastisch dat ze nog niet weggewerkt is en blijft voortleven in de verhalen. Misschien dat dat met de industriële revolutie en de uitvinding van het internet ook zal zijn, maar ik durf het toch betwijfelen. In die oude verhalen zijn het de goden die de mens het graan schenken om zich te voeden. Er brood van bakken moesten we zelf doen.

Dat is zo één van die dingen die altijd naar boven komen als we smachten naar een ander leven, weg van de rat race. Dat is bijna altijd een leven waarin we zelf met onze handen in de aarde wroeten en met de oogst van ons hard labeur in de keuken aan de slag gaan. Zelf chilisaus en ketchup maken, zelf brood bakken… Eén van de eerste dingen die ik kocht toen ik alleen ging wonen was een broodmachine. Die paste netjes bij het romantische plaatje dat ik in mijn hoofd van mijn nieuwe opwindende zelfstandige leven had. Het hielp ook dat er net een promotie liep in de Aldi :-). Ik heb die machine nog altijd, al gebruik ik hem zo goed als nooit. Zoals meestal was de realiteit veel minder mooi dan het romantische beeld in mijn hoofd. Ik vind het gat dat het mengmes in het broodkruim achterlaat ook maar niks en om met de hand brood te bakken, neen, dat zag ik mezelf niet doen elke dag. Het duurde dus veertien dagen en toen bleef de machine in de kast...

Vorig jaar kreeg ik voor kerstmis een hippe siliconen broodvorm, met bijhorend receptenboekje. Het ding bleef de eerste zes maanden ook in de kast, maar toen ik het daarna toch eens bovenhaalde om me niet schuldig te voelen op het volgende kerstfeest, bleek het receptenboekje een revelatie. Wat dacht je bijvoorbeeld van brood bakken in de magnetron! Ondertussen bak ik elke dag een broodje, niet in de magnetron maar in de oven. Het kost me maar een kwartiertje. Luiewijvenbrood, inderdaad, maar wel kraakvers en lekker! En heel goed voor mijn zelfbeeld :-)

BENODIGDHEDEN:

• 200g fijne tarwebloem;
• 200g volkoren tarwebloem (of een andere bloemsoort zoals boekweit, spelt, haver, …);
• 25g zaden en pitten (lijnzaadjes, zonnebloempitten, sesamzaadjes, havermout, ….);
• 7g droge gist (1 zakje);
• 5g zout (met jodium);
• 360ml water
• Eventueel een scheutje olie.

Doe alle ingrediënten in een mengkom en meng alles goed door elkaar met een lepel of spatel.

Vet een broodvorm in en doe daar het mengsel in. Als je een siliconevorm gebruikt is invetten niet nodig. Laat minstens één uur rijzen op een warme plek (bijvoorbeeld in de gesloten microgolfoven).

Laat de oven voorverwarmen op 225°.

Bak het gerezen deeg 45 minuten in het midden van de oven. Haal het daarna uit de vorm en bak nog eens 10 minuten met de onderkant naar boven.

Haal het uit de oven en laat afkoelen. Het brood is goed gebakken als het hol klinkt als je er op klopt.

Laat het brood afkoelen en bewaar het in een broodzak (het is wonderbaarlijk hoe goed brood bewaart in een simpele katoenen zak!)