Leven met zon en maan

In tegenstelling tot eeuwen geleden, kregen de meeste heksen van vandaag hun kennis niet van hun moeder of oma, maar van de hogepristeres van een wicca-coven. Wicca is een nieuwe religie, een amalgaam van verschillende “wijsheden” die werden samengeraapt uit verschillende occulte en esoterische stromingen en genootschappen.

Eén van die wijsheden is dat het goddelijke is opgesplitst in een mannelijk deel – de Gehoornde God – en een vrouwelijk deel – de Godin of de Grote Moeder. Volgens die opsplitsing staat de zon voor het mannelijke en de maan voor het vrouwelijke. In veel klassieke wicca-teksten wordt de maan dus automatisch aan de godin gekoppeld (ook al was het net de zon die meestal als vrouwelijk werd), waarbij de wassende maan staat voor haar meisjesaspect, de volle maan voor de moeder en de afnemende maan voor de oude wijze vrouw. Vandaar het symbool dat veel heksen dragen: een cirkel met links en rechts een boogje.

Het jonge meisje, de moeder en de oude wijze vrouw.

Het symbool voor de godin dat veel heksen dragen, gebaseerd op de fazen van de maan.

Heksen komen dus traditioneel samen bij elke volle maan. Dat staat ook met zoveel woorden in The Charge of the Goddess van Doreen Valiente. Als er één tekst is die zo’n beetje als de hekserijbijbel kan worden gezien, dan is het die.

Wanneer je iets nodig hebt, één keer in de maand, en beter bij volle maan, kom dan bijeen op een geheime plek om mij te eren, de koningin van alle hekserij.

Die maandelijkse samenkomsten zijn de esbats, de maanfeesten. Met volle maan zou de magie krachtiger zijn en dat zou de reden zijn waarom die volle maan belangrijk is om samen te komen. Waarschijnlijk was de reden ook gewoon pragmatisch van aard: in een tijd waarin er nog geen straatverlichting was, was het gewoon veiliger en gemakkelijker om samen te komen bij het licht van de volle maan.

Bij Arcadia houden we daar alleszins niet echt rekening mee, behalve als we de energie nodig hebben van een wassende, volle, afnemende of nieuwe maan voor specifiek magisch werk. En dan nog. Omdat we allemaal zo’n drukke agenda hebben, hebben we gewoon allemaal ale dinsdagen geblokkeerd: alle Arcadia bijeenkomsten vallen dus op een dinsdag (tenzij specifiek anders gevraagd), dat is wel zo praktisch.

Behalve de esbats vieren heksen ook de acht jaarfeesten op het jaarwiel. Die volgen de seizoenen en zijn dan weer gekoppeld aan de zon. Voor iedereen die probeert te leven volgens de seizoenen is de band met de zon veel natuurlijker. Dat geldt voor mij persoonlijk ook (en niet alleen omdat ik werk met een vuurgodin). Ook voor de maandelijkse bijeenkomsten die ik wel eens organiseer voor onze coven, en het magisch werk dat we daarop doen, hou ik meer rekening met het jaarwiel – en dus met de zon – dan met de standen van de maan. Zo moet het vroeger ook geweest zijn, vòòr er ooit sprake was van wicca, toen de mensen nog naar de hemel speurden om te weten wanneer ze hun graan moesten zaaien, hun patatten moesten rooien of de koeien uit de bergen moesten halen.

Tegenwoordig wordt er omwille van ieders drukke agenda wel eens geopperd om de jaarfeesten gewoon te vieren op één van de maandelijkse bijeenkomsten, maar daar ben ik geen voorstander van. Beide samenkomsten hebben een compleet ander doel. De esbats dienen om te werken: iets bij te leren, magisch werk te doen voor de ene of de andere, dingen te maken, of godinnen te eren. Jaarfeesten zijn er om te vieren en stil te staan bij het leven, dat in de natuur om ons heen maar evengoed ons eigen leven. Daar mag best tijd voor worden gemaakt, los van de “gewone” bijeenkomsten. Meer zelfs, daar moèt tijd voor worden gemaakt, om je band met de natuur te bekrachtigen en te versterken. En is dat niet net waar het omdraait als je jezelf een heks noemt?