De dans van het lichaam (covenbijeenkomst)

Vanavond heeft Anthea het over de dans van het lichaam. Alle sessies in de Gordel  van Aphrodite gaan over aandacht hebben voor jezelf. Pas als je aardig bent voor jezelf, kan je aardig zijn voor de mensen rondom je. En daar draait het eigenlijk om bij hekserij. Of bij gewoon mens zijn, als je het mij vraagt. Je moet gewoon “goed” zijn, niet alleen voor je omgeving maar ook voor jezelf. Je moet een voorbeeld zijn, een rolmodel.

Eigenlijk gaat het zelfs nog verder dan dat. Heksen hebben geen tempels. Ze komen samen in de natuur, zonder de noodzaak van die stenen muren. Maar dat is eigenlijk helemaal niet zo. Heksen hebben wel degelijk tempels. De mooiste tempel die er is zelfs: hun eigen lichaam. Als je er even bij stilstaat is je lichaam het mooiste cadeau dat je ooit hebt gekregen. Je lichaam is je tempel en je moet er dus verdomd goed zorg voor dragen!

Anthea geeft ons meteen een opdracht mee. We krijgen een heleboel vragen voorgeschoteld waar we goed over moeten nadenken. Hoe is onze relatie met ons eigen lichaam? Dragen we er goed zorg voor? Wat zijn de geschenken die je lichaam je al heeft gegeven zinds je geboorte? Heb je klachten over je lichaam? Wat heeft je lichaam van jou nodig? Zo worden we gedwongen om ons leven en de manier waarop we roofbouw plegen op ons lijf onder ogen te zien. En dat is goed.

Eigenlijk sta ik nauwelijks stil bij mijn lijf. Lijf. Dat klinkt goed, beter dan lichaam. Lijf maakt het persoonlijk. Lichaam klinkt zo klinisch, te ver van mijn bed.

Meestal word ik jonger geschat dan ik werkelijk ben. Dat vind ik wel plezant (al geef ik dat niet toe J). Goeie genen! Nochthans heb ik een beetje een haat-liefde verhouding met mijn lijf. Dat komt omdat ik veel te dik ben. Daar ben ik zelf verantwoordelijk voor: ik eet gewoon te graag en te veel ... Dat is niet goed. Ik ben ook vreselijk onhandig: met mijn beweeglijke handen en wijdse gebaren heb ik al menig wijnglas omgegooid (jawel, ook al over mijn klavier). Dat zit òòk in die genen: mijn broers en zussen hebben ook al allemaal een “Aaaaargh! De laptop!”-moment gehad waarbij een tas koffie betrokken was. Langs de andere kant is mijn lijf beresterk. Toen Kaat op de spoed uit mijn buik werd gescheurd, hadden de artsen mij al opgegeven. Maar mijn lijf was niet van zins te gaan en overleefde vanzelf. Ik ben zo goed als nooit ziek en heb ook geen last van allergieën of astma. Hout vasthouden dat dat zo blijft ...

Mijn lijf heeft me ook twee prachtige kinderen gegeven! Als cadeau kan dat tellen. Natuurlijk is dat het cliché-antwoord dat elke moeder geeft op deze vraag maar gezien de geschiedenis van de geboorte van Kaat was dat toch niet zo’n evidentie als het soms lijkt. Toen ik zwanger was van Dries stond ik onder constante observatie omdat de artsen bang waren dat mijn lijf het niet eens zou zijn met die zwangerschap. Maar het reageerde voorbeeldig en het resultaat was een prachtig teer kindje met de fijnste gelaatstrekken die ik ooit op een baby heb gezien.

Eigenlijk verzorg ik mezelf niet zo goed. Ik geef dat toe. Ik zou moeten sporten, minder en gezonder eten (ik doe al een beetje mijn best door biogroenten te eten, al doe ik dat vooral voor het milieu), algemeen liever zijn voor mijzelf.

Vroeger kon ik uren in bad liggen genieten van het warme water, tot mijn vel helemaal gerimpeld was als dat van een oud besje. Dat was heerlijk relax. Sinds de kinderen er zijn kan ik de keren dat ik dat deed tellen op één hand. In de plaats daarvan strijk ik, dan zet ik mezelf even in standby als het ware. Ik hou niet van strijken, maar de stilte in mijn hoofd al ik strijk heb ik soms echt nodig!

Sporten is niet mijn ding. Dat is het nooit geweest. Ik herinner me hoe ik in de turnlessen in de lagere school bang was van de turntoestellen. Ik zag mezelf echt niet over die hoge bok springen, daarvoor was die veel te hoog. Het hielp niet dat ik last had van hoogtevrees. Maar in de humaniora was ik dan wel weer goed in uithoudingslopen, ook al ging dat aan een slakkegangetje J Mijn ouders zijn helemaal niet sportief en daardoor was sporten prioriteit 459786 ofzo op mijn lijstje. Daarom stuur ik Kaat en Dries nu zonder pardon naar de turnclub! Bewegen doet me nochthans goed. Elke dag rij ik met de kleintjes in mijn kielzog naar school en gewoon dat korte ritje doorheen het park doet wonderen voo mijn lijf. Als ik terug thuis kom, zijn al mijn spieren los en is mijn humeur zo’n tien graden gestegen.

Gezond eten en lekker eten, nog zoiets dat ik niet meteen met elkaar in verband zou brengen. Met een moeder als de mijne, die kookte alsof ze elke dag nog een extra familie te voeden had, moesten we trouwens ook niet kijken op een portie meer of minder. Mijn grootvader langs moederskant vond salades maar ‘konijnenvoer’ en ik vrees dat dat er zo’n beetje ingebakken is. Sorry voor de woordspeling. Ook mijn liefste komt uit een familie van bourgondiers. Geen spoor van slaatjes of magere yoghurt! En hoe je het draait of keert, de beste puree van de wereld maak je nu eenmaal met boter en room en patatten en niks anders! J

Ik ben onlangs naar de tandarts geweest. Dat was al eeuwen geleden terwijl ik dat zelf toch basisverzorging vind. Mijn wijsheidstand moest eruit, de pijn zorgde ervoor dat ik wel moest gaan. Zo werd ik weer bewust van de beperkingen van mijn eigen lichaam, mijn sterfelijkheid. Daar ben ik eigenlijk wel bang voor, al heeft de geboorte van Kaat me geleerd dat ik niet bang ben van de dood an sich... Wel voor het aftakelen van mijn lijf. Die medische controles helpen dus juist om snel in te kunnen grijpen als het nodig is en die aftakeling tegen te houden. En toch heb ik het te druk druk druk om een domme afspraak te maken met de tandarts. Niet goed bezig, Birgit!

Maar zorg dragen voor je lijf is ook zorg dragen voor je geest. Je lijf is meer dan alleen maar een slimme verpakking. Je lijf is je uithangbord, je fierheid. Als je goed in je vel zit (lees: lijf), dan voel je je goed en straal je dat ook uit. Op die manier zorgt een verzorgd lijf ook voor een leven vol sociaal contact. Dat verandert als je je niet verzorgt. Voor je het weet, raak je geïsoleerd ... Ik kan heel goed begrijpen waarom sommige programma’s voor vrouwen in armoede voorzien in een kappersbeurt of een make up sessie. Sommigen vinden dat weggesmeten geld, maar dat is het juist niet! Het gaat erom die vrouwen vertrouwen te schenken, zelfrespect, hen te laten zien dat het niet is omdat je het moeilijk hebt, dat je minder waard zou zijn dan iemand anders! Wie respect heeft voor zichzelf, kan daar kracht uit putten en dingen doen die vooraf onmogelijk leken.

Nadat we daarover hadden kunnen nadenken en van gedachten wisselen met elkaar, wilde Anthea dat we ons lichaam ook zouden voelen. We zouden gaan dansen! We mochten daar een sjaaltje ofzo voor gebruiken, maar dat moest niet. We moesten enkel onze ogen sluiten en dansen. Ze liet ons vier stukjes muziek horen. Bij het eerste stukje moesten we onszelf al dansend lomaken en ons lichaam bewust voelen. Bij het tweede stukje moesten we onszelf helemaal laten opgaan in de muziek, onszelf erin verliezen. En bij het derde stukje moesten we dansen om de godin in onszelf te verwelkomen en te eren. Het laatste stukje tenslotte diende om onszelf weer te gronden.

Dansen vind ik zowiezo super, maar dansen in gezelschap en je daarbij helemaal laten gaan is toch nog iets anders. Ik heb het wel meer dat ik merk dat ik met gesloten ogen sta te dansen op de dansvloer, helemaal weg in de muziek. Tot je tegen de ene of de andere opbotst en je allebei verlegen wegkijkend verder schuifelt J Dit was ook zoiets, ik moest mijn best doen om me erover te zetten dat iedereen me kon zien. Wat natuurlijk absolute quatsch is, aangezien iedereen zijn ogen gesloten had. En toch ... Maar langzaamaan kon ik mezelf als het ware loslaten en dat was een fijn gevoel. Bij het derde stukje merkte ik dat ik vanzelf mijn houding vebeterde. Ik ging als vanzelf rechter dansen, met een strakke rug, minder wild en uitgelaten, eerder ingehouden, vrouwelijk. Ik voelde hoe ik mijn schouders achteruit getrokken hield en mijn kin koninklijk hoog. Mijn borsten kwamen vanzelf meer vooruit staan en mijn buik was ingetrokken. Ik voelde de spanning in mijn onderbuik. Ik was ook vanzelf begonnen met het zwaaien van mijn heupen ... Wat me echter nog het meeste opviel was dat ik mijn handen elegant bewoog, duim en wijsvinger tegen elkaar als een ringetje, net zoals ik dat had geleerd in de buikdanslessen van Nefertari. Zij liet ons buikdansend onze vrouwelijke energie voelen ... En dat deed Anthea vanavond ook.

---
V. De dans van het lichaam

1) Geest én lichaam

In onze huidige maatschappij wordt vaak een onderscheid gemaakt tussen lichaam en geest. “Een gezonde geest in een gezond lichaam” is een gekende uitdrukking, maar al te vaak wordt in de praktijk ofwel het ene ofwel het andere vergeten.

In onze hedendaagse samenleving, die kennis hoog in het vaandel draagt, krijgt de geest in het dagelijkse leven meestal een bevoordeelde positie. Mensen zijn de ganse dag “in hun hoofd” bezig en vergeten daarbij soms dat ze nog een lichaam hebben dat even belangrijk is. Telefoneren, mailen, vergaderen, afspraken maken, lijstjes opstellen, met collega’s overleggen,… en dat meestal allemaal onder de nodige tijdsdruk, want er moet gepresteerd worden. Daarna de kinderen van school gaan halen, nog nadenken wat je allemaal nodig hebt van boodschappen, wat je allemaal nog in orde moet brengen en regelen, luisteren naar hoe iedereens dag is geweest… Hoevelen onder jullie sluiten de (werk)dag af met een zwaar hoofd, nemen ’s middags amper tijd om te eten, zitten de ganse dag achter de computer en de telefoon, moeten thuis ook nog aan vanalles denken en allerlei zaken regelen en vallen dan ’s avonds uitgeput in bed?

De waarheid is dat de geest niet beter is dan het lichaam of méér aandacht verdient. Het lichaam zou minstens evenveel aandacht moeten krijgen, want het is de zetel van onze geest en onze ziel en zonder lichaam zouden we niet kunnen bestaan. Als mensen zijn we lichamelijke wezens.
Het is niet genoeg om een schilderij in je verbeelding te maken, je moet het ook effectief maken. Het is niet genoeg om een idee in gedachten te steunen, je moet er effectief ook gewicht aan geven door ernaar te handelen. Het is niet genoeg om liefde te voelen, we moeten het uitdrukken in knuffels, kussen, tranen, poëzie en muziek.

Het dualistische denken over lichaam en geest laat ons verkeerdelijk geloven dat lichaam en geest op zichzelf staan, maar het één kan niet functioneren zonder het andere. We moeten dus in holistische termen denken over lichaam en geest. Beide verdienen het nodige respect en zorg, zodanig dat ze in harmonie kunnen functioneren.

2) Het lichaam, onze tempel

In onze hedendaagse maatschappij zorgen we te weinig voor ons lichaam en luisteren we er te weinig naar. Wanneer 4 op de 10 inwoners in de Verenigde Staten aan een ernstige vorm van obesitas lijden en in Europa ook reeds veel mensen worstelen met overgewicht, wanneer hart- en vaatziekten bij de top 10 van doodsoorzaken horen, wanneer ziektes zoals fybromyalgie en CVS aan een opmars bezig zijn, lijkt het me juist om te stellen dat we écht niet goed bezig zijn.

Hoe vaak blijven we niet doorgaan en negeren we onze eigen lichamelijke grenzen, ook al zendt ons lichaam ons voortdurend signalen van stress en oververmoeidheid door? Hoe vaak verschuilen we ons achter excuses zoals “het moet” of “we kunnen niet anders”? Pas wanneer ons lichaam ernstig ziek is of ons in de steek laat, voelen we de gevolgen van de roofbouw die we erop gepleegd hebben, de slechte zorg die we eraan besteed hebben. Wanneer we in dit patroon verzeild zijn geraakt, dan zien we ons lichaam niet als iets heiligs, maar als een gebruiksvoorwerp.

We hebben echter maar één lichaam en dat lichaam moet meegaan tot het einde van onze levensloop. Ons lichaam is ons gegeven als een geschenk van de natuur. Als je bedenkt hoe één cel kan uitgroeien tot een volledig functionerend menselijk wezen, als je stilstaat bij wat er tijdens dit proces allemaal mis zou kunnen lopen en dat er na 9 maanden een baby geboren wordt met vingertjes, tenen, zintuigen en organen die alles op een wonderbaarlijk ingenieuze manier laten werken. Als je ziet wat een veerkracht ons lichaam toont om gebroken botten te helen, om te vechten tegen ziektes, sta je dan niet versteld van het wonder dat ons lichaam is? Als je het probeert te ontrafelen, is dit wonder bijna niet te vatten en kan je niet anders dan ontzag hebben voor deze miraculeuze creatie van de natuur.

Het is daarom niet meer dan gepast dat we er het nodige respect en de nodige zorg voor opbrengen om te eren wat ons door de natuur is gegeven. Laat ons het lichaam dus beschouwen als onze eigen tempel en het behandelen zoals het een heiligdom betaamt.

Opdracht:
Denk even na over je eigen relatie met je lichaam. Hoe is die? Zorg je goed voor je lichaam of niet? Op welke manier?
Maak een lijst met alle geschenken die je lichaam je gegeven heeft, vanaf je geboorte tot nu.
Maak een lijst van alle klachten of zaken waar je ongelukkig om bent die te maken hebben met je lichaam.
Maak een lijst van wat jouw lichaam momenteel van jou nodig heeft.
Wat is je conclusie als je ziet wat je allemaal hebt opgesomd? Is er iets dat je zou willen veranderen aan de relatie met je lichaam? Noteer je antwoorden in je magisch dagboek.

3) Mijn lichaam is het lichaam van de Godin

We ervaren allemaal wel eens momenten van fysieke gratie en kracht: hard werk in de tuin, zwemmen in een meer, wandelen in de bossen, mediteren in stilte. En de meesten beschouwen de momenten waarop we de liefde bedrijven of dansen als dé momenten waarop alle gedachten, vragen of bedenkingen ons verlaten en enkel ons lichaam telt, op een elementaire en zelfs instinctmatige manier. Dan voelen we ons lichaam perfect aan in zijn geheel. Alle delen aan onszelf (gedachten, spieren, perceptie, hartslag) vervloeien zodanig met elkaar dat we ons niet enkel een geheel voelen, maar ook voelen dat we deel uitmaken van een nog groter geheel, namelijk het hele universum.

Wanneer we als vrouw een kind baren, staan we er niet echt bij stil, maar bijna elke vrouw, hoeveel eeuwen geleden en van welk continent ook, heeft deze ervaring gehad. Los van mentale constructies, sociale conditionering en fysieke omgeving is dit besef iets wonderbaarlijks. Hetzelfde geldt voor geboren worden en misschien zelfs voor sterven. Wij allemaal hebben 9 maanden lang doorgebracht in de schoot van onze moeder. Dit vrouwelijke lichaam, dat ons helemaal omgaf, ons voedde en ons deed groeien, is de vroegste menselijk ervaring die we hebben opgedaan en hierin schuilt het krachtige essentiële besef dat we in de schoot van de Godin zijn geboren.

Op dit niveau doet het er niet toe hoe je eruit ziet. De kleur van je huid doet er niet toe, eerder het mirakel een huid te hebben en de beschermende en regulerende functie ervan. Het doet er niet toe of je grote borsten hebt of kleine, wat telt is hun functie. De vorm van ons lichaam is irrelevant als je het bekijkt in verhouding met de functie die het lichaam heeft. Op dit niveau zijn we zoals de oeroude Godinnen-beeldjes, vooral belangrijk en geëerd omwille van onze heupen, onze buik en onze borsten. En of je nu ooit zelf leven geeft aan een kind of niet, dat maakt niet uit. Je hebt dat lichaam en de mogelijkheden die het in zich draagt.

“We al come from the Goddess, and to her we shall return”. Ons lichaam is opgebouwd uit dezelfde bouwstoffen (atomen, cellen, chemische verbindingen) waarmee ook Moeder Aarde is opgebouwd.
Hoewel we individuen zijn, zullen we op een gegeven moment terug één zijn met Moeder Aarde en anderen van leven voorzien, net zoals wij van leven werden voorzien.

Ons lichaam is een heilig lichaam, en méér nog een heilig vrouwelijk lichaam, dat voortkomt uit de aarde en dat binnen in zichzelf een nieuw lichaam kan voortbrengen. Het lichaam van de vrouw is zonder twijfel het lichaam van de Godin.

Opdracht:
Om te beginnen gaan we bewegen op muziek (Laïs – Kalima Kadara).
Maak je spieren los, beweeg en stretch met als bedoeling om je lichaam heel bewust te voelen, te beginnen in afzonderlijke delen en uiteindelijk als geheel.
Laat je dan tijdens het tweede stuk muziek (Hevia – Busindre Reel) meenemen op het ritme ervan. Volg je innerlijke lichamelijke impulsen om je bewegingen vorm te geven.
Dans met je lichaam als geheel, voel hoe de muziek je meeneemt, dans tot je je helemaal gedragen weet en één voelt met de muziek en het universum.
In het volgende deel (Urban Trad – Medina) focus je op je vrouwelijkheid, op de Godin in jezelf. Invoceer haar in je lichaam. Op welke plaatsen en hoe voel je haar tot uiting komen?
Neem bij het laatste lied (Enya – After Ventus) een paar minuten om je te gronden. Noteer daarna je ervaringen in je magisch dagboek.

Huiswerkopdracht: 
Veel boeken over rituelen en zelfliefde suggereren het nemen van een speciaal bad. Volg voor deze oefening geen enkel voorgeschreven recept of regel, behalve die van jezelf. Wat is voor jou een ritueel bad? Wanneer kan je een ritueel bad nemen en waar? Hoe zou het er moeten uitzien opdat het voor jou een speciale rituele of heilige ervaring is? Wat heb je ervoor nodig?
Voer dit dan uit op een voor jou geschikt moment. Formuleer hierbij ook je intentie opdat het bad een echt ritueel wordt. Noteer je ervaringen nadien in je magisch dagboek.