Afiyet olsun!
In het kader van de kandidatuur van Brussel als gaststad voor de organisatie van het Parliament of the World's Religions in 2014, waar ik aan meewerk, was ik vanavond uitgenodigd voor een iftaravond bij het Intercultureel Dialoog Platform. Dat is een Turkse organisatie die probeert door dialoog verschillende gemeenschappen te verenigen. De meeste religies en culturen verschillen immers niet alleen maar van elkaar, ze hebben ook vaak veel meer gemeen dan ze dachten. Door elkaars verschillen en gelijkenissen te leren kennen, kom je vanzelf naar meer verdraagzaamheid, samenhorigheid en vrede. Althans, dat is de idee achter het IDP.
Het IDP is eigenlijk een diplomatiek uithangbord voor een ruimere beweging die de leer volgt van Fethullah Gülen, een Turkse moslimintellectueel en imam, die stelt dat een evenwicht tussen spiritualiteit en het materiële superbelangrijk is. Volgems hem hoeven de islam en de moderne wetenschap dus helemaal niet tegenstrijdig te zijn. Het hoeft waarschijnlijk niet gezegd dat hij op zijn minst een controversiële figuur is in sommige moslimlanden, en zelfs in Turkije zelf niet altijd even graag gezien is. Het is waarschijnlijk niet toevallig dat de man al meer dan tien jaar in de Verenigde Staten woont ...
Gülen legt de nadruk op een aantal grote uitdagingen die de moderne moslimwereld dus moet durven aangaan: een goede educatie voor iedereen, de strijd tegen misinformatie, de uitsluiting van armoede en tot slot het samenleven in vrede. Zijn beweging, de Neo-nurcu, hamert dan ook op het belang van degelijk onderwijs. Zelfs in België hebben ze een aantal scholen, zoals het Lucernacollege in Genk, maar dat zijn dus bewust geen moslimscholen. Het is echt de bedoeling dat leerlingen van verschillende origines er vreedzaam met elkaar kunnen leren en dus vooruit gaan.
Om de theorie meteen om te zetten in de praktijk, nodigden de mensen van IDP ons uit voor een iftaravond. Zo'n iftar of avondmaaltijd is een feestelijk gebeuren na een lange dag vasten tijdens de Ramadan. Een hele maand lang vasten moslims van zonsopgang tot zonsondergang. Meestal wordt het "ontbijt" een uur voor zonsopgang geserveerd, wat in het slechtste geval rond een uur of vier 's nachts is, en de eerstvolgende maaltijd tot zestien uur later. Dat zou echt wel niks voor mij zijn.
De bedoeling van het vasten is om opnieuw dichter bij jezelf te komen, een spirituele ervaring. Tijdens de Ramadan ligt de nadruk ook op verzoening, het bijleggen van ruzies, en het helpen van anderen. Moslims zijn tijdens de Ramadan zeer vrijgevig en geven enorme bedragen aan "de armen". 's Avonds worden iftars georganiseerd waarop de hele familie, vrienden en kennissen welkom zijn, zonder onderscheid. Die gezamenlijke avondmaaltijden krijgen daardoor een extra dimensie: het delen van een rijkelijk gevulde tafel na vele uren zonder voedsel en drank, zo'n beetje als kerstmis maar dan zonder de alcohol. :-)
Turken verkiezen water, Marrokanen liever melk, vertelde Serafettin Pektas, de Executive Director van het IDP ons. Speciaal voor ons stond er toch ook een fles Coca-Cola. :-) Ik hield het bij kersensap, heel erg lekker. We kregen dadels, iets waar een Turkse iftarmaaltijd traditioneel mee begint, en geweldig lekker Turks brood met sesamzaad. Linzensoep en een Turks stoofpotje met kruidige rijst volgden, en de maaltijd werd afgesloten met Turks gebak en een sterke hete Turkse thee.We lieten het ons smaken: ‘Afiyet olsun’!
Het IDP is eigenlijk een diplomatiek uithangbord voor een ruimere beweging die de leer volgt van Fethullah Gülen, een Turkse moslimintellectueel en imam, die stelt dat een evenwicht tussen spiritualiteit en het materiële superbelangrijk is. Volgems hem hoeven de islam en de moderne wetenschap dus helemaal niet tegenstrijdig te zijn. Het hoeft waarschijnlijk niet gezegd dat hij op zijn minst een controversiële figuur is in sommige moslimlanden, en zelfs in Turkije zelf niet altijd even graag gezien is. Het is waarschijnlijk niet toevallig dat de man al meer dan tien jaar in de Verenigde Staten woont ...
Gülen legt de nadruk op een aantal grote uitdagingen die de moderne moslimwereld dus moet durven aangaan: een goede educatie voor iedereen, de strijd tegen misinformatie, de uitsluiting van armoede en tot slot het samenleven in vrede. Zijn beweging, de Neo-nurcu, hamert dan ook op het belang van degelijk onderwijs. Zelfs in België hebben ze een aantal scholen, zoals het Lucernacollege in Genk, maar dat zijn dus bewust geen moslimscholen. Het is echt de bedoeling dat leerlingen van verschillende origines er vreedzaam met elkaar kunnen leren en dus vooruit gaan.
Om de theorie meteen om te zetten in de praktijk, nodigden de mensen van IDP ons uit voor een iftaravond. Zo'n iftar of avondmaaltijd is een feestelijk gebeuren na een lange dag vasten tijdens de Ramadan. Een hele maand lang vasten moslims van zonsopgang tot zonsondergang. Meestal wordt het "ontbijt" een uur voor zonsopgang geserveerd, wat in het slechtste geval rond een uur of vier 's nachts is, en de eerstvolgende maaltijd tot zestien uur later. Dat zou echt wel niks voor mij zijn.
De bedoeling van het vasten is om opnieuw dichter bij jezelf te komen, een spirituele ervaring. Tijdens de Ramadan ligt de nadruk ook op verzoening, het bijleggen van ruzies, en het helpen van anderen. Moslims zijn tijdens de Ramadan zeer vrijgevig en geven enorme bedragen aan "de armen". 's Avonds worden iftars georganiseerd waarop de hele familie, vrienden en kennissen welkom zijn, zonder onderscheid. Die gezamenlijke avondmaaltijden krijgen daardoor een extra dimensie: het delen van een rijkelijk gevulde tafel na vele uren zonder voedsel en drank, zo'n beetje als kerstmis maar dan zonder de alcohol. :-)
Turken verkiezen water, Marrokanen liever melk, vertelde Serafettin Pektas, de Executive Director van het IDP ons. Speciaal voor ons stond er toch ook een fles Coca-Cola. :-) Ik hield het bij kersensap, heel erg lekker. We kregen dadels, iets waar een Turkse iftarmaaltijd traditioneel mee begint, en geweldig lekker Turks brood met sesamzaad. Linzensoep en een Turks stoofpotje met kruidige rijst volgden, en de maaltijd werd afgesloten met Turks gebak en een sterke hete Turkse thee.We lieten het ons smaken: ‘Afiyet olsun’!
Reacties