The deed is in the doing
Na vele maanden druk druk druk – en koudwatervrees, ik geef het toe - en wat lichte druk van Fjierra, stuurde ik uiteindelijk toch de lang verwachte mail met de vraag om een toewijding.
Ik moet zeggen dat ik dat zelfs moeilijk vond, om die stap te zetten. Ken je dat, zo’n klein meisje dat schuifelend naar voor komt, onzeker, met de hand van de mama in de rug die zachtjes maar kordaat duwt zodat het meisje niet anders kan dan naar voor komen, al was ze liever onder haar bed gekropen? Zo voel ik mij :-), maar de boodschap die ik op PaGE2008 doorkreeg was het kordate duwtje waar ik het daarnet over had. Daarom dus de befaamde Vraag. :-)
Waarom ik de stap wil zetten?
Ik vind het heel moeilijk om het in woorden te plakken. Vorige week was er een uitzending op televisie over Qui Gong. Kaat en Dries waren heel geïnteresseerd in dat Chinees turnen. Ik legde hen uit hoe er overal in de wereld kleine sterretjes zijn die je niet kan zien, en hoe alles in de wereld vol is van die kleine sterretjes en zo verbonden is. Toen wist ik het weer: die sterretjes, daar gaat het hem om. Paganisme is volgens mij geloven dat we allemaal verbonden zijn, dat wij zelf een brugje zijn tussen de grond en de hemel. Het wonder van de schepping kan niet schoner worden gevoeld dan zo (klinkt dat melig of wat :-), het is perfect wat ik voel als ik naar het danklied van Adam en Eva luister uit Die Schöpfung). Dat is het goddelijke dat we in ons en rond ons voelen, of je dat nu een gezicht geeft of niet.
Ik wil zo’n brugje zijn en streven naar dat evenwicht tussen hemel en aarde in mijzelf, in de mensen en dieren en de wereld algemeen rondom mij. Er zijn misschien verschillende weggetjes te bewandelen om zo’n evenwicht te bereiken, en ze zijn allemaal juist. Het gaat hem om het wandelen, niet om het pad dat je volgt. Alle weggetjes komen uiteindelijk wel ergens uit, je mag alleen niet blijven stilstaan (tenzij je dat bewust doet om iets moois te bewonderen). Dat heb ik nu begrepen, met misschien wat hulp van bovenaf :-) Ik wil nu een weggetje inslaan, misschien komen er nog wel wat aftakkingen, misschien keer ik ooit zelfs een stukje terug, wie weet ... maar die eerste stapjes – zij het wat aarzelend – zijn dan alvast gezet.
Afgelopen zondagavond zag ik – na wat mailtroubles, de wet van Murphy zeker? :-) - de antwoordmail binnenkomen. Eén week had ik nog om drie opdrachten tot een goed einde te brengen. Bwah, aangezien dit zo ongeveer de drukste week is van het afgelopen half jaar kon dit er nog wel bij zeker? Een lichte paniek maakte zich van mij meester, maar ik maande mezelf tot kalmte. Mijn motto is niet voor niets “Alles komt altijd in orde” en ik was er dan ook rotsvast van overtuigd dat dat nu niet anders zou zijn.
Opdracht één leek me op het eerste zicht al niet zo evident: “De eerste opdracht die je krijgt is om speciaal ter voorbereiding op deze dag een goede daad te doen. Dit mag eender wat zijn, zolang jij maar in eer en geweten kan zeggen dat het een echte goede daad is.“
Wat is een goede daad immers? Ik moest daar even over nadenken. Er zijn volgens mij twee soorten goede daden. De meest voor de hand liggende zijn de impulsieve goede daden: een oud dametje de straat over helpen, iemand met een jengelende baby voor laten gaan aan de kassa, iemand geld lenen voor een blikje cola omdat hij net 10 cent tekort komt aan de cola-automaat, de sjaal oprapen die van iemand schouder gevallen is en achter hem aanhollen om hem terug te geven, … Sommige van die dingen zijn al wat trivialer dan andere maar één ding hebben ze allemaal gemeen: het draait om de andere persoon, niet om jou, en je helpt die persoon zonder dat er voor jou iets aan vast zit (al zullen psychologen vast wel iets anders zeggen).
De tweede soort zijn diegene die je met voorbedachten rade doet: lid worden van Natuurpunt, brieven schrijven voor Amnesty International, meehelpen in de keuken tijdens een 11.11.11.-etentje, … Hier gaat het dikwijls om iets abstractere dingen.
Geen van beiden leek me haalbaar: ik kon moeilijk op de loer liggen om oude dametjes te straat-jacken en in de week die komen ging stond er niks op de agenda, tenzij ik mijn abonnement op de Zoo verlengen als een goede daad beschouwde. :-)
Uiteindelijk wist ik het! Ik zou iets gaan doen dat ik – net als de toewijding – al veel te lang had uitgesteld: bloed geven!
Bloed geven, ik heb het tot aan mijn zwangerschap van Kaat in 2004 jaren gedaan. Ik denk nog steeds dat het één van de meest onbaatzuchtige dingen is die je kan doen en je hoeft er geen geld voor te hebben, niks voor te kunnen en zelfs niets eens iets speciaals voor te doen. Je moet alleen een uurtje tijd hebben.
Nu is tijd de laatste weken iets waar ik absoluut niks te veel van heb, dus leek het mij zeer gepast om daar speciaal tijd voor te maken, bij wijze van spreken mijn tijd weg te geven, mijn waardevolle tijd. Aangezien ik maandag niet werk (al zijn er nog een miljoen dingen te doen in ons onafgewerkte huis), zou ik daar de hele namiddag speciaal tijd voor maken.
Bovendien geef je met je bloed bijna letterlijk een stukje van je eigen leven aan iemand anders die je helemaal niet kent. In het Oude Testament (Leviticus) staat het al: het leven van een wezen is in zijn bloed. Volgens de Germanen bezat iemands bloed diens kracht, dat is ook waarom zij bloedoffers brachten aan de goden. Ze sprenkelden het bloed over de muren, de godenbeelden en zichzelf: “bleodsian” in Oud-Engels, wat later door de Katholieke kerk werd overgenomen en “blessing” werd. Als dat weer niet toepasselijk was … Blessed be.
Maandagnamiddag sprong ik dus in de auto en reed naar het Bloedtransfusiecentrum naast het UZA. Ik was het al bijna verleerd, zo lang was het al geleden, maar blijkbaar zat ik toch nog net in hun computersysteem. 2003 moet het geweest zijn, schandalig. Ik herinner me nog de eerste keer dat ik ging bloed geven. Dat was ergens begin van de jaren negentig. Mijn vriend van toen, Filip, was voorzitter van een jeugdhuis in Vossem en de hele bende ging dus bloedgeven in het zaaltje achter het jeugdhuis. Heel het dorp ging bloedgeven, het was altijd een drukke bedoening en je moest lang aanschuiven. Het bruine biertje achteraf, dat zorgde voor de sfeer. Ik weet nog hoe nerveus ik was en hoe Filip daarmee moest lachen. Die naalden, mensen lief, wat leken die dik! Dik zijn ze nog altijd, en de prik vind ik nog steeds vreselijk, maar dat neem je er graag bij als je weet dat jouw o zo kleine bijdrage misschien wel iemands leven kan redden.
Toen ik daar zo lag, was ik zelfs een beetje nerveus, maar dat ging snel over. Het was alsof de wereld stil stond in die ruimte, alsof je in een ander wereld was. Het was er stil en rustig, ook al hoorde je links en rechts bliepjes en andere rare geluidjes. De verpleegsters spraken met zachte stem en liepen op hun witte rubberen zolen geluidloos tussen de bedden door. Verbazingwekkend, hoeveel mensen zomaar op een werkdag het beste van zichzelf komen geven! Het bloed liep doorheen buisjes, mensen lazen rustig een boekje en ik bekeek alles kalmpjes. Het was voorbij voor ik het wist, al was ik wel anderhalf uur weg geweest. Ik was helemaal rustig toen ik terug naar mijn auto liep, moest lachen met de parmantige kippen en hanen op de parking van het UZA en besloot dat het een mooie dag was. Dit moest ik geheid meer doen!
Ik moest ook lachen in het naar huis rijden: op de radio hoorde ik een spotje om mensen aan te zetten om te komen bloedgeven nu zaterdag. Het is dan blijkbaar een speciale opendeurdag in alle bloedtransfusiecentra … Was dit een voorbeeldje van synchroniciteit?
De tweede opdracht leek me zo mogelijk nog moeilijker, gezien mijn agenda: “De tweede opdracht die je krijgt is een creatieve opdracht betreffende je spirituele pad en ontdekkingstocht. Om het wat makkelijker te maken mag je zelf beslissen op welke manier je deze opdracht het liefst vervult. Iemand die goed is met taal kan bijvoorbeeld een mooi gedicht of een meditatie schrijven, iemand die goed is met de handen kan bijvoorbeeld een mooi gewaad maken, of een schilderij, of een beeldje… Het mag opnieuw eender wat zijn, zolang het maar diep uit jezelf komt. “
Ik weet dat iedereen meteen denkt aan woorden als ze die opdracht met mij in verband brengen, maar zelf zou ik eerder iets met mijn handen doen, iets plastisch waar je letterlijk de energie uit je handen en je lichaam in je werkstuk voelt vloeien. Maar hoe? Het moest iets zijn dat ik ’s avonds na acht uur kon doen (want dan ben ik meestal pas thuis van mijn werk) en in slechts een paar dagen: ik had enkel maandag, dinsdag en donderdag om eraan te werken. Ik besloot om moderne hulpmiddelen te gebruiken.
Ik ben al een hele tijd aan het nadenken over iets dat ik in het MUHKA heb gezien. Op mijn verjaardag waren Bart en ik eerst gaan ontbijten en daarna waren we het museum in gedoken, iets dat ik heel graag doe maar waar Bart meestal van gruwt – althans van mijn keuze van musea :-). In de permanente collectie van het MUHKA hangt een werk van een Amerikaanse kunstenares die een overzicht heeft gemaakt van onze cultuur en geschiedenis aan de hand van een soort van kijkplaten. Ze heeft hele grote vellen volgedrukt met kleine fotootjes – zwart wit – met daaronder een zinnetje uitleg. Dat waren even goed fotootjes uit de krant als tekeningetjes als beelden als … alles kon. Dàt vond ik geweldig! Ik dacht meteen aan een soort van vrouwelijke encyclopedie, waarbij ik collage-alfabetten zou maken van A tot Z maar met beelden die vrouwelijke eigenschappen – sterktes maar ook zwakheden – zouden voorstellen. Bijvoorbeeld: een fotootje van Angelina Jolie staat voor “aantrekkelijk”, de Mona Lisa staat voor “zelfbewust”, met alle andere letters daar tussenin. Op die manier kan je hele plakboeken maken, heel verschillende combinaties, die allemaal zelf een profiel van een onbepaalde vrouw voorstellen. Bedoeling is om te laten nadenken over jezelf: als je zo’n profiel zou zien, zou je je dan bewust worden van je eigen eigenschappen? Zou je zelfbewuster worden? Ik had er heel snel een woordje over gewisseld met Fjierra maar we waren er niet verder op in gegaan. Ik besloot om dit idee aan te passen naar deze opdracht maar hem wel te vereenvoudigen gezien de weinige tijd die ik had: ik zou een godinnenalfabet maken.
Dus verbande ik dinsdagavond Bart van zijn computer (want ik heb geen Photoshop op de mijne), zette een tas kamillethee en begon er aan. Ik wou godinnen kiezen van A tot Z, maar dan wel er die godinnen uitpikken die misschien wat extra betekenis hadden voor mij. Bovendien wou ik met kleurrijke beelden werken die de volle glorie van onze wereld laten zien, uiteindelijk staan alle godinnen voor mij voor één ding: de kracht en de schoonheid van de natuur, en dat moest er zeker uit springen. Het moesten ook godinnen zijn uit verschillende culturen. Voor mij zijn alle godinnen aspecten van één groter geheel, en het maakt dus niets uit waar je woont of welke kleur je hebt. Dus mochten er zeker niet alleen de populaire westerse godinnen in zitten. Ik wou er ook geen te moderne fantasy stijl tekeningen in steken omdat ik die meestal nogal oppervlakkig vind, neen, het moesten liefst oudere beelden zijn die laten voelen hoe diepgeworteld de godin is in onze wereld en hoe lang zij al onder ons is ... En uiteraard mocht Onze Lieve Vrouw niet ontbreken :-)
De meeste godinnen koos ik intuitief, op basis van de beelden. Veel eigen foto’s van godinnenbeelden had ik niet, maar die die ik wel had stak ik er tussen. De herinnering aan het moment waarop ik de foto’s trok zat meteen ook mee in het hele kunstwerk. Al snel wist ik ook dat ik niet alle letters van het alfabet zou vinden: geen godinnen die beginnen met een U (al zocht ik het hele net af) , en geen mooie beeldjes van godinnen met een Z. Maar kwam dat even mooi uit, daarmee bleef mijn hele bladspiegel in evenwicht, alsof het zo moest zijn :-)
Uiteindelijk werden het vierentwintig godinnen, die ik intuitief uitkoos. Het leek wel alsof ze me aanspraken, alsof ze allemaal bij mij waren, en ik voelde me schudlig als ik wel koos voor de ene maar niet voor de andere. Maar ik bleef bij mijn keuze, al moet ik zeggen dat ik zo hard mijn best aan het doen was, dat ik Onze Lieve Vrouw van Vlaanderen eerst zelfs was vergeten. Ze hoort volgens de puritanisten onder ons dan ook niet thuis onder de godinnen, al is ze voor mij dè godin van hier. Volgens mij is ze een christelijke variant van onze eigen godin van het land: Freya of Brigandu, afhankelijk waar je in ons land woont.
Ik moet zeggen dat ik wel aangenaam verrast was door mijn intuitieve aanpak: bijna alle godinnen die ik er vanzelf instak zijn moedergodinnen of godinnen van het land die wel eens een wapen durven vastpakken. Precies zoals de in oorlogstenue geklede Brigandu, de godin van hier.
Dinsdagavond was ik natuurlijk lang niet klaar, al werkte ik tot één uur ’s nachts door. Donderdagnacht was mijn collage eindelijk klaar. Nu nog afprinten op het werk en inkaderen.
De derde opdracht was ik al begonnen maar zou ik overdag moeten afwerken: “... een verslagje schrijven over je persoonlijke ervaringen terwijl je de eerste twee opdrachten tot een goed einde bracht, waarom je juist die opdrachten hebt gekozen (waarop heb je je keuze gebaseerd toen je je goede daad selecteerde & over je creatieve proef besliste), hoe deze zich verhouden tov je spirituele pad, hoe je je voelde terwijl je ze uitvoerde, enz... Geef zo veel mogelijk informatie, niet alleen over de feiten, maar vooral over je gevoelens. Je mag dit zo kort en zo lang als je wilt maken, maar hou er wel rekening mee dat het compleet dient te zijn...”
Daarna nog vlug de winkel inspringen voor garnalen voor de cake & wine – de cocktailsaus had ik helemaal zelf gemaakt, zo zat er toch iets van mijzelf in :-)
Hoera! :-)
Aditi (India)
In het hindoeïsme is Aditi ("grenzeloos", "vrij van beperkingen" of "oneindigheid") een godin van het hemelgewelf, het bewustzijn, het verleden, de toekomst en de vruchtbaarheid. Ze is een moedergodin, de personificatie van de aarde. Ze is een oude godin, moeder van verschillende andere goden, o.a. Vishnu. Ze wordt vaak geassocieerd met de onsterfelijke koe en ze belichaamt oneindig licht en eendracht. Ze kan ziekten genezen en gelovigen verlossen van hun zonden, ze heeft te maken met de mens als universeel en goddelijk wezen. Haar zus Diti staat juist in verband met het individuele en aparte in de mens.
Brigandu (Gallië)
Over Brigandu is niet zoveel geweten, behalve dat zij de Gallische vorm is van Brighit. Gallië was wel nogal beïnvloed door de Romeinse cultuur, Brigandu wordt ook wel gezien als Minerva maar dan in haar aspect van oorlogsgodin. Brigandu is een godin van het land, van het vuur, maar ook van het schrijven, genezing en vruchtbaarheid. Ze is een echte moedergodin. Zij is ook diegene die ik gezien heb, denk ik, in de meditatie waarin we een geschenk van de godin ontvingen en waarin ik een scroll van vuur en een pijl van haar kreeg. Zij is alleszins een godin van onze contreien.
Cybele (Fryggia)
Cybele of Kybele was een van oorsprong Frygische godin, werd door de Romeinen gelijkgesteld aan de Griekse Rhea. Cybele was de Magna Mater (Moedergodin of Grote Moeder), en werd vereerd als vruchtbaarheidsgodin. Ze is de godin van dood en wedergeboorte.
Diana (Rome)
Diana wordt gezien als de Romeinse godin van de jacht en is als zodanig het evenbeeld van de Griekse godin Artemis. Ze is de zus van Appolo en net zoals hem is ze een godheid van licht en leven. Ze draagt op een liefdevolle beschermende manier zorg voor het jonge leven, zowel in de natuur als onder de mensen. Ze is dan wel de godin van de jacht, ze beschermt ook de dieren van het bos, vooral de jonge dieren. Ze is de godin van de jacht, de vruchtbaarheid, de geboorte en de wilde natuur. Als godin van de jacht heeft ze ook een gewelddadige en agressieve kant. 's Nachts rijdt ze door de hemel op een zilveren strijdwagen getrokken door witte herten. Ze spant haar zilveren boog en schiet pijlen van zilver licht. Ze heeft ook een zachte kant als godin van de maan.
Epona (Gallië)
Epona was een Gallische vruchtbaarheidsgodin. Ze was beschermster van paard en ruiter en werd afgebeeld met een paard soms met een veulen.
Freya (Scandinavië)
Speciaal voor Elenor :-)
Freya is de Noordse godin van de vruchtbaarheid, de liefde en de wellust. Ze was mooi en machtig en niet bang. Van tijd tot tijd wierp ze zich mee in één of andere veldslag. Als het er op aankwam wierp ze zich met evenveel vuur in de strijd als een Walkure. Als vruchtbaarheidsgodin heeft zij veel aspecten van de Moedergodin.
Gaea (Griekenland)
Zij is de oermoeder, de Aarde, die ontstond uit de Chaos aan het begin van de dingen. De Chaos bevatte alle basisbestanddelen, de vier elementen aarde, water, lucht en vuur. Daaruit ontstond onder anderen Gaea. Haar Romeinse naam is Tellus of Terra.
Hathor (Egypte)
Hathor betekent Huis van Hor(us) en is een Moedergodin in de Egyptische Mythologie, "moeder van de moeders" en "moeder van de goden" genoemd. Het woord 'huis' werd in de oude Egyptische cultuur overdrachtelijk gebruikt voor het moederlichaam, dat symbolisch als een vat werd beschouwd, in dit geval alomvattend.
Zij werd in haar oudste vorm daterend van 2700 v.Chr. afgebeeld in de vorm van een koe, later soms ook met een leeuwenkop in associatie met haar verschrikkelijke aspect Sekhmet. Soms had zij twee gezichten, een dat vooruit keek en het andere dat terugkeek. In later tijd kreeg Hathor hoe langer hoe meer attributen van de troongodin Isis en werd met haar vereenzelvigd. Isis-Hathor (de vereniging van Hathor en Isis) was de meest populaire godin van heel Egypte. Deze godin was een toonbeeld van schoonheid, vreugde, macht en moederschap. Ze was een godin die vele associaties had en dus veel invloed, zij was de ultieme godenkoningin.
Ishtar (Mesopotamië)
Ishtar is een van de godinnen uit het antieke Mesopotamië. Ze is de Akkadische tegenhanger van de Sumerische godin Inanna en de in gangbare Nederlandse vertalingen van de Bijbel genoemde Astarte.
In bezweringen, gebeden, mythen, inscripties etc. werd Ishtar vereerd en aangeroepen als de brenger van levenskracht. Maar er was ook een donkere kant aan deze godin van leven. Als godin van vruchtbaarheid en seksualiteit had zij tevens de kracht landbouwgrond te vernietigen en dieren onvruchtbaar te maken. Ze werd aangeroepen als godin van de oorlog, tijdens veldslagen en achtervolgingen
Juno (Rome)
Zij is een godin van het zuivere licht, vooral van het licht van de maan en daarom even als alle maangodinnen een godin van de vrouwen, een ideaal van een Romeinse matrona, die als koningin op haar verheven troon in de hemel zetelt. Zij waakt vooral over de vrouw als echtgenote en als moeder, en bijna alles, wat tot haar eredienst behoort, heeft betrekking op haar verhouding tot de vrouwelijke sekse. Kalmte en waardigheid behoorden tot het karakter van Juno (dat klinkt herkenbaar :-)).
Kálii (India)
Ze ziet er afschrikwekkend uit met woest opengesperde ogen, uithangende tong en vier armen. Meestal houdt ze in één van haar handen een zwaard vast en in een andere een afgehakt hoofd. Ze draagt een halssnoer waaraan 51 mensenhoofden hangen. Ze wordt meestal in een danspose afgebeeld, of soms met één voet staande op haar neergevallen echtgenoot. Zij wordt ook wel Kalikamata (zwarte aardmoeder) of Kalaratri (zwarte nacht) genoemd. De Sikhs aanbidden haar als Kottavei.
In het Puranische hindoeïsme wordt Kálii Shakti gezien als een destructief en creatief aspect van God en als de goddelijke Moeder of Shakti. Kálii Shakti is de woeste kant van Devi, de energie van God, die fundamenteel is aan alle andere Hindoe goden. Deze Káliká Shakti wordt wel afgebeeld met vier armen. Shiva is dan de goddelijke Vader of het schouwende aspect van God. Kálii wordt in het Puranische hindoeïsme ook beschouwd als de vernietiger van kwade geesten en de beschermer van gelovigen. Haar naam lijkt afgeleid te zijn van het woord 'kala' (In het Sanskriet is betekent de vrouwelijke vorm van kala 'zwart' of 'tijd' - tijd in de vorm van dood); het betekent ook zwarte vrouw, in tegenstelling tot haar partner, Shiva, die wit is. Ze is onder nog vele verschillende namen bekend zoals: Bhowani Devi, Sati, Rudrani, Parvati, Chinnamastika, Kamakshi, Uma, Menakshi, Himavati, Kumari.
Lilith (Hebreeuws)
Lilith wordt door sommige auteurs als een Hebreeuwse Godin beschouwd, naast Asherah, Ashtoreth en de Cherubijnen en geassocieerd met de archetypische oerslang.
In de Sumerische (Zuid-Mesopotamische) stad Erech (Uruk) was Lilith een van de nu-gig's; de zuiveren of vlekkelozen, die er als heilige vrouwen werden geëerd. Lilith was hogepriesteres van de tempel van Inanna en werd door de godin uitgezonden "om mannen van de straat te halen". Deze namen deel aan tempelrituelen zoals die op gepaste tijden overal in de matriarchale samenlevingen uit de Oudheid in de tempels, over een ruim gebied rondom de Middellandse Zee verspreid, gangbaar waren, tot in Egypte toe, de hieros gamos. Lilith wordt in dat verband al in een fragment van een Sumerisch tablet genoemd als een jong meisje, de 'hand van Inanna'.
Minerva (Rome)
Minerva was de Romeinse equivalent van de Griekse godin Pallas Athena. Zij was de god van de oorlog, de wijsheid en de schepen. Minerva of Menerva is een personificatie van de goddelijke macht van het verstand, van de vindingrijkheid van de menselijke geest. Zij is herkenbaar aan haar helm en de aegis (het geitenvel met de kop van het monster Gorgo) op haar borst.
Nike (Griekenland)
Nikè is niet alleen de godin van de overwinning in de strijd, maar van elke zege in een wedstrijd behaald, ook van het welslagen van een onderneming met moeite en inspanning ten einde gebracht. Vandaar dat zij bij verschillende gelegenheden werd aangeroepen en haar dikwijls dankoffers werden gebracht. Afzonderlijke tempels en feesten had zij daarentegen niet veel, daar zij gewoonlijk alleen voorkwam in het gevolg van andere goden.De Nikè was in de ogen van de Grieken niet zelf verantwoordelijk voor de zege, die eer kwam de goden toe, men zag haar vooral als de boodschapper.
Gewoonlijk werd Nikè afgebeeld als een jonge, schone vrouw met een palmtak in de handen en een lauwerkrans op het hoofd, terwijl wapenen en zegetekenen haar omringen. Meestal is zij gevleugeld.
Onze Lieve Vrouw (Vlaanderen :-))
Hoeft dit extra uitleg? :-)
Pomona (Rome)
Ik weet niet meer hoeveel appels ik aangeboden gekregen heb op mijn verschillende reisjes naar de andere wereld, maar ik denk dat ik zo ongeveer een fruitkraam kan beginnen :-). Pomona mocht dus zeker niet ontbreken in het lijstje. Ze is de Romeinse godin van de boomvruchten. Ze bezat een pomonal (heilig bos) op de weg naar Ostia (ongeveer 20 km van Rome). Haar eredienst werd verzorgd door haar eigen priesters van Pomona, wat wijst op een oude verering. Omdat pomum (boomvrucht) in latere tijden steeds meer ging slaan op appels (vandaar "pomme" in het Frans) werd Pomona steeds meer beschouwd als godin van de appels, terwijl ze eigenlijk alle boomvruchten patroneerde.
Qetesh (Egypte)
Qetesh (ook Qetshu, Qadesh, Kadesh, Qatesh, Qadeshet, Qudshu, Quodesh) was in de Egyptische en de Kanaänitische mythologie een godin van liefde en schoonheid (eerder dan vruchtbaarheid). Als populaire godin werd zij uiteindelijk als een aspect van de even populaire godin Hathor beschouwd. Zij krijgt het etiket "Vrouwe van de Hemel, Meesteres van alle Goden, Oog van Ra, Ene zonder tweede" toegekend.
Rhea (Griekenland)
In Athenes tijd was Rhea's epitheton Pandora, de allesgevende. Ze was de Moeder der goden. Haar titels verwijzen naar haar verschillende functies. Als Rhea Cronia stond ze in verband met het tijdsverloop. Als dodengodin werd ze ook Coronis (kraai) genoemd; als Coronis was ze ook de maagdelijke moeder van Asclepius, de god van de genezing. Als Britomartis was ze de Maagd, als Diktynna de Wetgeefster van de berg Dikte. Als Aegea was ze de grondlegster van de Aegeïsche beschaving. Een andere naam was Dindumene. Adrastea ('onontkoombare') was waarschijnlijk een titel voor Rhea of Rhea Cybele als moeder die het recht uitspreekt over de mensen. Net als Cybele werd ze Magna Mater, 'Grote Moeder', genoemd, of Magna Mater deorum Idaea, 'Grote moeder van de goden, vereerd op de berg Ida'.
Sekmeth (Egypte)
Sekhmet (de Machtige), ook Sakhmet, Moet-Sekhmet of Hathor-Sekhmet, is een godin uit de Egyptische mythologie, ook wel het Oog van Ra genoemd. Ze is de vrouw van Ptah, en door sommigen werd ze gezien als de moeder van Nefertem. Sekhmet had een leeuwenkop en was de godin van de vergelding, ziekte en leeuwinnen. In de ogen van de Egyptenaren was ze een zeer krachtige godin. Sekhmet symboliseerde de verwoestende kracht van de zon. Haar cultus vond vooral plaats in Memphis.
Sekhmet is de destructieve vorm van de godin Hathor of Moet, en de dochter van Ra. In de Egyptische mythologie was de zonnegod Ra de eerste farao, maar op den duur werd zijn menselijk lichaam oud en de mensen hoonden hem weg. Hierop zond hij Hathor in de vorm van Sekhmet naar de aarde, waar de godin haar bloeddorst op de mensen botvierde. Uiteindelijk lieten de goden haar een meer van bier drinken, waarvan Sekhmet dacht dat het bloed was, om zo de slachtingen een halt toe te roepen.
In de loop der tijd vereerden de Egyptenaren Hathor en Sekhmet als twee verschillende godheden, hoewel zij oorspronkelijk aspecten van dezelfde godheid waren. Sekhmet kon ziekten veroorzaken, maar werd ook vaak aangeroepen om een ziekte te genezen. In haar genezende vorm stond ze ook bekend als Werethekau.
Taweret (Egypte)
Taweret (Oud-Egyptsich 'Zij die groot/alomvattend is', Oud-Grieks Τοερις, Toëris) was in predynastische tijden een moedergodin in de Egyptische mythologie, die op talloze amuletten is terug te vinden. Uit het Oude Rijk dateren veel getuigenissen van de verering van deze godin. Samen met de archaïsche god Bes was zij ook beschermgodin bij geboorte en eerste zoogtijd. Taweret werd dan ook afgebeeld als een drachtig vrouwelijk nijlpaard, een dier dat bekend stond voor bescherming van haar jongen. Zij kon bovendien worden afgebeeld met kenmerken van een leeuw of een krokodil (deze eventueel op de rug dragend) en had dan een apotropaeïsche functie (moest de boze geesten of demonen wegjagen). Taweret werd vaak aanroepen bij bevallingen om vrouw en kind te beschermen (hoog sterftecijfer in kraambedden) en werd hierom ook afgebeeld met een dikke buik en zwaar doorhangende borsten.
Venus (Rome)
Venus, de Romeinse godin van de liefde, oorspronkelijk een Ouditalische vegetatiegodin, beschermster van tuinen en wijngaarden, werd later vereenzelvigd met de Griekse Aphrodite. Haar Etruskische equivalent is Turan.
Wadjet (Egypte)
Wadjet (ook bekend als Wadjit) was een oude godin in de Egyptische mythologie.
Zij is vooral bekend van één van de vijf namen van de farao, de nebty-naam of de naam van de twee godinnen Wadjet en Nekhbet. Wadjet stelde het noorden voor en werd voorgesteld door een cobra, de uraeus, die zich opricht om gif te spuwen naar eenieder die het waagde de koning te bedreigen. Nekhbet was een giergodin die het zuiden voorstelde. Samen vormden zij het sieraad dat het voorhoofd van de farao opsmukte. Wadjet werd vooral vereerd in Boeto in de delta en kon soms ook als leeuwin voorgesteld worden, daarmee verwijzend naar Sekhmet, de verschrikkelijke vorm van de zon. Haar naam verwijst naar het groen van de papyrusplanten van de delta.
Xochiquetzal (Zuid-Amerika)
Xochiquetzal is de Azteekse godin van de aarde met betrekking tot de bloemen, planten, spelletjes en dans. Maar bovenal was ze de godin van de liefde. Ze was ook de beschermer van kunstenaars, prostituees en zwangere vrouwen. Haar naam betekent letterlijk: "bloem veren". Dit waren dan ook de symbolen waar ze vaak mee werd afgebeeld.
Yemaya (Latijns-Amerika)
Yemayá (onder verschillende namen bekend, zie beneden) is een Orisha binnen de Ifa-religie van de Yoruba in West-Afrika. Slaven hebben elementen van deze religie meegenomen naar Latijns-Amerika. Hierdoor wordt Yemayá ook vereerd in andere religies zoals de Cubaanse Santería en de Braziliaanse Candomblé. Yemayá wordt gezien als de godin van de rivier Ogun en bij extensie van de oceaan, en als godin van vruchtbaarheid en moederschap. Yemayá" is een verbastering van de uitdrukking Yey Omo Eja, wat zoiets betekent als "Moeder wiens kinderen vissen zijn". Deze naam verwijst naar de speciale band met het water, met de zee.
Ik moet zeggen dat ik dat zelfs moeilijk vond, om die stap te zetten. Ken je dat, zo’n klein meisje dat schuifelend naar voor komt, onzeker, met de hand van de mama in de rug die zachtjes maar kordaat duwt zodat het meisje niet anders kan dan naar voor komen, al was ze liever onder haar bed gekropen? Zo voel ik mij :-), maar de boodschap die ik op PaGE2008 doorkreeg was het kordate duwtje waar ik het daarnet over had. Daarom dus de befaamde Vraag. :-)
Waarom ik de stap wil zetten?
Ik vind het heel moeilijk om het in woorden te plakken. Vorige week was er een uitzending op televisie over Qui Gong. Kaat en Dries waren heel geïnteresseerd in dat Chinees turnen. Ik legde hen uit hoe er overal in de wereld kleine sterretjes zijn die je niet kan zien, en hoe alles in de wereld vol is van die kleine sterretjes en zo verbonden is. Toen wist ik het weer: die sterretjes, daar gaat het hem om. Paganisme is volgens mij geloven dat we allemaal verbonden zijn, dat wij zelf een brugje zijn tussen de grond en de hemel. Het wonder van de schepping kan niet schoner worden gevoeld dan zo (klinkt dat melig of wat :-), het is perfect wat ik voel als ik naar het danklied van Adam en Eva luister uit Die Schöpfung). Dat is het goddelijke dat we in ons en rond ons voelen, of je dat nu een gezicht geeft of niet.
Ik wil zo’n brugje zijn en streven naar dat evenwicht tussen hemel en aarde in mijzelf, in de mensen en dieren en de wereld algemeen rondom mij. Er zijn misschien verschillende weggetjes te bewandelen om zo’n evenwicht te bereiken, en ze zijn allemaal juist. Het gaat hem om het wandelen, niet om het pad dat je volgt. Alle weggetjes komen uiteindelijk wel ergens uit, je mag alleen niet blijven stilstaan (tenzij je dat bewust doet om iets moois te bewonderen). Dat heb ik nu begrepen, met misschien wat hulp van bovenaf :-) Ik wil nu een weggetje inslaan, misschien komen er nog wel wat aftakkingen, misschien keer ik ooit zelfs een stukje terug, wie weet ... maar die eerste stapjes – zij het wat aarzelend – zijn dan alvast gezet.
Afgelopen zondagavond zag ik – na wat mailtroubles, de wet van Murphy zeker? :-) - de antwoordmail binnenkomen. Eén week had ik nog om drie opdrachten tot een goed einde te brengen. Bwah, aangezien dit zo ongeveer de drukste week is van het afgelopen half jaar kon dit er nog wel bij zeker? Een lichte paniek maakte zich van mij meester, maar ik maande mezelf tot kalmte. Mijn motto is niet voor niets “Alles komt altijd in orde” en ik was er dan ook rotsvast van overtuigd dat dat nu niet anders zou zijn.
Opdracht één leek me op het eerste zicht al niet zo evident: “De eerste opdracht die je krijgt is om speciaal ter voorbereiding op deze dag een goede daad te doen. Dit mag eender wat zijn, zolang jij maar in eer en geweten kan zeggen dat het een echte goede daad is.“
Wat is een goede daad immers? Ik moest daar even over nadenken. Er zijn volgens mij twee soorten goede daden. De meest voor de hand liggende zijn de impulsieve goede daden: een oud dametje de straat over helpen, iemand met een jengelende baby voor laten gaan aan de kassa, iemand geld lenen voor een blikje cola omdat hij net 10 cent tekort komt aan de cola-automaat, de sjaal oprapen die van iemand schouder gevallen is en achter hem aanhollen om hem terug te geven, … Sommige van die dingen zijn al wat trivialer dan andere maar één ding hebben ze allemaal gemeen: het draait om de andere persoon, niet om jou, en je helpt die persoon zonder dat er voor jou iets aan vast zit (al zullen psychologen vast wel iets anders zeggen).
De tweede soort zijn diegene die je met voorbedachten rade doet: lid worden van Natuurpunt, brieven schrijven voor Amnesty International, meehelpen in de keuken tijdens een 11.11.11.-etentje, … Hier gaat het dikwijls om iets abstractere dingen.
Geen van beiden leek me haalbaar: ik kon moeilijk op de loer liggen om oude dametjes te straat-jacken en in de week die komen ging stond er niks op de agenda, tenzij ik mijn abonnement op de Zoo verlengen als een goede daad beschouwde. :-)
Uiteindelijk wist ik het! Ik zou iets gaan doen dat ik – net als de toewijding – al veel te lang had uitgesteld: bloed geven!
Bloed geven, ik heb het tot aan mijn zwangerschap van Kaat in 2004 jaren gedaan. Ik denk nog steeds dat het één van de meest onbaatzuchtige dingen is die je kan doen en je hoeft er geen geld voor te hebben, niks voor te kunnen en zelfs niets eens iets speciaals voor te doen. Je moet alleen een uurtje tijd hebben.
Nu is tijd de laatste weken iets waar ik absoluut niks te veel van heb, dus leek het mij zeer gepast om daar speciaal tijd voor te maken, bij wijze van spreken mijn tijd weg te geven, mijn waardevolle tijd. Aangezien ik maandag niet werk (al zijn er nog een miljoen dingen te doen in ons onafgewerkte huis), zou ik daar de hele namiddag speciaal tijd voor maken.
Bovendien geef je met je bloed bijna letterlijk een stukje van je eigen leven aan iemand anders die je helemaal niet kent. In het Oude Testament (Leviticus) staat het al: het leven van een wezen is in zijn bloed. Volgens de Germanen bezat iemands bloed diens kracht, dat is ook waarom zij bloedoffers brachten aan de goden. Ze sprenkelden het bloed over de muren, de godenbeelden en zichzelf: “bleodsian” in Oud-Engels, wat later door de Katholieke kerk werd overgenomen en “blessing” werd. Als dat weer niet toepasselijk was … Blessed be.
Maandagnamiddag sprong ik dus in de auto en reed naar het Bloedtransfusiecentrum naast het UZA. Ik was het al bijna verleerd, zo lang was het al geleden, maar blijkbaar zat ik toch nog net in hun computersysteem. 2003 moet het geweest zijn, schandalig. Ik herinner me nog de eerste keer dat ik ging bloed geven. Dat was ergens begin van de jaren negentig. Mijn vriend van toen, Filip, was voorzitter van een jeugdhuis in Vossem en de hele bende ging dus bloedgeven in het zaaltje achter het jeugdhuis. Heel het dorp ging bloedgeven, het was altijd een drukke bedoening en je moest lang aanschuiven. Het bruine biertje achteraf, dat zorgde voor de sfeer. Ik weet nog hoe nerveus ik was en hoe Filip daarmee moest lachen. Die naalden, mensen lief, wat leken die dik! Dik zijn ze nog altijd, en de prik vind ik nog steeds vreselijk, maar dat neem je er graag bij als je weet dat jouw o zo kleine bijdrage misschien wel iemands leven kan redden.
Toen ik daar zo lag, was ik zelfs een beetje nerveus, maar dat ging snel over. Het was alsof de wereld stil stond in die ruimte, alsof je in een ander wereld was. Het was er stil en rustig, ook al hoorde je links en rechts bliepjes en andere rare geluidjes. De verpleegsters spraken met zachte stem en liepen op hun witte rubberen zolen geluidloos tussen de bedden door. Verbazingwekkend, hoeveel mensen zomaar op een werkdag het beste van zichzelf komen geven! Het bloed liep doorheen buisjes, mensen lazen rustig een boekje en ik bekeek alles kalmpjes. Het was voorbij voor ik het wist, al was ik wel anderhalf uur weg geweest. Ik was helemaal rustig toen ik terug naar mijn auto liep, moest lachen met de parmantige kippen en hanen op de parking van het UZA en besloot dat het een mooie dag was. Dit moest ik geheid meer doen!
Ik moest ook lachen in het naar huis rijden: op de radio hoorde ik een spotje om mensen aan te zetten om te komen bloedgeven nu zaterdag. Het is dan blijkbaar een speciale opendeurdag in alle bloedtransfusiecentra … Was dit een voorbeeldje van synchroniciteit?
De tweede opdracht leek me zo mogelijk nog moeilijker, gezien mijn agenda: “De tweede opdracht die je krijgt is een creatieve opdracht betreffende je spirituele pad en ontdekkingstocht. Om het wat makkelijker te maken mag je zelf beslissen op welke manier je deze opdracht het liefst vervult. Iemand die goed is met taal kan bijvoorbeeld een mooi gedicht of een meditatie schrijven, iemand die goed is met de handen kan bijvoorbeeld een mooi gewaad maken, of een schilderij, of een beeldje… Het mag opnieuw eender wat zijn, zolang het maar diep uit jezelf komt. “
Ik weet dat iedereen meteen denkt aan woorden als ze die opdracht met mij in verband brengen, maar zelf zou ik eerder iets met mijn handen doen, iets plastisch waar je letterlijk de energie uit je handen en je lichaam in je werkstuk voelt vloeien. Maar hoe? Het moest iets zijn dat ik ’s avonds na acht uur kon doen (want dan ben ik meestal pas thuis van mijn werk) en in slechts een paar dagen: ik had enkel maandag, dinsdag en donderdag om eraan te werken. Ik besloot om moderne hulpmiddelen te gebruiken.
Ik ben al een hele tijd aan het nadenken over iets dat ik in het MUHKA heb gezien. Op mijn verjaardag waren Bart en ik eerst gaan ontbijten en daarna waren we het museum in gedoken, iets dat ik heel graag doe maar waar Bart meestal van gruwt – althans van mijn keuze van musea :-). In de permanente collectie van het MUHKA hangt een werk van een Amerikaanse kunstenares die een overzicht heeft gemaakt van onze cultuur en geschiedenis aan de hand van een soort van kijkplaten. Ze heeft hele grote vellen volgedrukt met kleine fotootjes – zwart wit – met daaronder een zinnetje uitleg. Dat waren even goed fotootjes uit de krant als tekeningetjes als beelden als … alles kon. Dàt vond ik geweldig! Ik dacht meteen aan een soort van vrouwelijke encyclopedie, waarbij ik collage-alfabetten zou maken van A tot Z maar met beelden die vrouwelijke eigenschappen – sterktes maar ook zwakheden – zouden voorstellen. Bijvoorbeeld: een fotootje van Angelina Jolie staat voor “aantrekkelijk”, de Mona Lisa staat voor “zelfbewust”, met alle andere letters daar tussenin. Op die manier kan je hele plakboeken maken, heel verschillende combinaties, die allemaal zelf een profiel van een onbepaalde vrouw voorstellen. Bedoeling is om te laten nadenken over jezelf: als je zo’n profiel zou zien, zou je je dan bewust worden van je eigen eigenschappen? Zou je zelfbewuster worden? Ik had er heel snel een woordje over gewisseld met Fjierra maar we waren er niet verder op in gegaan. Ik besloot om dit idee aan te passen naar deze opdracht maar hem wel te vereenvoudigen gezien de weinige tijd die ik had: ik zou een godinnenalfabet maken.
Dus verbande ik dinsdagavond Bart van zijn computer (want ik heb geen Photoshop op de mijne), zette een tas kamillethee en begon er aan. Ik wou godinnen kiezen van A tot Z, maar dan wel er die godinnen uitpikken die misschien wat extra betekenis hadden voor mij. Bovendien wou ik met kleurrijke beelden werken die de volle glorie van onze wereld laten zien, uiteindelijk staan alle godinnen voor mij voor één ding: de kracht en de schoonheid van de natuur, en dat moest er zeker uit springen. Het moesten ook godinnen zijn uit verschillende culturen. Voor mij zijn alle godinnen aspecten van één groter geheel, en het maakt dus niets uit waar je woont of welke kleur je hebt. Dus mochten er zeker niet alleen de populaire westerse godinnen in zitten. Ik wou er ook geen te moderne fantasy stijl tekeningen in steken omdat ik die meestal nogal oppervlakkig vind, neen, het moesten liefst oudere beelden zijn die laten voelen hoe diepgeworteld de godin is in onze wereld en hoe lang zij al onder ons is ... En uiteraard mocht Onze Lieve Vrouw niet ontbreken :-)
De meeste godinnen koos ik intuitief, op basis van de beelden. Veel eigen foto’s van godinnenbeelden had ik niet, maar die die ik wel had stak ik er tussen. De herinnering aan het moment waarop ik de foto’s trok zat meteen ook mee in het hele kunstwerk. Al snel wist ik ook dat ik niet alle letters van het alfabet zou vinden: geen godinnen die beginnen met een U (al zocht ik het hele net af) , en geen mooie beeldjes van godinnen met een Z. Maar kwam dat even mooi uit, daarmee bleef mijn hele bladspiegel in evenwicht, alsof het zo moest zijn :-)
Uiteindelijk werden het vierentwintig godinnen, die ik intuitief uitkoos. Het leek wel alsof ze me aanspraken, alsof ze allemaal bij mij waren, en ik voelde me schudlig als ik wel koos voor de ene maar niet voor de andere. Maar ik bleef bij mijn keuze, al moet ik zeggen dat ik zo hard mijn best aan het doen was, dat ik Onze Lieve Vrouw van Vlaanderen eerst zelfs was vergeten. Ze hoort volgens de puritanisten onder ons dan ook niet thuis onder de godinnen, al is ze voor mij dè godin van hier. Volgens mij is ze een christelijke variant van onze eigen godin van het land: Freya of Brigandu, afhankelijk waar je in ons land woont.
Ik moet zeggen dat ik wel aangenaam verrast was door mijn intuitieve aanpak: bijna alle godinnen die ik er vanzelf instak zijn moedergodinnen of godinnen van het land die wel eens een wapen durven vastpakken. Precies zoals de in oorlogstenue geklede Brigandu, de godin van hier.
Dinsdagavond was ik natuurlijk lang niet klaar, al werkte ik tot één uur ’s nachts door. Donderdagnacht was mijn collage eindelijk klaar. Nu nog afprinten op het werk en inkaderen.
De derde opdracht was ik al begonnen maar zou ik overdag moeten afwerken: “... een verslagje schrijven over je persoonlijke ervaringen terwijl je de eerste twee opdrachten tot een goed einde bracht, waarom je juist die opdrachten hebt gekozen (waarop heb je je keuze gebaseerd toen je je goede daad selecteerde & over je creatieve proef besliste), hoe deze zich verhouden tov je spirituele pad, hoe je je voelde terwijl je ze uitvoerde, enz... Geef zo veel mogelijk informatie, niet alleen over de feiten, maar vooral over je gevoelens. Je mag dit zo kort en zo lang als je wilt maken, maar hou er wel rekening mee dat het compleet dient te zijn...”
Daarna nog vlug de winkel inspringen voor garnalen voor de cake & wine – de cocktailsaus had ik helemaal zelf gemaakt, zo zat er toch iets van mijzelf in :-)
Hoera! :-)
Aditi (India)In het hindoeïsme is Aditi ("grenzeloos", "vrij van beperkingen" of "oneindigheid") een godin van het hemelgewelf, het bewustzijn, het verleden, de toekomst en de vruchtbaarheid. Ze is een moedergodin, de personificatie van de aarde. Ze is een oude godin, moeder van verschillende andere goden, o.a. Vishnu. Ze wordt vaak geassocieerd met de onsterfelijke koe en ze belichaamt oneindig licht en eendracht. Ze kan ziekten genezen en gelovigen verlossen van hun zonden, ze heeft te maken met de mens als universeel en goddelijk wezen. Haar zus Diti staat juist in verband met het individuele en aparte in de mens.
Brigandu (Gallië)
Over Brigandu is niet zoveel geweten, behalve dat zij de Gallische vorm is van Brighit. Gallië was wel nogal beïnvloed door de Romeinse cultuur, Brigandu wordt ook wel gezien als Minerva maar dan in haar aspect van oorlogsgodin. Brigandu is een godin van het land, van het vuur, maar ook van het schrijven, genezing en vruchtbaarheid. Ze is een echte moedergodin. Zij is ook diegene die ik gezien heb, denk ik, in de meditatie waarin we een geschenk van de godin ontvingen en waarin ik een scroll van vuur en een pijl van haar kreeg. Zij is alleszins een godin van onze contreien.
Cybele (Fryggia)
Cybele of Kybele was een van oorsprong Frygische godin, werd door de Romeinen gelijkgesteld aan de Griekse Rhea. Cybele was de Magna Mater (Moedergodin of Grote Moeder), en werd vereerd als vruchtbaarheidsgodin. Ze is de godin van dood en wedergeboorte.
Diana (Rome)
Diana wordt gezien als de Romeinse godin van de jacht en is als zodanig het evenbeeld van de Griekse godin Artemis. Ze is de zus van Appolo en net zoals hem is ze een godheid van licht en leven. Ze draagt op een liefdevolle beschermende manier zorg voor het jonge leven, zowel in de natuur als onder de mensen. Ze is dan wel de godin van de jacht, ze beschermt ook de dieren van het bos, vooral de jonge dieren. Ze is de godin van de jacht, de vruchtbaarheid, de geboorte en de wilde natuur. Als godin van de jacht heeft ze ook een gewelddadige en agressieve kant. 's Nachts rijdt ze door de hemel op een zilveren strijdwagen getrokken door witte herten. Ze spant haar zilveren boog en schiet pijlen van zilver licht. Ze heeft ook een zachte kant als godin van de maan.
Epona (Gallië)
Epona was een Gallische vruchtbaarheidsgodin. Ze was beschermster van paard en ruiter en werd afgebeeld met een paard soms met een veulen.
Freya (Scandinavië)
Speciaal voor Elenor :-)
Freya is de Noordse godin van de vruchtbaarheid, de liefde en de wellust. Ze was mooi en machtig en niet bang. Van tijd tot tijd wierp ze zich mee in één of andere veldslag. Als het er op aankwam wierp ze zich met evenveel vuur in de strijd als een Walkure. Als vruchtbaarheidsgodin heeft zij veel aspecten van de Moedergodin.
Gaea (Griekenland)
Zij is de oermoeder, de Aarde, die ontstond uit de Chaos aan het begin van de dingen. De Chaos bevatte alle basisbestanddelen, de vier elementen aarde, water, lucht en vuur. Daaruit ontstond onder anderen Gaea. Haar Romeinse naam is Tellus of Terra.
Hathor (Egypte)
Hathor betekent Huis van Hor(us) en is een Moedergodin in de Egyptische Mythologie, "moeder van de moeders" en "moeder van de goden" genoemd. Het woord 'huis' werd in de oude Egyptische cultuur overdrachtelijk gebruikt voor het moederlichaam, dat symbolisch als een vat werd beschouwd, in dit geval alomvattend.
Zij werd in haar oudste vorm daterend van 2700 v.Chr. afgebeeld in de vorm van een koe, later soms ook met een leeuwenkop in associatie met haar verschrikkelijke aspect Sekhmet. Soms had zij twee gezichten, een dat vooruit keek en het andere dat terugkeek. In later tijd kreeg Hathor hoe langer hoe meer attributen van de troongodin Isis en werd met haar vereenzelvigd. Isis-Hathor (de vereniging van Hathor en Isis) was de meest populaire godin van heel Egypte. Deze godin was een toonbeeld van schoonheid, vreugde, macht en moederschap. Ze was een godin die vele associaties had en dus veel invloed, zij was de ultieme godenkoningin.
Ishtar (Mesopotamië)
Ishtar is een van de godinnen uit het antieke Mesopotamië. Ze is de Akkadische tegenhanger van de Sumerische godin Inanna en de in gangbare Nederlandse vertalingen van de Bijbel genoemde Astarte.
In bezweringen, gebeden, mythen, inscripties etc. werd Ishtar vereerd en aangeroepen als de brenger van levenskracht. Maar er was ook een donkere kant aan deze godin van leven. Als godin van vruchtbaarheid en seksualiteit had zij tevens de kracht landbouwgrond te vernietigen en dieren onvruchtbaar te maken. Ze werd aangeroepen als godin van de oorlog, tijdens veldslagen en achtervolgingen
Juno (Rome)
Zij is een godin van het zuivere licht, vooral van het licht van de maan en daarom even als alle maangodinnen een godin van de vrouwen, een ideaal van een Romeinse matrona, die als koningin op haar verheven troon in de hemel zetelt. Zij waakt vooral over de vrouw als echtgenote en als moeder, en bijna alles, wat tot haar eredienst behoort, heeft betrekking op haar verhouding tot de vrouwelijke sekse. Kalmte en waardigheid behoorden tot het karakter van Juno (dat klinkt herkenbaar :-)).
Kálii (India)
Ze ziet er afschrikwekkend uit met woest opengesperde ogen, uithangende tong en vier armen. Meestal houdt ze in één van haar handen een zwaard vast en in een andere een afgehakt hoofd. Ze draagt een halssnoer waaraan 51 mensenhoofden hangen. Ze wordt meestal in een danspose afgebeeld, of soms met één voet staande op haar neergevallen echtgenoot. Zij wordt ook wel Kalikamata (zwarte aardmoeder) of Kalaratri (zwarte nacht) genoemd. De Sikhs aanbidden haar als Kottavei.
In het Puranische hindoeïsme wordt Kálii Shakti gezien als een destructief en creatief aspect van God en als de goddelijke Moeder of Shakti. Kálii Shakti is de woeste kant van Devi, de energie van God, die fundamenteel is aan alle andere Hindoe goden. Deze Káliká Shakti wordt wel afgebeeld met vier armen. Shiva is dan de goddelijke Vader of het schouwende aspect van God. Kálii wordt in het Puranische hindoeïsme ook beschouwd als de vernietiger van kwade geesten en de beschermer van gelovigen. Haar naam lijkt afgeleid te zijn van het woord 'kala' (In het Sanskriet is betekent de vrouwelijke vorm van kala 'zwart' of 'tijd' - tijd in de vorm van dood); het betekent ook zwarte vrouw, in tegenstelling tot haar partner, Shiva, die wit is. Ze is onder nog vele verschillende namen bekend zoals: Bhowani Devi, Sati, Rudrani, Parvati, Chinnamastika, Kamakshi, Uma, Menakshi, Himavati, Kumari.
Lilith (Hebreeuws)
Lilith wordt door sommige auteurs als een Hebreeuwse Godin beschouwd, naast Asherah, Ashtoreth en de Cherubijnen en geassocieerd met de archetypische oerslang.
In de Sumerische (Zuid-Mesopotamische) stad Erech (Uruk) was Lilith een van de nu-gig's; de zuiveren of vlekkelozen, die er als heilige vrouwen werden geëerd. Lilith was hogepriesteres van de tempel van Inanna en werd door de godin uitgezonden "om mannen van de straat te halen". Deze namen deel aan tempelrituelen zoals die op gepaste tijden overal in de matriarchale samenlevingen uit de Oudheid in de tempels, over een ruim gebied rondom de Middellandse Zee verspreid, gangbaar waren, tot in Egypte toe, de hieros gamos. Lilith wordt in dat verband al in een fragment van een Sumerisch tablet genoemd als een jong meisje, de 'hand van Inanna'.
Minerva (Rome)
Minerva was de Romeinse equivalent van de Griekse godin Pallas Athena. Zij was de god van de oorlog, de wijsheid en de schepen. Minerva of Menerva is een personificatie van de goddelijke macht van het verstand, van de vindingrijkheid van de menselijke geest. Zij is herkenbaar aan haar helm en de aegis (het geitenvel met de kop van het monster Gorgo) op haar borst.
Nike (Griekenland)
Nikè is niet alleen de godin van de overwinning in de strijd, maar van elke zege in een wedstrijd behaald, ook van het welslagen van een onderneming met moeite en inspanning ten einde gebracht. Vandaar dat zij bij verschillende gelegenheden werd aangeroepen en haar dikwijls dankoffers werden gebracht. Afzonderlijke tempels en feesten had zij daarentegen niet veel, daar zij gewoonlijk alleen voorkwam in het gevolg van andere goden.De Nikè was in de ogen van de Grieken niet zelf verantwoordelijk voor de zege, die eer kwam de goden toe, men zag haar vooral als de boodschapper.
Gewoonlijk werd Nikè afgebeeld als een jonge, schone vrouw met een palmtak in de handen en een lauwerkrans op het hoofd, terwijl wapenen en zegetekenen haar omringen. Meestal is zij gevleugeld.
Onze Lieve Vrouw (Vlaanderen :-))
Hoeft dit extra uitleg? :-)
Pomona (Rome)
Ik weet niet meer hoeveel appels ik aangeboden gekregen heb op mijn verschillende reisjes naar de andere wereld, maar ik denk dat ik zo ongeveer een fruitkraam kan beginnen :-). Pomona mocht dus zeker niet ontbreken in het lijstje. Ze is de Romeinse godin van de boomvruchten. Ze bezat een pomonal (heilig bos) op de weg naar Ostia (ongeveer 20 km van Rome). Haar eredienst werd verzorgd door haar eigen priesters van Pomona, wat wijst op een oude verering. Omdat pomum (boomvrucht) in latere tijden steeds meer ging slaan op appels (vandaar "pomme" in het Frans) werd Pomona steeds meer beschouwd als godin van de appels, terwijl ze eigenlijk alle boomvruchten patroneerde.
Qetesh (Egypte)
Qetesh (ook Qetshu, Qadesh, Kadesh, Qatesh, Qadeshet, Qudshu, Quodesh) was in de Egyptische en de Kanaänitische mythologie een godin van liefde en schoonheid (eerder dan vruchtbaarheid). Als populaire godin werd zij uiteindelijk als een aspect van de even populaire godin Hathor beschouwd. Zij krijgt het etiket "Vrouwe van de Hemel, Meesteres van alle Goden, Oog van Ra, Ene zonder tweede" toegekend.
Rhea (Griekenland)
In Athenes tijd was Rhea's epitheton Pandora, de allesgevende. Ze was de Moeder der goden. Haar titels verwijzen naar haar verschillende functies. Als Rhea Cronia stond ze in verband met het tijdsverloop. Als dodengodin werd ze ook Coronis (kraai) genoemd; als Coronis was ze ook de maagdelijke moeder van Asclepius, de god van de genezing. Als Britomartis was ze de Maagd, als Diktynna de Wetgeefster van de berg Dikte. Als Aegea was ze de grondlegster van de Aegeïsche beschaving. Een andere naam was Dindumene. Adrastea ('onontkoombare') was waarschijnlijk een titel voor Rhea of Rhea Cybele als moeder die het recht uitspreekt over de mensen. Net als Cybele werd ze Magna Mater, 'Grote Moeder', genoemd, of Magna Mater deorum Idaea, 'Grote moeder van de goden, vereerd op de berg Ida'.
Sekmeth (Egypte)
Sekhmet (de Machtige), ook Sakhmet, Moet-Sekhmet of Hathor-Sekhmet, is een godin uit de Egyptische mythologie, ook wel het Oog van Ra genoemd. Ze is de vrouw van Ptah, en door sommigen werd ze gezien als de moeder van Nefertem. Sekhmet had een leeuwenkop en was de godin van de vergelding, ziekte en leeuwinnen. In de ogen van de Egyptenaren was ze een zeer krachtige godin. Sekhmet symboliseerde de verwoestende kracht van de zon. Haar cultus vond vooral plaats in Memphis.
Sekhmet is de destructieve vorm van de godin Hathor of Moet, en de dochter van Ra. In de Egyptische mythologie was de zonnegod Ra de eerste farao, maar op den duur werd zijn menselijk lichaam oud en de mensen hoonden hem weg. Hierop zond hij Hathor in de vorm van Sekhmet naar de aarde, waar de godin haar bloeddorst op de mensen botvierde. Uiteindelijk lieten de goden haar een meer van bier drinken, waarvan Sekhmet dacht dat het bloed was, om zo de slachtingen een halt toe te roepen.
In de loop der tijd vereerden de Egyptenaren Hathor en Sekhmet als twee verschillende godheden, hoewel zij oorspronkelijk aspecten van dezelfde godheid waren. Sekhmet kon ziekten veroorzaken, maar werd ook vaak aangeroepen om een ziekte te genezen. In haar genezende vorm stond ze ook bekend als Werethekau.
Taweret (Egypte)
Taweret (Oud-Egyptsich 'Zij die groot/alomvattend is', Oud-Grieks Τοερις, Toëris) was in predynastische tijden een moedergodin in de Egyptische mythologie, die op talloze amuletten is terug te vinden. Uit het Oude Rijk dateren veel getuigenissen van de verering van deze godin. Samen met de archaïsche god Bes was zij ook beschermgodin bij geboorte en eerste zoogtijd. Taweret werd dan ook afgebeeld als een drachtig vrouwelijk nijlpaard, een dier dat bekend stond voor bescherming van haar jongen. Zij kon bovendien worden afgebeeld met kenmerken van een leeuw of een krokodil (deze eventueel op de rug dragend) en had dan een apotropaeïsche functie (moest de boze geesten of demonen wegjagen). Taweret werd vaak aanroepen bij bevallingen om vrouw en kind te beschermen (hoog sterftecijfer in kraambedden) en werd hierom ook afgebeeld met een dikke buik en zwaar doorhangende borsten.
Venus (Rome)
Venus, de Romeinse godin van de liefde, oorspronkelijk een Ouditalische vegetatiegodin, beschermster van tuinen en wijngaarden, werd later vereenzelvigd met de Griekse Aphrodite. Haar Etruskische equivalent is Turan.
Wadjet (Egypte)
Wadjet (ook bekend als Wadjit) was een oude godin in de Egyptische mythologie.
Zij is vooral bekend van één van de vijf namen van de farao, de nebty-naam of de naam van de twee godinnen Wadjet en Nekhbet. Wadjet stelde het noorden voor en werd voorgesteld door een cobra, de uraeus, die zich opricht om gif te spuwen naar eenieder die het waagde de koning te bedreigen. Nekhbet was een giergodin die het zuiden voorstelde. Samen vormden zij het sieraad dat het voorhoofd van de farao opsmukte. Wadjet werd vooral vereerd in Boeto in de delta en kon soms ook als leeuwin voorgesteld worden, daarmee verwijzend naar Sekhmet, de verschrikkelijke vorm van de zon. Haar naam verwijst naar het groen van de papyrusplanten van de delta.
Xochiquetzal (Zuid-Amerika)
Xochiquetzal is de Azteekse godin van de aarde met betrekking tot de bloemen, planten, spelletjes en dans. Maar bovenal was ze de godin van de liefde. Ze was ook de beschermer van kunstenaars, prostituees en zwangere vrouwen. Haar naam betekent letterlijk: "bloem veren". Dit waren dan ook de symbolen waar ze vaak mee werd afgebeeld.
Yemaya (Latijns-Amerika)
Yemayá (onder verschillende namen bekend, zie beneden) is een Orisha binnen de Ifa-religie van de Yoruba in West-Afrika. Slaven hebben elementen van deze religie meegenomen naar Latijns-Amerika. Hierdoor wordt Yemayá ook vereerd in andere religies zoals de Cubaanse Santería en de Braziliaanse Candomblé. Yemayá wordt gezien als de godin van de rivier Ogun en bij extensie van de oceaan, en als godin van vruchtbaarheid en moederschap. Yemayá" is een verbastering van de uitdrukking Yey Omo Eja, wat zoiets betekent als "Moeder wiens kinderen vissen zijn". Deze naam verwijst naar de speciale band met het water, met de zee.
Reacties