Eerste les wicca
Interessante groep : je hebt Annick & Johnny, een koppel dat ik ook al op een paar van de open rituelen van Fjierra heb gezien. Hun buurvrouw is Louiza. Zij was er ook bij bij het vorige ritueel, samen met haar dochtertje, die persé een heks wil worden.
Dan heb je Marijke, een interessante vrouw met een mooi en evenwichtig aanvoelend gezicht, maar waar ik niet veel hoogte van krijg.
Je hebt Benny, de man van de rolkraagtruien, en Rik, die een beetje uit de toon valt, als het ware de enige “normale” mens in het gezelschap, maar die alles ijverig noteert en als een spons alle kennis opslorpt, Juan, de Spanjaard, die blijkbaar tatouages zet, en Patricia, die aan logoree lijdt en klaagt over energievampiers maar naar mijn inziens er zelf eentje is.
En ik :-). Een fijn zootje ...
Relaxatieoefening
Neem een houding aan waarbij je vlot kan ademen, armen en benen niet gekruist. Wervelkolom goed recht, bekken licht naar voor gekanteld. Laat je schouders gewoon hangen en leg je handen, eventueel met de palmen naar boven, ontspannen op je bovenbenen. Bovenlichaam en dijen vormen een rechte hoek, de voeten staan stevig op de grond, ongeveer een schouderbreedte van elkaar. Je hoofd blijft recht, in het verlengde van je wervelkolom.
Als je wil krabben omdat je neus jeukt, of je moet niezen ofzo, dan doe je dat gewoon ...
Als je eenmaal goed zit, adem dan een paar keer diep door je neus in en door je mond uit. Laat je adem diep in je buik doorstromen. Richt je aandacht op je adem en laat jezelf gaan.
Ervaring:
De stem van Fjierra was een goed houvast om langzaam "naar beneden" te gaan. In het begin had ik wat moeite om me te focussen en ik moest me concentreren om op dat benedenniveau te blijven.
Ik zag een grote kerk, tenminste zo leek het, als één van die immense monumentale reuzekathedralen uit Toscane, met heel bleek licht. Ik stond of "hing" achteraan in de kerk. Links en rechts van me vertrokken twee rijen witte pilaren die doorliepen tot helemaal vooraan in de kerk. Ik besefte dat de pilaren waar ik zweefde niet van steen waren maar dat het eigenlijk boomstammen waren. Ik keek naar omhoog en zag dat de kerk geen dak had: je zag de boomkruinen van de "pilaren" en de lucht. Ik zweefde daar maar en met het ritme van mijn ademhaling bewoog ik telkens naar omhoog en naar omlaag. Ik kon gewoon niet ter plaatse blijven hangen.
Ik had heel veel moeite om los te komen van de visualisatie; daar heb ik echt last mee. Ook bij rituelen of vorige ervaringen was ik "traag"; het leek wel of ik enkel maar kon ademen met mijn ogen open. Op zo'n momenten kan ik mijn lichaam niet bewegen, tenzij ik echt grote moeite doe. Dat is heel raar en het voelt alsof ik moet optornen tegen een grote massa. Volgens Fjierra moet ik leren hoe ik me moet "gronden".
Dan heb je Marijke, een interessante vrouw met een mooi en evenwichtig aanvoelend gezicht, maar waar ik niet veel hoogte van krijg.
Je hebt Benny, de man van de rolkraagtruien, en Rik, die een beetje uit de toon valt, als het ware de enige “normale” mens in het gezelschap, maar die alles ijverig noteert en als een spons alle kennis opslorpt, Juan, de Spanjaard, die blijkbaar tatouages zet, en Patricia, die aan logoree lijdt en klaagt over energievampiers maar naar mijn inziens er zelf eentje is.
En ik :-). Een fijn zootje ...
Relaxatieoefening
Neem een houding aan waarbij je vlot kan ademen, armen en benen niet gekruist. Wervelkolom goed recht, bekken licht naar voor gekanteld. Laat je schouders gewoon hangen en leg je handen, eventueel met de palmen naar boven, ontspannen op je bovenbenen. Bovenlichaam en dijen vormen een rechte hoek, de voeten staan stevig op de grond, ongeveer een schouderbreedte van elkaar. Je hoofd blijft recht, in het verlengde van je wervelkolom.
Als je wil krabben omdat je neus jeukt, of je moet niezen ofzo, dan doe je dat gewoon ...
Als je eenmaal goed zit, adem dan een paar keer diep door je neus in en door je mond uit. Laat je adem diep in je buik doorstromen. Richt je aandacht op je adem en laat jezelf gaan.
Ervaring:
De stem van Fjierra was een goed houvast om langzaam "naar beneden" te gaan. In het begin had ik wat moeite om me te focussen en ik moest me concentreren om op dat benedenniveau te blijven.
Ik zag een grote kerk, tenminste zo leek het, als één van die immense monumentale reuzekathedralen uit Toscane, met heel bleek licht. Ik stond of "hing" achteraan in de kerk. Links en rechts van me vertrokken twee rijen witte pilaren die doorliepen tot helemaal vooraan in de kerk. Ik besefte dat de pilaren waar ik zweefde niet van steen waren maar dat het eigenlijk boomstammen waren. Ik keek naar omhoog en zag dat de kerk geen dak had: je zag de boomkruinen van de "pilaren" en de lucht. Ik zweefde daar maar en met het ritme van mijn ademhaling bewoog ik telkens naar omhoog en naar omlaag. Ik kon gewoon niet ter plaatse blijven hangen.
Ik had heel veel moeite om los te komen van de visualisatie; daar heb ik echt last mee. Ook bij rituelen of vorige ervaringen was ik "traag"; het leek wel of ik enkel maar kon ademen met mijn ogen open. Op zo'n momenten kan ik mijn lichaam niet bewegen, tenzij ik echt grote moeite doe. Dat is heel raar en het voelt alsof ik moet optornen tegen een grote massa. Volgens Fjierra moet ik leren hoe ik me moet "gronden".
Reacties