Webmaidens Grimoire

Vanavond gaan we met onze krachtdieren advies vragen voor onze coven. We gaan dat doen via de trance prophecy technieken die we eerder al gebruikten om goden en godinnen te consulteren. We gaan proberen om een boodschap te krijgen van de krachtdieren waar we de afgelopen maanden op verschillende manieren connectie mee hebben gemaakt. Elk van ons gaat connectie maken met het krachtdier en een boodschap vragen voor de coven.  Krachtdieren worden niet geassocieerd met een familie of een groep maar zijn specifiek en persoonlijk voor elk van ons. Het zijn beschermspirits die ons kracht geven in ons dagelijks leven en ons helpen navigeren doorheen de ups en downs van ons leven. Het krachtdier waar we mee werken, hebben we als het ware door de kosmos toegewezen gekregen door middel van het trekken van een kaart uit een combo van verschillende dierenorakels. En of je nu gelooft in toeval of niet: de dieren die we trokken blijken bijzonder goed bij ons te passen, ook al leek dat op het eers...

Vanavond gaan we op jacht naar het Noorderlicht en dus besluiten we de dag goed te beginnen met een bezoekje aan het Aurora Center. Het lijkt een toeristisch ding maar dat valt mee. Je krijgt er een gedegen uitleg over wat het Noorderlicht precies is, perfect dus als voorbereiding voor vanavond. Je kan er ook languit in de zitzakken gaan hangen en volop genieten van het schouwspel! Het Aurora Center ligt buiten het stadscentrum, bij de haven. Je hebt hier ook een schitterend zicht op de afgeplatte bergen met hun besneeuwde bovenkant aan de andere kant van de baai. Dat spectaculair zicht heb je hier bijna overal, we kunnen zelfs een stukje zien vanuit onze hotelkamer die nochtans ingesloten ligt tussen de hoogbouw. Ik vraag me af of de IJslanders dat nog echt zien... Daarna trekken we de stad in, benieuwd of ze bij daglicht even charmant is als in het donker. Dat is inderdaad het geval :-). We duiken het Harpa concertgebouw in en vergapen ons aan het plafond van dit schitterende moderne...

Het is al donker tegen dat we in ons hotel zijn - het is hier pas deftig licht vanaf zonsopgang om 10u30 en het is alweer gedaan rond 16u30. Ons hotel ligt buiten het stadscentrum en dus hebben we een autootje gehuurd om ons deze week overal heen te brengen. De rit van de luchthaven naar Reykjavik is al speciaal: je weet meteen wat de middle of nowhere eigenlijk is. Een kale vlakte met overal korstmos en rotsblokken, in de verte de besneeuwde toppen van een bergketen. Bijzonder! We duiken de stad in op zoek naar een hapje. Dat wordt een Scandinavische bistro waar veel vis en lam op de kaart staan, allemaal lokaal en erg lekker. Gelukkig geen gebakken schapenkoppen te zien. Dat schijnt een lokale specialiteit te zijn :-).  Als we naar het centrum lopen, valt ons oog op het kunstwerk aan de rand van het water op de Sæbraut, de dijkweg die langs de kust loopt. Dat is de Sun Voyager (Sólfarið in het Ijslands), een kunstwerk van Jón Gunnar Árnason dat hier in 1990 werd gezet. Het ziet e...

Afgelopen week zag ik ze al liggen in de supermarkt in Frankrijk, de traditionele “galettes des rois” of driekoningentaarten met hun typische kartonnen gouden kroon. Toen ik vroeger klein was, was dit de afsluiter van de kerstvakantie bij mijn grootouders. We konden niet wachten om te zien wie de boon in zijn stuk taart vond. Die kreeg namelijk die gouden kroon en mocht een bijhorende koningin kiezen (of koning natuurlijk). Speciaal daarvoor werd de gouden kroon achteraf netjes geplooid en weggelegd tot volgend jaar. Driekoningen, ook wel gekend als het sjieker klinkende Epifanie, is een christelijke feestdag die elk jaar op 6 januari wordt gevierd. Op deze dag worden de drie wijzen of magiërs – jawel! :-) – gevierd die een ster volgden om vanuit het Arabië (het oosten) naar Bethlehem te reizen om het pasgeboren kindje Jezus te bezoeken en cadeau’s te brengen. Ze brachten goud, wierook en mirre mee, want dat waren de kostbaarste dingen die toen te krijgen waren. Natuurlijk hangt daar o...

De zon schijnt voor het eerst sinds we afgelopen weekend in Pousseaux zijn aangekomen om nieuwjaar te vieren. De afgelopen dagen waren koud en regenachtig maar op deze eerste dag van het nieuwe jaar is de hemel van een blauw waar Griekenland jaloers op kan zijn. Als je gelooft in omens kan dat alleen maar betekenen dat 2025 niet anders dan schitterend kan worden. Het is perfect wandelweer en dus trekken we onze sportschoenen aan en gaan het dorp in, richting het Canal du Nivernais, om de afgelopen nieuwjaarsnacht uit ons systeem te krijgen. Langs het kanaal zien we de sporen van het weer van de afgelopen weken. Een boom ligt geknakt langs het pad dat naast het kanaal loopt. Aan zijn takken hangen bossen maretak en daar kan ik natuurlijk niet aan weerstaan. :-) Ik duik de berm in en breek de groene takken van de maretak voorzichtig van de omgevallen boom en reik ze aan Verelna. Mijn liefste blijft geduldig wachten tot we klaar zijn. Het is de eerste keer dat ik zelf zie hoe maretak aan ...