Webmaidens Grimoire

Tijdens de online runenworkshop van Gavin Bone vorige week, vertelde die dat hij getriggerd werd om zich met runen bezig te gaan houden door de runen op de cover van The Lord of the Rings van J.R.R. Tolkien. Op de titelpagina van het eerste boek van de trilogie staan twee rijtjes: bovenaan iets dat lijkt op runen en onderaan iets dat nogal Middeleeuws aandoet. Natuurlijk is het niet zo simpel als het lijkt. Tolkiens familie kwam oorspronkelijk uit het Duitse Saksen alvorens in de 18de eeuw naar Engeland te verhuizen. De combinatie van zijn Duitse afkomst met zijn interesse in de middeleeuwen en zijn studies Engelse taalkunde lag aan de basis van zijn literaire meesterschap. The Hobbit, The Lord of the Rings (In de Ban van de Ring) en The Silmarillion vormen een fantastisch geheel van verhalen, gedichten, fictieve geschiedenissen, verzonnen talen en literaire essays over de wereld Arda en het continent Midden-Aarde, losjes gebaseerd op de oude Middeleeuwse verhalen en de mythologie...

De meisjes van de lesgroep zijn ondertussen aanbeland bij divinatietechnieken. Om het in-ons-kot gevoel wat op te leuken had Fjierra aan Gavin Bone gevraagd of hij voor hen een online workshop wou geven rond de runen, zijn dada. Ook de rest van de coven mocht meedoen, al twijfelde ik eerst nog. Runen als divinatietool zijn niet meteen mijn ding, maar hun gebruik als magisch alfabet of als magische symbolen in samengestelde bindrunen vind ik dan wel weer heel interessant. Gavin vertelde ons hoe hij zelf verslingerd raakte aan de runen, hoe ze hem opvielen op de cover van The Lord of the Rings, hoe hij zijn eerste boekje over runen kocht en er meer en meer geïnteresseerd in raakte. Voor de geïnteresseerden: dat was een boek van Ralph Blum met een bijhorend zakje met runensteentjes. Blum had het over de vikingrunen - cool! - maar eigenlijk waren het Angelsaksische runen. Dat verhaal alleen al was plezant om te horen. Mijn avond was goed besteed. We namen een duik in de geschiedenis ...

Omdat we nog altijd in ons kot moeten blijven door de coronacrisis konden we dit jaar geen covenbijeenkomst plannen voor de Rite van Haar Heilige Vuren , de speciale wereldwijd georganiseerde viering ter ere van Hekate. We zijn natuurlijk niet alleen en daarom mochten we gisteren via Facebook Live de rite meedoen met Sorita d’Este, die tien jaar geleden met dit initiatief begon. Eén van de krachtigste momenten in de rite is het moment waarop het vuur wordt aangestoken met een reeks van Griekse woorden die aandoen als een exotische toverspreuk: Askei Kataskei Erón Oreón Iór Mega Samnyér Baui. Phobantia Semné. Die toverspreuk bestaat uit zogenaamde Voces Magicae , onbegrijpelijke magische woorden waar kracht aan wordt toegekend. Juist, krachtwoorden dus. De spreuk komt uit de Griekse Magische Papyri ( Papyri Graecae Magicae ), een verzameling teksten uit het hellenistische Egypte met religieus-magische inhoud. Ze dateren van de 2de eeuw voor Christus tot en met d...

De tuin van mijn grootouders liep over in een bos waar wij als kind graag gingen spelen. Aan de voet van de lommerrijke berkenbomen verscheen in de lente een tapijt van heerlijk ruikende meiklokjes. De geur brengt me elke keer als ik hem ruik weer naar die tuin in mijn jeugd. Die typische geur mag dan ouderwets zijn, hij is nog altijd heel populair bij parfumiers en producenten van wasmiddelen allerhande. Als Pleasures van Estée Lauder, mijn all time favourite, zo’n lekker geurtje is, dan is dat omdat de bedwelmende zoete geur van meiklokjes er de basis van is. Nochthans is dat niet zo evident want de geurstoffen van het meiklokje lossen niet op in olie en dat betekent dat er geen natuurlijk meiklokjesparfum is. Die lekkere meiklokjesgeur van je wasverzachter is dus gegarandeerd synthetisch. Bij ons is het gebruik niet zo wijdverspreid maar ten zuiden van de taalgrens en in Frankrijk wordt op 1 mei traditioneel een boeketje van de tere bloemetjes gegeven aan de mensen di...

In Duitsland, Tsjechië, de Baltische staten en grote delen van Scandinavië wordt op 30 april Walpurgisnacht gevierd. De naam van het feest komt van de Heilige Walburga, al heeft het feest voorchristelijke roots. De Kelten vierden immers Beltain, meer naar het noorden werden Freya en Freyr gevierd. Als Antwerpse coven zouden we misschien ook beter Walpurgisnacht vieren, want Walburga is zowaar de patrones van Antwerpen! Sint-Walburga (Benedictinessenklooster Eichstatt, Duitsland) Walburga was een Saksische prinses (geboren rond 710 in Devonshire, Wessex) die samen met haar broers Wunibald en Willibald - Wuni en Willi :-) - in 749 van het huidige Engeland naar Duitsland ging om de heidenen daar te gaan kerstenen, op vraag van haar oom, de heilige Bonifatius, die als eerste vrouwen opriep om hem te helpen bij de kerstening. Walburga werd uiteindelijk abdis van het Benidictinessenklooster van Heidenheim , waar ze uiteindelijk op 25 februari 779 overleed (vandaar dat haar naamdag in ...