Webmaidens Grimoire

Bomen zijn je beste vriend Communiceren met bomen is niet zo moeilijjk. In China hoort het contact maken met bomen bij het standaard lessenpakket van iedereen die zich bezig houdt met traditionele Chinese orgaanmassage, een onderdeel van de Chinese traditionele geneeskunde. Taoistisch meesters hadden al opgemerkt dat bomen zeer krachtige planten zijn. Niet alleen absorberen ze koolstofdioxide en zetten ze dat om naar zuurstof, ze kunnen ook negatieve energie absorberen en omzetten naar positieve energie. Bomen hebben hun wortels diep in de aarde en hoe beter hij geworteld is, hoe hoger hij kan groeien naar de hemel (wat overigens ook geldt voor mensen!). Bomen staan stil, absorberen de energie van de aarde en de energie van de kosmos, van de hemel. Planten – en dus ook bomen –kunnen licht (en dus energie) omzetten naar voedsel. Ze hebben licht als “voedselbron” nodig om te kunnen overleven, terwijl water en mineralen maar 30% van hun voedsel uitmaken. En tenzij wij mensen ingrijpe...

Als je magie en bomen in één zin zegt, dan is de kans zeer groot dat je automatisch denkt aan de druiden en hun bomenkalender. Druiden gebruiken een bomenkalender die het jaar opdeelt in 13 periodes, die zo’n beetje overeenkomen met de zodiac zoals we hem kennen. Het is Robert Graves die in zijn boek “The White Goddess” uit 1948 voor het eerst stelde dat de Kelten een maankalender gebruikten die bestond uit 13 maanden van elk 28 dagen. Er zijn twee versies van deze Keltische maankalender, een versie die begint op de Winterzonnewende en een versie die begint op Samhain. Elke maand van de Keltische maankalender van Graves draagt de naam van een boom, die meteen ook staat voor één van de letters in het Keltische ‘bomenalfabet’ of ogham. Ogham bestaat uit vijfentwintig combinaties van streepjes of kerfjes op een centrale lijn. Van ver lijkt het een beetje op Noordse runen. Ogham werd op stenen of houtstaven gekerfd. Als geschreven taal was het erg arbeidsintensief – de Kelten hadde...

Gisteren vierden we samen de toewijding van Zeva, onze dertiende covenzuster. De toewijding eidigt met de officiële verwelkoming van de nieuwe heks of priesteres door de andere heksen in de coven met het drie maal luidop bevestigen van de naam van de nieuwe heks: Zeva, dochter van Gaia! Zeva, dochter van Luna! En plots voelde dat helemaal verkeerd. Het was of er iets fundamenteels ontbrak en ik herinnerde me vaag dat ik dat ook al had gezegd bij de toewijding van Auryn: we zijn niet alleen allemaal dochters van de aarde (Gaia) en van de maan (Luna) maar ook van de zon. Is het omdat Brigandhu, de godin waarmee ik werk, een zonnegodin is en niks met de maan heeft? Ik ben er meer en meer van overtuigd dat de verschillende dingen waartoe ik de laatste jaren de drang voelde om ze te gaan uitproberen niet toevallig op mijn pad zijn gekomen. Het koord dat we hebben gemaakt en dat voor mij een soort van spirituele navelstreng met het vuur van het kruispunt tussen de werelden vormt, blijkt ...

We, frith keepers, in this World and the Other Worlds, stand united with all who fight for freedom, friendship and fairness, for safety and solidarity, for fertile fields and fruitful frith worldwide! We honour our earth mother and stand in solidarity with all who hold all mentioned below sacred: Human rights, democracy and the rule of law. The right for each individual to decide for him or herself. All ways of life that honour and value people over profit. Free and safe drinking water as a right for all living beings. Clean soil, air and water and growing back rainforests. Free natural and traditional cures. Flowery meadows, verdant forests, flourishing wetlands, fresh and fertile waters. We stand in solidarity with: All Indigenous Peoples who are fighting to preserve and protect their homes and lands worldwide. The Standing Rock Sioux Tribe, the protectors of their lands in fighting the Dakota Access Pipeline All people who suffer from war, violence and persecution...

Sorita d’Este is super enthousiast als het over Hekate gaat, de godin van het kruispunt. Ik heb haar workshop rond Hekate als allereerste geprogrammeerd op PaGE2016. Het kruispunt staat immers niet alleen letterlijk voor een kruispunt, maar ook een figuurlijk kruispunt waar verschillende mensen, culturen, religies en tradities elkaar kruisen, ontmoeten en ook kruisbestuiven. Nadat ze ons een heleboel heeft verteld over de godin, doen we de lichten uit, steken  de (nep)kaarsen en de wierook aan en neemt ze ons mee in een klein ritueel voor Hekate. We sluiten onze ogen en ademen diep in en uit. Heel langzaam gaat onze adem, onze longen in en dan weer uit. Mijn adem is een klein vuurslangetje dat naar binnen glipt als ik inadem en weer naar buiten komt als ik uitadem. Elke keer als ik uitadem zie ik dat hij groter is geworden. Als ik inadem voel ik hoe hij door heel mijn lijf kronkelt met zijn vuurtongen en als ik uitadem is hij weer groter geworden. Hij ziet er een beetje uit al...

Daar stonden we dan, allemaal op een rijtje, roetvegen in ons gezicht en een penetrante rookgeur in onze kleren, de ogen naar de grond gericht terwijl Bomama vroeg wat er was gebeurd. Niks, helemaal niks, tot we uiteindelijk toch opbiechtten dat we per ongeluk de terrain vague in brand hadden gestoken... Hele dagen waren wij gewoon weg, met onze fietsen, gaan spelen ergens in het dorp of een dorp verder. Onze ouders en grootouders hadden geen idee waar wij de hele dag uithingen. Als we maar terug waren voor het eten. :-) En nu zijn we zelf ouders en moeten we slikken elke keer als de kinderen alleen gaan spelen in het park, ook al ligt dat park voor onze deur en is er een zebrapad met een verkeerslicht om over te steken. We zijn zo bezorgd dat we onze kinderen nooit alleen laten. In Amerika en Canada gaat dat zelfs zo ver dat kinderen niet alleen in de tuin mogen spelen, laat staan dat ze alleen naar school of naar de jeugdbeweging zouden gaan, ook al is dat in je eigen straat. ...

Gisteravond keek ik op Canvas naar pop-O-rama, een programma waarin een aantal zeer diverse bands onder de aandacht worden gebracht. Ik weet niet of er een echt thema in de afleveringen zit, maar de rode draad van deze aflevering leek met de Congolese band Konono N°1, het Kortrijkse Amenra en de Amerikaanse soundscape artiesten van Matmos religie te zijn. Konono N°1 is een Congolese "tradimoderne" band, waarin traditionele Afrikaanse klanken in een modern jasje worden gestoken. Toen Congo in 1960 onafhankelijk werd, riep president Mobutu op om niet meer te proberen het westen te copiëren maar de eigen tradities en cultuur te omarmen. Dat deden de Congolezen met gusto. De muzikanten maakten hun instrumenten zelf: van duimpianootjes tot aluminium drumstellen. De typische metalige vervormde klank komt van de grote ronde luidsprekers die de Belgen achterlieten. Die waren in de straten gemonteerd om muziek te spelen maar ook om de avondklok van tien uur aan te kondigen. Wie l...