Webmaidens Grimoire

Vandaag staat er in De Standaard een overzicht van 2010 in foto's. De redacteuren van de krant kozen de foto's die voor hen het jaar 2010 samenvatten. Meteen al op pagina 3 was het raak: ik schoot in de lach. :-) De priester en de draak De foto stelt een priester voor, ergens in Polen, in een mis voor kinderen. Naast de priester zit een roze draak, bedoeld om de kerk aantrekkelijk te maken voor het jonge doelpubliek. Ondanks het imposante beeld van Jezus - je zou bijna vanzelf door je knieën gaan :-) - heeft de kerk ook in het katholieke Polen af te rekenen met een afkalvend kerkbezoek. Maar een draak? Ik moest lachen met de ironie ... In het middeleeuwse christendom stond de draak immers symbool voor de niet-christelijke, heidense wereld. Eva werd niet voor niets verleid door een slang. Die slang is niet enkel het symbool voor Satan maar ook voor de voorchristelijke moedergodin, die verkeerdelijk met Satan werd gelijkgesteld. Over heel de wereld worden slangen en draken a

"Stop eens met zagen over de sneeuw ... en de regen in de herfst en het warme weer in de zomer .... dat noemen ze seizoenen !!!!" Dat postte Eirinn vandaag op Facebook en ze heeft natuurlijk gelijk. Maar zoveel sneeuw als we de laatste tijd letterlijk op ons dak hebben gekregen, daar zou een gemiddelde Vlaming al wel eens vaker over durven doordrammen. 55.000 ton zout is er al gestrooid op onze wegen. Dat is meer dan er normaal in een hele winter wordt doorgedraaid. Het is al meer dan een week wit, het sneeuwt ook regelmatig terug bij en dat zijn we hier niet meer gewoon. Vorig jaar viel er op één nacht 5 cm en het hele land lag al lam. Mijn Poolse artiesten moesten daar toen ongelooflijk hard mee lachen. Voor hen was het nauwelijks winter :-) Het ziet er dus meer en meer naar uit dat we een witte kerst gaan krijgen. Hoera hoera hoera! Ik kan mij al niet meer herinneren wanneer dat voor het laatst het geval was. Heel vaag zie ik door de vensters de witbesneeuwd

En Waar De Sterre Bleef Stille Staan Met kerstmis voor de deur staat "En waar de sterre bleef stille staan", de debuutfilm van Gust Van den Berghe met allemaal mensen met het syndroom van Down als acteurs, overal in de belangstelling. De film ging in wereldpremière op het festival van Cannes en gooide daar hoge ogen. Dat is niet alleen omwille van de sympathieke acteurs maar ook door de verstilde, bijna mystieke zwart wit beelden, die ons doen verlangen naar een tijd toen alles nog simpel was ... De cineast baseerde zich voor zijn film op het werk van Felix Timmermans, één van die grote meneren uit de Vlaamse literatuur die zo ongeveer iedereen tegenwoordig vergeten is. Zijn werk kenmerkt zich door de karaktertekening van simpele mensen die nog in de Vlaamsche klei steken en hun bekommernissen. Het verhaal van "En waar de sterre bleef stille staan" uit 1925 gaat over drie bedelaars die zich rijk bedelen als Drie Koningen, maar die dan geconfronteerd worden met

Deze covenbijeenkomst was bij ons thuis gepland en dus liep onze living vanaf een uur of half acht langzaam vol met heksen. Het thema van vanavond was heel erg vrouwelijk: Eirinn had een miniworkshop voorbereid over de vrouwelijke onderbuik, gebaseerd op een artikel dat verschenen was in Happiness. De onderbuik is niet zomaar een stukje van je lichaam. Het is de kern van je vrouwelijkheid, de plaats waar niet alleen kindjes maar ook ideeën, plannen en inzichten worden verwekt. Het is de bron van intuïtie en creativiteit. Je onderbuik is dus de zetel van de vrouwelijke wijsheid. En toch doen we er in onze moderne maatschappij alles aan om het contact met die vrouwelijke bron van wijsheid te verbreken. Zelfs wij vrouwen zelf vinden dat een vrouwenbuik strak en plat moet zijn. We houden hem krampachtig in, doen pijnlijke oefeningen en zo verliezen we het contact met de krachten die er in huizen. Een gezonde en krachtige vrouwenbuik is echter rond, zacht en soepel.  Afgaan op deze krac

Kerstmis is voor mij een beetje de culminatie van het jaar. Het klinkt misschien ongelooflijk melig, maar het kerstmisgevoel, neen, daar kan niets tegen op. Er hangt dan een soort van blijde verwachting in de lucht, een tintelen dat toeneemt naarmate kerstdag nadert. Ik moet toegeven dat ik het ene jaar al wat sneller dan het andere in die speciale kerstmismood kom, maar één ding staat steevast op het programma: cadeautjes maken! Iedereen die zich af en toe eens bezig houdt met magisch werk, weet dat dat draait om het sturen en manipuleren - in de goede zin van het woord - van energie. En volgens mij is er niets magischer dan met je eigen handen en met een hart vol liefde cadeautjes bakken, koken, knutselen en die vol steken met goede energie voor het komende jaar. En dus haalde ik ook dit jaar weer de bakblikken boven om een bovenmenselijke portie koekjes te bakken. Gelukkig was het resultaat beter dan dat van vorig jaar :-) Daarvoor baseerde ik me op een recept dat mijn liefste m

Het heeft al een paar dagen achter elkaar gesneeuwd en we beginnen er aan te wennen! Met de auto was het geen doen, maar aangezien ik thuis ben - één van de voordelen van de combinatie werkloos zijn en freelancen :-) - kon ik de kleintjes te voet naar school brengen. Sneeuwlaarzen aan, dik ingepakt en dan door het park. Het Kielpark in de sneeuw 's morgens in de vroegte Ik ben geen ochtendmens maar  ik moet toegeven dat het iets heeft, zo vroeg doorheen het groen lopen. Nu ja, deze week is het vooral doorheen het wit. De schemer hangt nog tussen de bomen, het sneeuwtapijt is nog maagdelijk blank en het licht van de lantaarns weerkaatst in de sneeuw. Magisch!