Beltain

Het was de eerste keer dat we echt zouden samenkomen onder de noemer van onze nieuwe naam. Niemand van ons had veel tijd gehad om iets voor te bereiden, dus ging ik er van uit dat we gewoon beltain zouden vieren, knusjes met ons drietjes.

Ik stond in tweestrijd want ook AmmaDevi wilde vandaag beltain vieren. Toen de andere meisjes van AmmaDevi voorstelden om gewoon allemaal samen bijeen te komen om het jaarfeest te vieren, vond ik dat dus meteen een perfect plan. Hamamelis had gevraagd of het bij haar thuis kon, zoals oorspronkelijk het plan was geweest als we met ons drietjes bijeen waren gekomen, en dat was geen probleem. Dus stonden we met onze twee covens in de tuin van Hamamelis.

Het was super om het ritueel buiten te kunnen doen! Die tuin is echt een juweeltje. Niet alleen is hij gigantisch groot, je waant je er meteen in een geromantiseerde versie van het platteland, met groener dan gras gazon, strategisch geplaatste fruitbomen en een prachtig houten huis. Je kan je nauwelijks inbeelden dat hier ooit de geur van mest zou hangen, al kregen we daar wel een vlaag van: dit is niet alleen in ons hoofd maar ook in het echt het platteland :-) We sleurden een tuintafel in de met uitspruitende hazelaarstakken gevormde natuurlijke cirkel en alles was perfect. Het deed me een beetje denken aan de eerste dagen van Arcadia, toen we gepakt en gezakt de natuur in trokken en alles een beetje geïmproviseerd was. Dat waren nog eens tijden!

Nadat we  de cirkel hadden getrokken begonnen we er aan. We besloten om het ritueel samen te doen, en dan bedoel ik ook echt samen. Waar we normaliter toch gemakkelijk vervallen in de rollen van voorgangers en volgers, vroeg ik om de teksten die de hogepriesteres zou lezen gewoon samen te doen. Ik weet niet of het daardoor kwam, maar de avond kreeg werkelijk iets magisch. Het voelde gewoon echt sterk en ik kreeg kippenvel toen we samen de tekst van de Vuurvogel zegden. Indertijd stond Eirinn er op dat we standaard teksten zouden gebruiken voor de Arcadia rituelen en dat we die vanbuiten zouden kennen zodat we de teksten zouden voelen in plaats van ze af te lezen. Ze had natuurlijk een punt, alleen bleef het aanmorrelen met het vanbuiten leren van de teksten. Het hielp niet echt dat ze naar mijn gevoel soms een beetje te lang waren, maar er zitten wel heel mooie stukken bij, zoals wat wij “de Vuurvogel” noemen. Die tekst voelt aan als een overgave en nu we die allemaal tesamen uitspraken, leek het alsof ons ritueel net dat tikje extra aandacht van het universum kreeg. En dat was natuurlijk waar Eirinn het indertijd over had gehad... Eigenlijk hadden we een beetje getrisjt, want het ritueel van vanavond was ongeveer hetzelfde als dat van vorig jaar J Nochthans bleef het geïmproviseerd en een beetje chaotisch, en toch: op de ene of de andere manier was het perfect.

Eens de hele set up was gebeurd, vertelden we elkaar over Beltain, waar het voor stond, wat we er van wisten (los van wat Wikipedia erover te vertellen had :-)) en wat de Germaanse versie – Walpurisnacht – eigenlijk betekent. Aangezien we hier in Vlaanderen op het kruispunt zitten tussen de keltische en de germaanse cultuur, is het wel zo passend om niet enkel maar naar de Ierse versie van het feest te verwijzen. Het feit dat Elenor een priesteres van Freya is, maakte het extra passend aangezien dit toch één van de feesten van Freya als vruchtbaarheidsgodin is. Daarnaast is het nu natuurlijk ook een periode dat de sluiers tussen de werelden gemakkelijker door te komen zijn, net zoals bij halloween. Waar de nadruk bij halloween eerder ligt op de wereld van de doden, ligt die bij beltain eerder op de magische werelden, van de elfen en andere wezens. Je kan uiteraard ook opnieuw werken met de spirits van overledenen, maar die horen traditioneel en gevoelsmatig toch eerder bij de herfst en minder bij de lente. Veerle had er dus een mooie pathworking  naar de elfenwereld bij voorzien. Ze wilde zowiezo niet mee naar beneden, want ze had de indruk dat ze een beetje groggy was omdat ze de laatste tijd een beetje teveel ‘gereisd’ had, zei ze, en dus leidde zij ons naar de wereld van de Morgans.

Ik stond bovenop een toren die hoog uitstak boven de heuvel. Onder me zag ik hoe een aarden weggetje slingerend doorheen een groen en weelderig landschap liep. Ik liep het paadje af, op en neer, stijgend en dalend. En toen stond hij daar: een grote eivormige steen. Ik keek om me heen want de koning van de elfen zou hier moeten zijn, maar ik zag niemand. Toen leek het alsof de aarde beefde. Mijn zicht werd helemaal wazig en schokkerig. En toen brak de steen in twee. De twee helften vielen uit elkaar. Waar daarnet nog een glanzende steen had gelegen, lage nu twee ruwe brokken steen, aan weerskanten van een donkere veelbelovende driehoek, de doorgang naar de elfenwereld. Een donkere gang leidde naar beneden. Ik zag kleine lichtjes zweven, elfjes naar bleek, al kon ik de wezentjes niet goed zien.

Morgan Le Fay (Anthony Frederick Augustus Sandys, 1864)

De gang leidde naar een grote grot. Hij was fel verlicht. Waar dat licht vandaan kwam kon ik niet zien, maar het weerkaatste duizendvoud en schitterde op de edelstenen en kristallen die de wanden en het plafond van de grot bedekten. In het midden van die schitering kon ik de Morgans zien staan. Ze waren allemaal verschillend, maar ze zagen er eigenlijk helemaal niet keltisch uit. Als ik ergens aan zou denken, dan zou het eerder Byzantijns zijn. Sommige van de vrouwen droegen harembroeken, anderen loshangende rokken die een glimps van hun benen liet zien. Sommige van de vrouwen droegen een hoofddeksel. Ik zag een vrouw in een gele harembroek, me een soort van hoge gele hoed met een sluier onder haar gezicht, afgewerkt met goud. Ze droeg prachtige gouden sieraden. Een andere vrouw had een simpel groenzijden jurk aan en droeg haar lange zwarte haar los in een simpele wrong. Ze waren allemaal prachtig, gekleed in de kostbaarste stoffen, pachtig afgewerkt met gouddraad. Eén voor één kwamen ze naar voor en omhelsden ze me, terwijl ik daar zon beetje houterig stond. Toen gingen ze uiteen, als de rode zee die splitste, en achter hen zag ik een gang die dieper de aarde in leidde. Het gat was zwart en doods. Daar zou ik de laatste Morgan vinden, de zwarte Morgan, Morgan Le Fay, de koningin van de elfen ...

Ik liep de gang in. Ik kon gene hand voor mijn ogen zien, het was echt pikzwart. Waar waren ze nu, die kleine flitsende elfjes die mijn weg hadden verlichtt toen ik doorheen de gespleten steen stapte? Ik spitste mijn oren maar het was doodstil. Ik struikelde over een stoel of zoiets. Ik vroeg me af waar ik was... Maar daar gloorde al een beetje licht aan de horizon en voor ik het wist stond ik in een tweede grot. Deze grot was ook verlicht, maar het licht kwam van boven en er waren geen kristallen om het te weerkaatsen. Het was een beetje schemerig. Toen realiseerde ik me dat dat ook kwam door het dunne waas van rook dat overal in de grot hing, als een soort van mist.

In het midden van de grot hing een enorme ketel, een gigantische zwarte pot van enkele meters doorsnede, die aan zware kettingen aan het plafond hing. Rondom de ketel was een soort van houten staketsel gebouwd en daarop liep een mooie lange vrouw, helemaal in het zwart. Ze liep rondom de ketel met een soort van roeispaan of een reuzelepel die ze traag doorheen de inhoud van de ketel liet roeren. Ik mocht een vraag stellen, maar wist niet goed wat ik van haar wilde weten. Vaag dacht ik aan liefde en vrouwelijkheid. Uit de ketel kringelde rook naar beneden. De slierten bewogen traag doorheen de ruimte. In de rook zag ik mijn liefste. Het was alsof ik naar een filmpje keek. Ik zag hem in zijaanzicht. Hij was aan het praten en aan het lachen en was duidelijk op zijn gemak.

Eens terug boven, was het tijd om de cirkel weer te openen. We genoten nog van de cake & wine. We hadden afgespoken dat Amma Devi voor het ritueel zou zorgen en Hagazussa voor de cake & wine en natuurlijk voor de prachtige plek waar we vanavond ons riueel mochten doen. Elenor had brandnetelsoep meegebracht en Hamamelis zette een blok kaas op tafel waar niemand af kon blijven J Een perfecte afsluiter voor een perfecte avond.

---

WALPURGISNACHT // BELTAIN

door Amma Devi & Hagazussa

 Zuiveren en contact maken met de elementen

We zuiveren ons met Florida-water (of eau de cologne :-). Daarna worden de symbolische vertegenwoordigers van de elementen doorgegeven. We maken contact met het element in kwestie en nemen daar onze tijd voor (Oosten: wierook; zuiden: vuur; westen: kommetje water; noorden: steen). We starten met het elementen lucht (oosten) omdat het lente is en dat bevindt zich uiteraard rechts op het jaarwiel J

Lied:

We all come from the Godess

and to her we shall return

like a drop of rain

floating to the ocean

We zingen dit lied zachtjes terwijl we wachten tot iedereen in de cirkel staat.

Wijding – Vuurvogel

Zoals de vuurvolgel oprijst uit de as van het vuur,

Zo worden wij nu gezuiverd

Grote Moeder, Godin van onze harten, zegen ons en zuiver ons.

Hemelvader, laat uw stralen ons wijden en maak ons klaar voor dit intens ritueel.

Open onze geest voor uw dimensies.

Laat onze lippen enkel nog de waarheid spreken.

Laat onze harten de weg van de Goden, volgen nu en altijd

Schenk onze handen de gave van het magisch werk

Laat onze voeten de heilige paden bewandelen, in uw gezelschap en in het

gezelschap van gelijken.

Blessed Be.

Zuiveren van de cirkel

Eén voor één, nadat één priesteres de woorden heef gezegd valt een tweede priesteres in, beide priesteressen zeggen de woorden samen.

Zo gaat het tot de laatste priesteres in de cirkel de woorden heeft gezegd. Dan wordt alles nog drie keer herhaald.

Ik ben in het midden van de cirkel.

De cirkel is rond mij.

Ik ben hier uit vrije wil,

in liefde en in leven.

Verlichten van de cirkel

Priesteres die per toeval in de wndrichting staat, neemt de kaars van het betreffende element en steekt die aan met de volgende woorden:

Oosten:

Ik breng licht en Lucht in het oosten van de cirkel om onze woorden helder en duidelijk te maken.

Zuiden:

Ik breng licht en Vuur in het zuiden van de cirkel om de passie en liefde in onze harten aan te wakkeren.

Water:

Ik breng licht en Water in het westen van de cirkel om onze intenties te kunnen voelen en dit ritueel te beleven vanuit de buik.

Noorden:

Ik breng licht en Aarde in het noorden van de cirkel om dit ritueel en ons bestaan te bevestigen.

Trekken van de cirkel

Iedereen samen:

Zusters

Laten we luisteren naar de stem van ons hart en onze ziel

Laten we liefde ons openen voor wat we zoeken en hopen te vinden

Laten we ons overgeven aan de kracht die binnenin ons leeft

Onze unieke kracht als vrouw onder vrouwen

Want die kracht leeft in ons sinds onze eerste dag op deze planeet

We stellen ons open

We voelen de kracht

We laten die energie doorheen ons hart stromen en we voelen hoe ze ons nu verbindt

(ieder om de beurt)

Van hand tot hand trek ik deze cirkel

Van vrouw tot vrouw en van hand tot hand trekken wij vandaag onze cirkel

Verbonden door onze innerlijke kracht

In de liefdevolle aanwezigheid van de Grote Moeder

Blessed be

Uitnodigen van de elementen en de spirits

Iedereen richt zich naar de juiste windrichting.

Noorden – we richten onze handen naar de grond:

We groeten en verwelkomen de wachters van het Noorden, de stuwende kracht van de Aarde, van de nacht en van de winter.

Oosten – iedereen steekt de handen in de lucht:

We groeten en verwelkomen de de wachters van het Oosten,  de stuwende kracht van de Lucht, van de dageraard en van de lente.

Zuiden – iedereen houdt de handen met gebalde vuisten voor het lichaam:

We groeten en verwelkomen de wachters van het Zuiden, de stuwende kracht van het Vuur, van de middag en van de zomer.

Westen – iedereen houdt de handen in een kommetje voor de buik:

We groeten en verwelkomen de wachters van het Westen, de stuwende kracht van het Water, van de avond en van de herfst.

We groeten en verwelkomen de krachten en de spirits van het land waarop wij vandaag te gast zijn.

Uitnodigen van onze voorouders

We groeten en verwelkomen de krachten van onze voorouders, van hen die voor ons zijn gekomen en van hen die nog na ons zullen komen.

Athame wordt met de punt op het hart gelegd, iedereen samen:

Ik roep u aan, kracht van ons bloed, sterk en eerlijk. De kracht stroomt door ons.

Uitnodigen van de Godin en de God

We groeten en verwelkomen de krachten van de zon boven ons en van de aarde onder ons.

Athame wordt in de lucht gestoken, iedereen samen:

Ik roep u aan, kracht van de zon, vader en beschermer van al wat leeft.

Athame wordt in de grond gestoken, iedereen samen:

Ik roep u aan, kracht van de aarde, onze Moeder, drievoudige vrouwe van het land en zuster van de maan.

Blessed be

Wijding van het zout

Ik zegen dit zout in naam van Moeder Aarde

Laat dit zout onze cirkel zuiveren, onze cirkel reinigen.

Laat dit zout ons lichaam zuiveren, ons lichaam reinigen.

Laat dit zout onze geest zuiveren, onze geest reinigen.

Laat dit zout onze ziel zuiveren, onze ziel reinigen.

Priesteres neemt het schaaltje zout en giet dit in het water

Met dit gewijde zout onttrek ik alle onzuiverheden en onreinheden uit dit water, het bloed van onze Moeder Aarde.

Uitleg over Beltaine (bron Wikipedia :-))

Begint op 30 april op de vooravond van 1 mei, ter ere van Belenos, de god van leven en Beltane, Beltain, Beltaine (uitspraak:/bʲɑlˠ.t̪ˠə.n̪ʲə/) of Bealtuinnis is een jaarlijks vruchtbaarheidsfeest dat deel uitmaakt van de cultuur van de Kelten in Ierland en Schotland, (maar niet op dezelfde wijze bekend is van andere Kelten, hoewel ook die lentefeesten hielden).

Het begint op 30 april, aan de vooravond van 1 mei, ter ere van Belenos, de god van leven en dood. 1 mei wordt in het Schots-Gaelisch nog steeds Latha Buidhe Bealltainn genoemd, en de meimaand heet in het Iers-Gaelisch Bealtaine.

Beltane staat in het teken van bloei en bevruchting. Het is de tegenhanger van Samhain, wanneer de winter wordt ingeluid en dat voor dood en duisternis staat. Beltane staat dus voor licht en leven.

Historische achtergrond:

Beltane wordt voor het eerst vermeld in de Sanas Chormaic, een verklarende woordenlijst voor Iers-Keltische begrippen, samengesteld door bisschop Cormac van Cashel, tevens koning van Munster, rond 900 n.C. Beltine staat er vermeld als “vuur van Bel” (tine is het Gaelisch voor vuur).

Het is een kruiskwart dag, die het midden aangeeft tussen lente-equinox en zomersolstitium. Oorspronkelijk was het feest kennelijk een reinigingsritueel om vruchtbaarheid en bescherming tegen ziekten af te smeken, waarbij mensen en vee symbolisch tussen vuren werden geleid (beltene is "fel vuur" in het Oudiers) zodat hun ongerechtigheden zouden verdwijnen en de nieuwe groei een zuiver begin kon hebben, vrij van zonde en ziekte. De Keltische druïden legden die twee grote noodvuren aan op de heuvels ter evocatie van de zonnegod die moeder aarde bevrucht. Het vee werd er eerst door gejaagd ter zuivering. En de mensen liepen er dan ook tussendoor. In deze vorm is het tot in christelijke tijden blijven voortbestaan.

Edward Dwelly vermeldde in 1901 enkele bijzonderheden omtrent de feestdag in zijn Gaelisch woordenboek. Als voorbereiding op de dag werd het turfvuur in de hutten gedoofd; wanneer het feest was aangebroken, ontstaken de druïden op de toppen van de heuvels een heilig vuur, waarmee de haarden opnieuw werden aangestoken. Het vee werd tussen de vuren gedreven, zodat het voor een jaar gezuiverd werd. Vervolgens kwamen de jonge inwoners van het dorp samen op de heide, waar ze zichzelf in een cirkel in het turf ingroeven. Ze bereidden een maaltijd met eieren en melk op een vuur dat ze in de cirkel aanstaken, en vervolgens maakten ze een soort taart van havermout.

Eerst aten ze gezamenlijk het eiergerecht, en daarna werd de taart verdeeld in één stuk voor elke aanwezige. Eén van de stukken werd zwart gemaakt met de as van het vuur. Ten slotte werden de stukken in een hoed gelegd, waarna iedereen er geblinddoekt een uitnam, en degene die de hoed vasthield het laatste stuk kreeg. Hij of zij die het zwarte stuk had gekregen, was de uitverkorene. Deze persoon sprong driemaal over het vuur in de cirkel en werd later op de dag geofferd aan Belus[bron?]: dit in de verwachting dat de god het dorp voor het komende jaar onder zijn hoede zou nemen.

In de Keltische mythologie is het een magische dag waarop de grenzen tussen de normale werkelijkheid en de Andere Wereld vervagen en er dus allerlei wonderlijke dingen kunnen gebeuren. Anders dan tijdens Samhain, wanneer de doden toegang hebben tot het rijk der levenden, kunnen nu omgekeerd de levenden hun wereld verlaten en bijvoorbeeld het elfenrijk bezoeken. In veel verhalen brengt het groot ongeluk als sommige handelingen, zoals eenhuwelijksvoltrekking, in de periode tussen Samhain en Beltane worden uitgevoerd; die moesten dan tot de lente worden uitgesteld: als ze te overhaast nét voor Samhain werden voltrokken, bracht dat ook weer ongeluk, zoals bij de beroemde legende van Branwen, die iets te snel Hoge Koning Matholwch van Ierland huwt, met rampzalige gevolgen.

De maand mei (Romeinse mensis Maius) was de maand van vruchtbaarheid en bloei bij uitstek. Vanaf de 13e eeuw werd met mei of meye een bloeiende tak aangeduid, die gebruikt werd in vruchtbaarheidsrituelen en om de levenskracht te stimuleren. Uitvoeren van bepaalde rituelen met meitak of meiboom werd meien genoemd. Na de kerstening is de maand mei de Mariamaand geworden. Vaak is Maria de beschermvrouw van het graan en de oogst. (In Frankrijk: Notre Dame de trois épis).

Tegenwoordig wordt het ook gevierd door Pagans en aanhangers van de Keltische spiritualiteit, die er elementen van de Germaanse meiviering aan hebben toegevoegd. De Wicca-beweging heeft het feest overgenomen en noemt het ook May Eve of meifeest. Tijdens dit Beltane wordt er door de leden van een coven of door alle deelnemers aan het meifeest een meikoningin gekozen die de aardse vorm van de Godin symboliseert.

Bijbehorende kleuren zijn dan lichtgroen, roze, wit, geel en andere lente en zomerkleuren. Wiccans en aanhangers van de Keltische spiritualiteit vieren dit feest door onder andere over Beltanevuren heen te springen, maar ook door bijvoorbeeld te zaaien en offers te brengen.

Uitleg over Walpurgisnacht (bron Wikipedia again :-))

Bij de Germanen en Saksen wordt op hetzelfde moment het vruchtbare paar Wodan en Freya herdacht in wat later de Walpurgisnacht werd. De godin wordt vaak afgebeeld met drie graanhalmen, wat aan de oude cultus van Cybele appelleert. In de volksmythen overvlogen die nacht heksen van overal heuvels en bergen en kwamen tezamen om in gezelschap van saters en duivels de vruchtbaarheid te vieren.

Walpurgisnacht is een van oorsprong Europees voor-christelijk feest, dat wordt gevierd in de nacht van 30 april op 1 mei. Het is genaamd naar de heilige Walburga wier translatie op 1 mei werd herdacht. Walpurgisnacht heeft betekenis voor heidenen en wicca's. Het volksgeloof wilde dat in deze nacht de boze geesten vrij spel hadden. Vieringen rond walpurgisnacht komen voor in Duitsland, Zweden en Finland. Walpurgisnacht is vooral door Goethes Faust II (1832), sterk gemythologiseerd. Vanwege deze uiteenlopende tradities, heeft het feest ook diverse betekenissen en functies. De oorsprong gaat in ieder geval terug op feesten die zich richten op vruchtbaarheid en op de dunne scheidslijn tussen leven en dood.

Walpurgisnacht vindt zijn oorsprong in enkele pre-christelijke tradities die plaatsvonden op de vooravond van 1 mei. Een van deze tradities is Beltane, een Keltisch voorjaarsfeest. Op dit feest werd het begin van de lente gevierd met vreugdevuren. Veel ceremonieën leven voort in verschillende mei-rituelen, zoals de meiboom.

De noordelijke Germanen eerden op deze[bron?] dag Freyr en Freya. Beiden staan hier voor vruchtbaarheid en liefde. De Vikingen herdachten in deze nacht het offer van Odin waarmee hij toegang kreeg tot de geheimen van de runen der wijsheid. De Vikingen ontstaken vuren om kwade geesten op een afstand te houden, omdat juist dit een tijd was dat de grenzen tussen de levenden en de doden zwak waren.

Walpurgisnacht is genoemd naar de christelijke heilige Walburga of Walburgis, wat in het Hoogduits Walpurgis werd. Walburga is in 710 geboren in het graafschap Dorset in Zuid-Engeland en was een nichtje van Bonifatius. Samen met haar broers Wunnibald en Willibald reisde ze naar Württemberg in Duitsland. Hier werd ze non in het klooster van Heidenheim. Walburga stierf op 25 februari 779. Op 1 mei 779 is ze heilig verklaard. Zij is voor de katholieken op 25 februari de dagheilige en voor de protestanten op 1 mei. Walburga is in de katholieke traditie de patrones van de boeren, de zeevarenden en de huisdieren. Ook werd zij aangeroepen tegen beten van hondsdolle huisdieren. Walburga was in de vroege middeleeuwen met name in Duitsland en de Nederlanden een relatief populaire heilige. Hieruit kan worden verklaard dat functies van de godin Freya ook aan Walburga werden toegeschreven, en Walburga's naam aan dit meifeest werd verbonden.

Volgens aloud Duits volksgeloof is de nacht van 30 april op 1 mei een nacht vol magie. De Germanen geloofden eertijds dat de goden Wodan en Freya in die nacht de winterdemonen verdreven om de lente te begroeten. Tijdens de Walpurgisnacht komen de heksen uit alle hoeken en gaten tevoorschijn om op bezemstelen, kattenstaarten, rieken, dorsvlegels of ongeacht welk ander vervoermiddel dat ze onderweg aantreffen door de lucht te suizen, geïrriteerd door de zinnelijke reinheid van Walpurga. Onder het motto Fahr hin, nach dem Blocksberg steht mein Sinn vliegen ze naar de top van de Brocken voor een heksenbal met de daar verzamelde duivels en demonen.

Het grootste Walpurgisfeest in Duitsland wordt gevierd op de Brocken, de hoogste berg van de Harz. Volgens het volksgeloof mochten de van de aarde verbannen heksen gedurende één nacht in het jaar terugkeren voor een heksenfeest op de Brocken. Op deze berg staat het voor-christelijke Heksenaltaar. Hier verkocht Goethes Faust zijn ziel aan Mephistopheles. Op veel plaatsen in de Duitse Harz wordt tegenwoordig het Walpurgisfeest nog groots gevierd. Aan huizen en andere bouwwerken worden duivels en heksen opgehangen. Mensen lopen als heks verkleed over straat en slaan argeloze voorbijgangers met een bezem op hun achterwerk. Rond Hemelvaart en Pinksteren brengen per dag zo’n 60.000 mensen een bezoek aan de Brocken.

De afgelopen paar jaren is de Walpurgisnacht het begin van opstootjes in Berlijn.

Pathworking door Veerle: een meditatie naar Avalon, naar de negen Morgans

In deze meditatie nemen we je mee naar Avalon. We nemen je mee naar het diepste binnen van de Tor: de wereld van de elfen, de zielenwereld, de magische wereld. We nemen je mee naar de Negen Morgens, die het eiland van Avalon besturen. De negen Morgans bevatten samen alle kwaliteiten van de Godin: ze kunnen helen, transformeren, inspireren en pure liefde geven. Zij bewaren de sleutels van de mysteriën.

Visualiseer jezelf bovenop de Tor: het geeft niet als je er nog nooit geweest bent, je ziel weet de weg. Kijkend naar beneden zie je de lijnen en terrassen van het natuurlijke labyrint op de Tor. Er zijn negen niveaus in dit labyrint, die overeenkomen met de negen Morgans. Elk niveau is weer een stap in jouw transformatieproces en brengt je verder naar je diepste zelf. Visualiseer dat je bij het begin van het labyrint staat, een opening tussen twee ronde stenen. Je stapt door de opening en begint je tocht langs het slingerende rondgaande pad van het labyrint. Het pad brengt je rondom de Tor en je stijgt en daalt met de niveaus die worden aangegeven. Jij weet de weg, het is alsof je een rode draad volgt die vastzit aan het centrum van het labyrint. Het centrum van het labyrint op de Tor wordt aangegeven door een grote eivormige steen, genaamd de Eggstone. Dit is waar jij naar op weg bent en terwijl je alle niveaus van het labyrint doorloopt, voel je hoe je steeds dichter bij je eigen kern komt – jouw centrum.

Aankomend bij de Eggstone, loop je drie keer er omheen en vraagt aan de Koning der Elfen, Gwynn Apo Nudd, of je de onderwereld mag betreden. Je krijgt toestemming en je daalt af via een ingang onder de Eggstone door een tunnel naar beneden. De tunnel is verlicht door vele vuurvliegjes, maar als je naderbij komt zie je dat het kleine elfjes zijn die verlicht zijn en jou met aanmoedigingen je helpen je weg te vervolgen. Hun vrolijkheid steekt je aan en al snel dans je door de tunnel heen op weg naar een groot licht in de verte. Je nadert het licht en ziet dat het een grote grot is, gevuld met wit helder kristal dat zo glinstert dat dit het licht veroorzaakt wat jij al van grote afstand zag.

Midden in de grot staan 8 vrouwen gekleed in prachtige gewaden, elk weer anders en met een andere kleur. Zij stralen liefde uit en hun kracht is voelbaar in jouw hart. Ze gebaren dat je dichterbij mag komen en wanneer je bij ze bent, omhelzen ze je 1 voor 1 terwijl ze met elke omhelzing jou met hun gave aanraken: kennis van kruiden, astrologie, muziek, sensualiteit, heling, transformatie, creatie en liefde. Zij zijn de Morgans, de priesteressen van de andere wereld: Thitis, Cliton, Thetis, Gliten, Glitonea, Moronoe, Mazoe en Tyronoe. Ze vertellen je dat je nog niet klaar bent met je reis, maar dat je hun andere zuster, de bekendste van de Morgans: Morgan La Fey, nog dient op te zoeken. Zij bevindt zich nog dieper onderin de Tor, in de Innerlijke Grot, waar ze de ketel beheert van innerlijke wijsheid.

Aangemoedigd door de 8 Morgans, vervolg je het pad dat dieper naar beneden loopt. Het wordt steeds steiler en donkerder, je voelt dat het ook kouder wordt. Je weet dat je nu bij jouw schaduwzijde komt en dat je ook daar doorheen moet gaan. Het wordt zo donker dat je niets meer kan zien door je ogen. Nu komt het puur op jouw vermogen van innerlijke richting aan om het pad verder te vervolgen, het pad naar je innerlijke wijsheid. Let op alles wat je hier in tegenkomt en onthoudt het. Plotseling hoor je een stem in je hoofd, die zegt: Vertrouw op mij!

Je staat stil, opent je ogen en ziet dat je in een duistere grot bent aangekomen. Midden in de grot hangt een grote ketel op het vuur, waar flink veel rook afkomt. Boven de ketel staat een vrouw met lang donker haar te roeren met een grote houten lepel. Ze kijkt langzaam op en zegt: Welkom! Ik ben Morgan La Fey, koningin der Elfen en van de onderwereld. Ik zie de richtingen die alle zielen kunnen nemen, want ik ken jullie innerlijke drijfveren. Vraag me wat je wilt weten.

Ze roert verder in de ketel, terwijl jij haar een vraag stelt. Uit de rook van de ketel vormt zich een antwoord en dat slingert zich om je heen. Je neemt het in je op en je bedankt Morgan. Je weet dat je voortaan altijd bij je innerlijke wijsheid kan komen, zonder daar aan te twijfelen. Tevreden ga je op de grond liggen en sluit je ogen. Je ligt nog even in de grot van Innerlijke wijsheid en als je langzaam je ogen opendoet, ben je weer buiten op de Tor naast de Eggstone.

Langzaam sta je op en loopt weer het pad van het labyrint op in omgekeerde richting om het labyrint uit te lopen. Slingerend over de terrassen en de verschillende niveaus, bereik je uiteindelijk de uitgang bij de twee stenen. Voordat je er doorheen gaat, bedank je de Godin voor je reis. Je loopt door de 2 stenen en voelt je opgeladen en vol energie, klaar om de wereld weer wat te laten zien.

Strek je rustig uit en open je ogen wanneer je wilt.

(copyright Manon Tromp - www.manontromp.com)

Zegening van de Cake & Wine

Zegening van de wijn

Er bestaat geen mannelijk zonder vrouwelijk

Geen wit zonder zwart

Geen zon zonder maan

En een God heeft behoefte aan een Godin

Zoals het licht staat tegenover het duister

Zo ook het leven tegenover de dood

En zonder natuurlijke balans is er chaos

Met dit gebaar verenig ik deze twee polen

Ze zijn altijd samen en nooit alleen

Zegening van het brood

Gij die heerst over de mysteriën van het leven, zegen dit brood zodat het ons

gezondheid, overvloed, kracht, vreugde en vrede mag brengen, en ons laat

delen in de volmaakte liefde.

Met deze woorden zegen ik u,

Vruchten van de aarde,

Vol schoonheid en vol volmaaktheid,

Breng met dit voedsel ons terug op de aarde.

Bedanken van de God en de Godin

We danken de krachten van de zon boven ons en van de aarde onder ons.

Vader Zon, levenskracht en beschermer van al wat leeft,

Heer van het paradijs van Arcadia,

Wij danken u voor uw aanwezigheid,

voor uw bescherming, uw kracht en uw liefde.

Laat uw geest ons eeuwig een bron van inspiratie zijn en laat ons een

instrument worden ter bescherming van onze Grote Moeder Aarde.

Gegroet en vaarwel

Moeder Aarde, drievoudige vrouwe van het land en van de maan,

Moeder van ons allen

Brenger van alle vruchtbaarheid

Niemand kent haar kinderen beter dan onze eigen Moeder

Wij danken u voor uw aanwezigheid,

Voor uw gaven, voor uw lessen, voor uw liefde.

Wij, uw kinderen dragen u eeuwig in ons hart.

Gegroet en vaarwel

Bedanken van de Wachters

We danken de krachten van onze voorouders, van hen die voor ons zijn gekomen en van hen die na ons zullen komen.

We danken krachten en de geesten van het land waarop wij vandaag te gast zijn.

Westen - iedereen houdt de handen in een kommetje voor de buik:

We danken de wachters van het Westen, de stuwende kracht van het water, van de avond en van de herfst.

Zuiden - iedereen houdt de handen met gebalde vuisten voor het lichaam:

We danken de wachters van het Zuiden, de stuwende kracht van het vuur, van de middag en van de zomer.

Oosten - iedereen steekt de handen in de lucht:

We danken de wachters van het Oosten, de stuwende kracht van de lucht, de kracht van de dageraard en van de lente

Noorden - iedereen richt de handen naar de grond toe:

We danken de wachters van het Noorden, de stuwende kracht van de aarde, de kracht van de nacht en van de winter.

Openen van de cirkel

Ieder om beurt:

Van hand tot hand open ik deze cirkel

Van vrouw tot vrouw,

Van hand tot hand openen wij onze cirkel

Elk van ons, krachtig en sterk, gaan we straks terug onze eigen weg

Maar door onze innerlijke kracht zijn we blijvend verbonden

Moge de Godin, tot we elkaar weerzien, ons zachtjes vasthouden in het holle van haar hand en ons in liefde omhullen

Blessed be