Webmaidens Grimoire

Ik loop naar beneden, de trap af, naar de benedenwereld. Rechts van mij staan de graanhalmen te wuiven in de bries. Het graan is rijp en geel, klaar om geoogst te worden. Plots springt een eekhoorn op mijn rechterschouder. Het zal wel geen toeval zijn dat dat net mijn totemdier is, al ben ik verbaasd het diertje hier al tegen te komen want meestal moet ik daarvoor nog een niveau dieper in de benedenwereld zijn. Voor me uit vliegt een rood vogeltje, dat me de weg lijkt te wijzen. Dat ben ik ook al eens tegengekomen in een meditatie. Ik voel me net Sneeuwwitje :-) Aan de einder, aan de andere kant van het graanveld, staat een boom. Deze keer staat hij er in volle zomerblad, ook al is het in de bovenwereld bijna winter. Blijkbaar is dat onze bestemming want het vogeltje leidt me dwars doorheen het graan. Ik waad doorheen de wuivende halmen naar de boom. Daar blijf ik verrast staan. Achter de boom ligt een vrolijk geblokte picknickdeken op de grond en alles staat klaar voor een picknick. I...

Als ik aan Taxus denk, dan denk aan de vriendelijke bosgeest uit Droomkronieken, de roleplay waar mijn liefste en ik tot eind vorig jaar elke maand een avond voor uittrokken. Zo vriendelijk is de taxus nochthans niet. De groene bladeren zijn voor dieren die ervan eten direct dodelijk en hij hoort niet voor niets in de top tien van de giftigste planten in de wereld. Het woord toxisch is trouwens afgeleid van zijn naam. Zijn Nederlandse naam, de venijnboom, dekt helemaal de lading! De venijnboom of taxus blijft altijd groen. Hij kan ook heel oud worden en daarom wordt hij in verband gebracht met het eeuwige leven, met dood en wedergeboorte. Als symbool daarvan vind je de boom dikwijls terug op kerkhoven. In vroeger dagen was het zelfs gebruikelijk om taxustakjes rond een gestorven familielid te leggen en werden er taxustakjes meegedragen tijdens de begrafenis. In voorchristelijke tijden was de taxus de boom van Hekate, de godin die de doorgang naar de onderwereld bewaakt. Het is n...

De jaarfeesten zijn altijd bijzonder, maar sinds de meisjes van Amma Devi er hun energie in steken, zit er een boel meer creativiteit in! Dat was bij deze viering van Samhain niet anders. Soms lijken we wel zo’n hip handwerkclubje!  Nadat we een cirkel hadden getrokken, stortte Una een zak vol belletjes en bolletjes gekleurde draad in alle kleuren uit over de tafel. We zouden een “elfenstafje” maken. Ze gaf ons allemaal een ta die ze zilver had gespoten. Het was de bedoeling dat we de draad en de belletjes naar eigen goeddunken aan de stok vastmaakten met knoopjes, strikjes, zilverdraadjes, whatever om zo een kleurrijk elfenstafje te krijgen. Ik moest lachen want iets gelijkaardigs had ik al eens gedaan met de kleintjes, om daarna vol tingeling Moeder Aarde weer wakker te rinkelen in de lente . Una lachte mee: daar had ze inderdaad de inspiratie gehaald :-) Maar we waren hier samen om Samhain te vieren, Halloween, de dag dat de grenzen tussen onze wereld en de wereld van de doden g...