Webmaidens Grimoire

In de kleuterschool van Kaat hebben ze een probleem met de kerststal. Ze gaat naar een stadsschool en christelijke symbolen zijn er absoluut taboe. Dat betekent dat er wel een reuzengrote kerstboom in de hal staat maar geen kerststal. Ik vind dat jammer. Veel heksen zullen nu al wel hun wenkbrauwen fronsen :-). Mijn kinderen zijn gedoopt. Mijn man wou dat zo maar ik heb er zeer bewust mee ingestemd. Hoe tegenstrijdig het ook klinkt, ik vind het belangrijk dat mijn kinderen religieus opgroeien. Welke religie maakt zelfs niet zo veel uit, maar het is wel belangrijk voor mij dat ze leren dat er meer is tussen hemel en aarde. Ik ben waarschijnlijk de eerste die hen een kinderbijbel cadeau doet :-) Ik had er vroeger ook zo eentje, een cadeautje van mijn oma. Mijn grootouders waren zeer gelovig en als ik bij hen ging logeren in het weekend - wat wel eens voorkwam - dan ging ik dus ook mee naar de kerk. Mijn grootouders woonden in Waterloo, net over de grens met Wallonië, en "shopten...

Mijn moeder is een fantastische kok. Niet van het type Comme Chez Soi - al zou ze dat zeker kunnen als ze wilde - maar meer à la Mama Miracoli, en dat betekent dat er steevast gekookt wordt voor tien, met het oog op alle eventuele extra monden die onverwachts komen opduiken en gevoed moeten worden :-) Hieronder een klassieker die eens het herfst werd steevast op tafel werd gezet in hoeveelheden waarmee je een weeshuis een week lang van voedsel kon voorzien: "Erwtjes met spek", een lekkernij die wij ons allemaal goed lieten smaken. Het is een oud familierecept van een groottante van mijn moeder uit Grembergen (denk ik). Als je het over comfort food hebt, staat deze bij mij met stip op één. Nodig voor 6 personen (nu ja ...): 1 kilogram mager gezouten spek, héél dun gesneden; 1 à 2 ajuinen (naargelang hoe groot ze zijn); 1 kilogram diepvrieserwtjes die je eerst ongeveer 10 minuten kookt met een schepje suiker in licht gezouten waterof 2 grote bokalen; 1 bussel peterselie; 1,5 li...

Samhain is voor mij een moeilijk feest. Elke keer denk ik terug aan de Samhain voor de geboorte van Kaat. Samhain 2003 vierden we tijdens een Arcadia weekend. Toen ik in een meditatie naar beneden ging, kwam ik in een zomerlandschap terecht, een appelboomgaard die in volle bloei stond en waar mijn grootouders me stonden op te wachten. Trots kwam ik hen het kindje in mijn buik voorstellen. Het was het verderzetten van de lijn en ik was heel trots en blij om dit met hen te kunnen delen. Het was een prachtig moment maar het afscheid was loodzwaar, ik had er eeuwig kunnen blijven, omringd door hun liefde. Gelukkig dat ze me 4 maand later zelf van hun eiland afschopten bij de even loodzware bevalling van Kaat. :-) Sindsdien heb ik moeite met Samhain. Het lijkt alsof je helemaal opnieuw moet beginnen met rouwen, al zijn het heel gelukkige momenten daar beneden. De prijs die je betaalt voor die momenten is echter een pijnlijk afscheid en daarvoor ben ik nu dus op mijn hoede. Deze Samhain was ...