Webmaidens Grimoire

Werken met een labyrinth, het stond al een hele tijd op mijn heksenbucketlist, en nu we met de hele Hagazussa coven in Zweden zitten en labyrinthen ook iets typisch Zweeds zijn, kon ik niet anders dan dit op de planning zetten deze vakantie :-). We zitten hier aan de oever van het Vänermeer, met een privéstrand. Plek zat dus om een eigen labyrinth te leggen. De laatste jaren is er opnieuw veel interesse voor labyrinthen en zeker voor de spirituele kant van een labyrinth. Een labyrinth is niet hetzelfde als een doolhof, al worden ze allebei wel door elkaar gehaald. Een doolhof is meestal gemaakt van heggen en heeft verschillende paadjes waarvan er veel doodlopen. De naam zegt het al: in een doolhof dool je rond en zoek je een uitweg. Dit soort labyrinth dient puur voor het entertainment van de mensen die er met plezier in “verdwalen”. Een echt labyrinth heeft echter maar één weg die de volledige oppervlakte van het labyrinth inneemt en naar het midden leidt, zonder zijpade

Toeval bestaat niet, wordt gezegd. We moesten dus wel met z’n allen naar Läcko Slott – het mooiste kasteel van Zuid-Zweden – want daar lag de Sigrid Storråda deze week voor anker, een heus vikingschip. Wie Scandinavië zegt, zegt immers vikingen, en daar zijn LARP-ers zoals wij bijna per definitie in geïnteresseerd :-). Bovendien kon je er ook mee gaan varen op het Vänern meer, een unieke belevenis die natuurlijk meteen tot de verbeelding sprak, al waren we niet helemaal zeker (en stiekem ook een beetje bang) of we zouden moeten roeien of niet … De Sigrid Storråda is een full size replica van het Noorse Gokstad schip, een laat negende eeuws vikingschip dat in 1880 in een grafheuvel werd gevonden in Sandar, een dorp in de buurt van de Sandefjord in Noorwegen. Het nagebouwde schip voldoet wel aan de moderne veiligheidsregels, met zwemvesten, reddingsbootjes, een motor (en de nieuwste aanwinst: een toilet!), al was daar gelukkig niet veel van te merken. Gelukkig hadden we gereser

Ik neem een grote hap van mijn polarbroodje met skäresalat en zucht verzaligd. "Ik voel mij hier helemaal thuis, zie!" Mijn liefste schiet in de lach. Blijkbaar had hij aan de rest van ons gezelschap voorspeld dat ik precies dat zou doen en zeggen. We zijn ondertussen een dag in Zweden en ik ben opnieuw helemaal verliefd op dit prachtige land. Lyrisch word ik van de blauwe luchten boven het glinsterende water van de meren, de witte vlinders die boven de eindeloze velden vol haver fladderen en de wildernis die daar toch telkens weer tussendoor weet te breken, zelfs hier in het zuiden van het land. De helft van de coven is meegekomen, blijkbaar moet ik toch wel overtuigend zijn geweest :-) Om de drie jaar gaan we met een hele groep vrienden op vakantie. De criteria voor de keuze van onze bestemming zijn zon, zee, een zwembad en een hoop cultuur en natuur. Zweden heeft het allemaal en Villa Ekenäs in Otterbäcken heeft het zwembad dat de laatste grumpy old man over de